WWW.TOCZEN.PL

[Pluskotka]

Witaj Melisa.
_________________
"Przyzwyczajenie do ironii psuje charakter."

[Pluskotka]

Odebrałam ostatnio wyniki ANA 1:80, świecenie ziarniste. Anty-CCP w normie, ENA nic nie wykryto. Czyli dalej szukam...
_________________
"Przyzwyczajenie do ironii psuje charakter."

[Ola1]

Byłaś już z wynikami u reumatolog?
Ciekawa jestem co powiedziała.

[Pluskotka]

Wszystko w normie, więc dalej jesteśmy w kropce. Przyzwyczaiłam się, że brak diagnozy bywa dziedziczny.
_________________
"Przyzwyczajenie do ironii psuje charakter."

[Ente]

Musze teraz do ciebie skrobnac
Czytam twoj temat, (przegryzam sie powoli przez kazdego osobiscie) i wiesz jaka jest moja pierwsza mysl?
Wiekszosc twojego tematu jest o twoim tacie. Strasznie mi przykro, i sciskam sie mocno i podziwiam zaparcie i sle w tej ciezkiej drodze.
Ale gdzie Ty?
Przeciez sie tu zalogowalas, bo masz dolegliwosci, wiec moze czas pomyslec teraz o sobie? I to nie tak aby, aby dla zamydlenia oczu, ale konkretnie?
Wiem , ze bylas zajeta tata, ale ten problem rozwiazal sie , (ze tak nieelegancko powiem) biologicznie.
Kobiety matki zony corki maja z reguly tendencje do stawiania siebie na ostatniej pozycji.
Powiedz , zabierzesz sie teraz za siebie? Z reka na sercu?

[Pluskotka]

Wiesz... tata był bardziej chory, na nim skupiała się nasza uwaga. Walczyłyśmy, żeby udało się go zdiagnozować, żeby zdążyć.
Liczę, że i mnie uda się zdiagnozować. Może nie warto się spieszyć, nie jestem przecież umierająca. Chociaż to czekanie też jest męczące.
_________________
"Przyzwyczajenie do ironii psuje charakter."

[Ente]

Liczyc pluskotko musisz na siebie , bede od czasu do czasu sprawdzac czy dzialasz, dobrze?
Ale przyznaje - czekanie jest wstretne

[Pluskotka]

Pomyślałam, że powinnam wrócić do swojego wątku. Nie wiem czy dobrze zrobiłam próbując zreanimować stare posty, które ponad rok temu w złości usunęłam, ale jednak wypełniłam je treścią. Czytałam je przecież tysiące razy, jak mantrę wbijając sobie w głowę wasze ciepłe słowa i myślę, że oddałam to, co zawarte było w nich wcześniej. Kilka zostało pustych, tak samo jak przepadł pierwszy post, ale tego naprawić nie umiem. Dziecinady, którą zaprezentowałam, też nie.

Wątek urwał się w lutym 2013 i przyznam, że aż do listopada tego roku nic ciekawego się nie działo. Robiłam sama jakieś badania na własną rękę, które wychodziły dobrze. Trochę chorował mój przeszczepiony chłop, więc jak widać rola opiekunki mężczyzny mego życia znów przesunęła mnie na dalszy plan. Latem dopadły mnie dolegliwości para-refluksowe i poznałam smak ciągłej zgagi itp. W listopadzie trafiłam do szpitala i to był przełom. Opowiedziałam o bólach pleców, stawów, drętwiejących dłoniach, bólu w spoczynku i poprawie w ruchu, bolejących nocach i wystarczyły dwa badania, żeby postawić podejrzenie.
Po prześwietleniu mnie roentgenem na wysokości stawów krzyżowo-biodrowych i zbadaniu HLA B27 wszystko się nagle rozjaśniło. I ja na to nie wpadłam, zbywając ZZSK w myślach jako męską chorobę. Oczywiście póki co jestem podejrzeniem seronegatywnej spondyloartropatii, które ma ćwiczyć i łykać NLPZ.

W październiku 2014 odebrałam wynik kontrolnego RTG stawów k-b i ku memu zaskoczeniu odkryłam, że jestem posiadaczką kolejnej (oprócz hypoplastycznej nerki) wady wrodzonej w postaci niespojenia łuku kręgu S1.

Listopad jest chyba ulubionym miesiącem mojej choroby, bo w tym roku znów coś mnie zaskoczyło. Najpierw było to biodro, bądź coś co znajduje się w jego pobliżu, ale generalnie w tej okolicy. Bolało, trzeszczało i nie pozwalało założyć nogi na nogę. Uspokoiłam to braniem przez tydzień leków przeciwzapalnych. RTG nic nie wykazało, ale do tej pory co kilka dni odczuwam silniejszy ból w tej okolicy. Zaraz po tym odkryłam guzek na palcu stopy i postanowiłam coś z sobą zrobić. Znalazłam nowego lekarza i podejrzenie spondyloartropatii zamieniło się w jej pewność. Dowiedziałam się, że mój kręgosłup piersiowy posiada ruchomość 0,5cm przy normie powyżej 3cm. Sama widzę, że coraz dalej mi do podłogi, a kiedyś potrafiłam przy skłonie dotknąć podłoża. Mam więc zalecone prześwietlić kręgosłup piersiowy i lędźwiowy. A przede wszystkim zaczęłam brać Sulfasalazynę. Czyli zaczęło się leczenie z grubej rury. No może przesadziłam, ale w tym momencie poczułam, że jednak jestem reumatyczką i nic mi się nie wydaje.
_________________
"Przyzwyczajenie do ironii psuje charakter."

[Monika B]

Pluskota cieszę się że uzupełniłaś swój wątek , te puste miejsca także

Nie zaniedbaj rehabilitacji .
_________________
Szczęście to jest to, czego prawdopodobnie w życiu nie osiągniemy , ale na szukanie go warto poświęcić życie . ( Marie-Henri Beyle) - Stendhal

[meguchna]

_________________
Każdy z nas ma dwie rzeczy do wyboru:
jesteśmy albo pełni miłości...albo pełni lęku.

[Pluskotka]

Monika właśnie znów ją zaniedbałam, zawsze mam jakąś dobrą wymówkę. Ostatnio czuję się obolała, więc pewnie pogodzę się z kocykiem.
_________________
"Przyzwyczajenie do ironii psuje charakter."

[agnieszka29]

Pluskotka cieszę się że uzupełniłaś wątek . W nerwach często robimy głupoty. Dobrze że z czasem nam przechodzi. Czas zadbać o siebie i swoje zdrówko ,nie zapominaj o rehabilitacji bo baty będą . 3m się .Powodzenia!
_________________
Nawet jeśli niebo zmęczyło się błękitem, nie trać nigdy światła nadziei.

[Liluu]

Pluskotka w nerwach robi się różne głupie rzeczy ważne, żeby potem ochłonąć i wyciągnąć wnioski.
Pamiętaj o rehabilitacji, to w końcu Twoje zdrowie i możliwość normalnego funkcjonowania.

[Łukasz F.]

[Ankanow62]

Pluskotka ty masz cale zycie przed soba i powazna diagnoze,wiem ze wiele zalezy od nauki,medycyny i lekarzy ale ty rowniez musisz wziac swoj los w swoje rece,ty rowniez jestes odpowiedzialna sama za siebie wiec walcz i sie rehabilituj bo to bardzo wazne....aha,witaj w swoim watku
_________________
Animus aeger semper errat