Nasz serwis wykorzystuje pliki cookies. Możesz je wyłączyć w ustawieniach przeglądarki. Dalsze korzystanie z witryny bez zmiany ustawień oznacza wyrażenie zgody na korzystanie z plików cookies.

rozumiem i zgadzam się
Forum WWW.TOCZEN.PL Strona Główna WWW.TOCZEN.PL
"systemic lupus erythematosus"
 
 Lupus ChatLupus chat  FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

Fizjoterapia w reumatologii

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum WWW.TOCZEN.PL Strona Główna -> Doniesienia Medyczne
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Robert
Moderator
Moderator


Dołączył: 02 Lut 2006
Posty: 6881
Skąd: Toruń / Warszawa

PostWysłany: Nie Maj 11, 2008 12:00 pm    Temat postu: Fizjoterapia w reumatologii Odpowiedz z cytatem

Parę słów dot. roli fizjoterapii w leczeniu osób dotkniętych chorobami reumatycznymi.

Pełny artykuł autorstwa prof. Włodzimierza Samborskiego dostępny tutaj:
Arrow Miejsce fizjoterapii w reumatologii
Balneologia Polska 2007; 2: 68-78


Streszczenie (art dostępny w całości na ww. stronie)
Cytat:
Choroby reumatyczne stanowią grupę jednostek chorobowych z zajęciem układu mięśniowo-szkieletowego o nieznanej etiologii. Wyróżnia się 10 grup chorób,
w których głównym objawem jest ból stawów i tkanek okołostawowych. Najpoważniejszymi wśród nich są choroby układowe mogące prowadzić do niesprawności (reumatoidalne zapalenie stawów) lub śmierci z powodu niewydolności nerek czy amyloidozy (toczeń rumieniowaty układowy). Z drugiej strony najczęstszymi chorobami reumatycznymi nie grożącymi tak poważnymi konsekwencjami są choroba zwyrodnieniowa stawów i zespoły bólowe z grupy reumatyzmu tkanek miękkich.
Na postępowanie w chorobach reumatycznych składa się szereg działań, takich jak farmakoterapia, fizjoterapia, psychoterapia czy leczenie chirurgiczne. Nierzadko podstawą leczenia chorób reumatycznych jest farmakoterapia, chociaż w terapii większości chorych reumatologicznych wymagają one uzupełnienia poprzez odpowiednio dobrane metody fizjoterapeutyczne.
Metody te są nawet obligatoryjne i szczególnie efektywne w różnych typach choroby zwyrodnieniowej stawów, chorobach z grupy reumatyzmu tkanek miękkich i spondyloartropatiach (zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa).
Podsumowując, fizjoterapeuta jest jednym z najważniejszych uczestników zespołu terapeutycznego w leczeniu chorych na choroby reumatyczne.


Cytat:
Cele fizjoterapii w leczeniu chorób reumatycznych

Głównymi celami fizjoterapii chorób reumatycznych są:

1. Obniżenie nasilenia bólu.
2. Zmniejszenie aktywności procesu zapalnego.
3. Zapobieganie deformacjom stawów i przykurczom mięśni.
4. Poprawa sprawności chorego poprzez zwiększenie siły mięśniowej i poprawę zakresu ruchów w stawach.
5. Przygotowanie do zabiegów ortopedycznych oraz rehabilitacja po przebytych zabiegach.

Fizjoterapia jest szczególnie przydatna w postępowaniu z chorymi na choroby reumatyczne bez podłoża zapalnego tzn. w różnych typach choroby zwyrodnieniowej stawów i zespołach bólowych z grupy reumatyzmu tkanek miękkich. Zalecana jest również z pewnymi ograniczeniami w reumatoidalnym zapaleniu stawów (rzs), chorobach z grupy seronegatywnych zapaleń stawów z zajęciem kręgosłupa oraz zaburzeniach metabolicznych, takich jak choroby wywołane przez kryształy. W obecnym opracowaniu przedstawione zostaną ważniejsze choroby reumatyczne ze wskazaniami do stosowania w ich leczeniu określonych metod fizjoterapii.


Polecam również wątek Walka z bólem na naszym Forum. Wątki i problemy są ze sobą ściśle powiązane, niekiedy ciężko rozdzielić pewne sprawy. Ale niech będzie...
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
Robert
Moderator
Moderator


Dołączył: 02 Lut 2006
Posty: 6881
Skąd: Toruń / Warszawa

PostWysłany: Pią Maj 30, 2008 9:03 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Arrow Rehabilitacja pacjentów z chorobami reumatycznymi

Reumatologia Suplement 2007; 45/1 (supl. 1): S 41–45
autorzy: Krystyna Księżopolska-Orłowska, Olga Krasowicz-Towalska, Zbigniew Wroński



Rehabilitacja, wg twórcy polskiej szkoły rehabilitacji prof. Wiktora Degi, jest procesem medyczno-społecznym, który dąży do zapewnienia osobom niepełnosprawnym godziwego życia w poczuciu pożyteczności społecznej i bezpieczeństwa społecznego oraz zadowolenia [1].
Celem rehabilitacji jest przywrócenie sprawności fizycznej i psychicznej w jak najszerszym zakresie i najkrótszym czasie, aby odbudować zdolność do pracy i czynnego udziału w życiu społecznym, a tym samym poprawić jakość życia i zwolnić postęp niesamodzielności.
Choroby reumatyczne, których podłożem jest stan zapalny wywołany zaburzeniami immunologicznymi, mają odmienny przebieg, dlatego postępowanie usprawniające różni się od postępowania prowadzonego w przypadku innych schorzeń obejmujących narząd ruchu.
Do chorób najczęściej występujących i wywołujących największe zniszczenia elementów czynnych i biernych stawów należą: reumatoidalne zapalenie stawów, łuszczycowe zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa.
Specyfika rehabilitacji w chorobach reumatoidalnych wynika ze stale postępującego procesu (o większym lub mniejszym nasileniu), zmian destrukcyjnych umiejscowionych w wielu odcinkach narządu ruchu (o różnym stopniu zawansowania), bólu, osłabienia i destrukcji więzadeł, mięśni, kości i chrząstki. Zmiany te prowadzą do narastającego kalectwa. U chorych obserwuje się często brak akceptacji zaistniałej sytuacji i trudności w integracji społecznej [2, 3].
Proces zapalny powoduje zmiany struktury i kształtu szkieletu obejmujące staw (obrzęk i wysięk, przerost błony maziowej, przykurcz i niestabilność), chrząstkę (destrukcja), więzadła (rozluźnienie, zerwanie i skrócenie), mięśnie (zaniki pierwotne i wtórne), kości (ubytek masy i zaburzenia struktury). Obserwuje się wtórne zmiany przeciążeniowe w sąsiednich odcinkach narządu ruchu, poza stawem objętym ostrym procesem [4].
Kompleksowa rehabilitacja jest uzależniona od stanu biomechanicznego i funkcjonalnego, wynikającego z zaistniałych zmian. Musi być rozpoczęta od początku choroby, ma działanie lecznicze i profilaktyczne. Daje to większy kapitał wydolności funkcjonalnej przy kolejnym zaostrzeniu choroby. W przypadku zmian wielomiejscowych usprawnianie należy rozpocząć od stawów mających kluczowe znaczenie dla sprawności funkcjonalnej [5].
Ustalenie programu rehabilitacji jest trudne z uwagi na wielomiejscowe zmiany o różnym stopniu zaawansowania procesu zapalnego, powodującego zaburzenia funkcji, które zmieniają się przy kolejnym rzucie choroby. Dlatego, ustalając program usprawniania, dąży się do przywrócenia sprawności sprzed kolejnego rzutu, skompensowania utraconej sprawności i nauczenia wykonywania codziennych czynności, uwzględniając ograniczone możliwości funkcjonalne chorego.
W przebiegu chorób reumatoidalnych zmiany w obrębie stawów są wielomiejscowe. Stanowi to duży problem w ułożeniu programu rehabilitacji, gdyż na zmiany zaistniałe wcześniej nakładają się nowe zmiany, powstałe w czasie zaostrzenia choroby.
Organizm chorego w dążeniu do zachowania równowagi i możliwości wykonywania codziennych zadań często wytwarza nie zawsze korzystne mechanizmy zastępcze – kompensacyjne. Jednym z podstawowych zadań rehabilitacji jest odpowiednie sterowanie kompensacją. Występują dwa rodzaje kompensacji: zewnętrzna i wewnętrzna.
Kompensacja zewnętrzna polega na użyciu dodatkowych środków, takich jak kule, obcasy, krzesła, wózki inwalidzkie, przedmioty umożliwiające wykonywanie czynności życia codziennego.
Kompensacja wewnętrzna, siłami własnego ustroju, niekontrolowana w przypadku chorych z chorobami reumatoidalnymi jest zwykle niewłaściwa. Kontrolowana i sterowana przez nas w bardzo ograniczonym zakresie, polega na wykorzystaniu innych stawów, wzmocnieniu grup mięśniowych lub zmianie techniki ruchu.
Przykładem na kompensację w chorobach zapalnych stawów może być skrócenie kończyny wynikające z uszkodzenia stawu kolanowego. W celu zachowania równowagi ciała skrócona kończyna jest ustawiana w zgięciu podeszwowym w stawie skokowym, koślawości w stawie kolanowym, przywiedzeniu w stawie biodrowym, miednica pochyla się wtedy w stronę skróconej kończyny, następuje skrzywienie kręgosłupa. Takie ustawienie jest powodem przeciążenia stawów śródstopno-paliczkowych, skokowych, kolanowych, biodrowych, krzyżowo-biodrowych i kręgosłupa. Ten rodzaj kompensacji wewnętrznej przy wielomiejscowych zmianach w przebiegu procesu reumatoidalnego nie jest wskazany. Właściwym postępowaniem jest wyrównanie skrócenia podwyższonym obcasem, czyli kompensacja zewnętrzna.
W przypadku dysfunkcji stawów w obrębie kończyny dolnej konieczne jest sterowanie kompensacją zewnętrzną, polegające na użyciu kuli łokciowej. Zjawisko to można wytłumaczyć prawami mechaniki – dźwigni dwustronnej (gdzie siła x ramię po obu stronach ramienia dźwigni muszą stanowić tę samą wartość). W trakcie chodu środek ciężkości ciała jest przesuwany z jednej kończyny na drugą, zmienia się ramię dźwigni i tym samym obciążenie stawów. Rozważając ten układ dźwigniowy na przykładzie stawu biodrowego, okazuje się, że w fazie podporu jednonożnego obciążenie tego stawu jest ok. 4 razy większe niż masa ciała. Zalecenie odciążenia stawu kulą łokciową po stronie zdrowej, 4-krotnie zmniejsza obciążenie.
Aby zmniejszyć ból w trakcie podporu jednonożnego, środek ciężkości jest przenoszony nad ten staw, co objawia się dużym wychyleniem bocznym tułowia przy każdym kroku, prowadząc również do przeciążenia stawów położonych powyżej i poniżej. Korzystną kompensacją zewnętrzną będzie użycie kuli łokciowej po stronie zdrowej kończyny, która nie tylko odciąży chory staw, ale również poprawi stereotyp chodu.
We wszystkich strukturach składających się na narząd ruchu, poza chrząstką stawową, znajdują się czuciowe zakończenia bólowe. Mediatory, uwalniane podczas zapalenia są jednocześnie mediatorami bólu, dlatego w przebiegu chorób reumatoidalnych ból o różnym stopniu nasilenia jest stałym objawem. Silny i przewlekły ból prowadzi do amnezji ruchowej w wyniku długotrwałego ubytku czynności mięśni. Chorzy w obawie przed bólem odmawiają współpracy, co pogłębia deficyty ruchowe.
W ucieczce przed bólem często dochodzi do powstania i utrwalania deformacji stawu. Dobrym przykładem jest staw kolanowy. Stan zapalny i zwiększający się wysięk jest powodem rozciągania torebki stawowej i drażnienia umiejscowionych w niej receptorów bólowych. Aby zwiększyć swoją pojemność, staw kolanowy ustawia się w zgięciu. Konsekwencją takiego ustawienia, utrzymującego się przez dłuższy czas, jest przykurcz części tylnej torebki stawowej, mięśni zginaczy oraz więzadeł pobocznych i krzyżowych (położonych wewnątrz stawu kolanowego), co jest powodem przykurczu zgięciowego kolana.
Szczególne niekorzystne dla funkcji kolana jest skrócenie, pogrubienie i brak elastyczności więzadła krzyżowego przedniego. Powstaje wówczas przykurcz w rotacji zewnętrznej, dający obraz kliniczny rzekomej koślawości kolana. Właściwym postępowaniem jest jak najszybsza ewakuacja wysięku, podanie do stawu leku przeciwzapalnego oraz wdrożenie postępowania usprawniającego, likwidującego przykurcz i zapobiegającego jego nawrotowi.
Prawidłową funkcję narządu ruchu określają zakres ruchu, siła mięśni i sterowanie ruchami. Zakres ruchu jest uwarunkowany budową powierzchni stawowych oraz układem przestrzennym części miękkich. Zmiany prowadzą do uszkodzenia chrząstki, nasad, więzadeł (przykurcze, rozluźnienie, zerwanie), ścięgien (rozluźnienie, zerwanie) i torebki stawowej (przykurcz) oraz zaników mięśniowych.

Wyróżnia się 4 stopnie uszkodzenia stawu (wg Seyfrieda). Podział ten jest szczególnie użyteczny w planowaniu rehabilitacji stawów kolanowych [5]:

• I stopień uszkodzenia – chory wykonuje ruch czynny w pełnym zakresie, z obciążeniem nieco mniejszym od normalnego. Ruch jest płynny, niebolesny. Zaleca się ćwiczenia z połową maksymalnego oporu;
• II stopień uszkodzenia – ruch czynny jest w pełnym zakresie. Włączenie oporu powoduje ból, zmniejsza zakres ruchu i zaburza jego płynność. Zaleca się ćwiczenia w odciążeniu stawu z oporem dla mięśni;
• III stopień – pełen zakres ruchów możliwy jest jedynie w odciążeniu. Pokonanie ciężaru własnej kończyny ogranicza zakres ruchu i jego płynność, powoduje ból. Zaleca się ćwiczenia w odciążeniu;
• IV stopień – ruch w odciążeniu jest bolesny, ograniczony, zaburzona jego płynność. Zaleca się ćwiczenia w zachowanym zakresie ruchów.

W I i II stopniu uszkodzenia stawu chory może być leczony zachowawczo, w III i IV stopniu przeważnie wymaga leczenia operacyjnego.
Chrząstka stawowa nie ma własnych naczyń, jest odżywiana dzięki ruchowi, dlatego bez względu na stopień uszkodzenia wskazane są ćwiczenia stawów w możliwie pełnym zakresie, szczególnie tych, które wymagają odciążenia.
W chorobach reumatoidalnych rehabilitacja ma za zadanie zapobiegać deformacjom i korygować istniejące oraz wyrobić właściwe mechanizmy kompensacyjne. Zakres leczenia usprawniającego zależy od aktywności choroby, dynamiki (szybkości narastania zmian), wieku chorego, stopnia i miejsca uszkodzenia stawu.

Możliwość przenoszenia obciążeń zależy od cech anatomicznych stawu. Do elementów statycznych i kinematyczno-dynamicznych stawów zalicza się:

• mięśnie – np. biodro (wartość statyczna i dynamiczna stawu zależy od siły i wytrzymałości mięśni); postępowanie usprawniające polega na odciążeniu stawu kulą łokciową (jedną po stronie zdrowej lub dwiema), ćwiczeniach w odciążeniu (odżywianie chrząstki i utrzymanie zakresu ruchów), wzmocnieniu siły mięśniowej, mobilizacjach ręcznych lub wyciągach (przykurcz stawu);
• więzadła, torebka stawowa – np. kolano (wartość statyczna i dynamiczna zależy od długości, ciągłości i elastyczności więzadeł); postępowanie usprawniające polega na odciążeniu stawu kulą łokciową (jedną po stronie zdrowej lub dwiema), przywróceniu stabilności (stabilizator, operacja), ćwiczeniach w odciążeniu, wzmocnieniu siły mięśniowej, mobilizacjach ręcznych lub wyciągach (przykurcz stawu).

Osłabienie siły mięśniowej jest zwykle wtórne, na skutek nieczynności spowodowanej zmianami anatomicznymi i bólem. Osłabienie mięśni prowadzi również do zmniejszonej wydolności statyczno-dynamicznej i odporności na obciążenia układu kostnego [5, 6].
W przebiegu chorób reumatoidalnych dochodzi do powstania osteoporozy, polegającej na zmniejszeniu masy i obniżeniu wytrzymałości mechanicznej kości. Powodem jest proces zapalny toczący się w ustroju, leczenie farmakologiczne (szczególnie steroidy), brak prawidłowego obciążania szkieletu.
W przypadku osłabienia chrząstki stawowej, kości i struktur więzadłowych usprawnianie powinno zawierać właściwy dobór ćwiczeń. Ćwiczenia zbyt intensywne mogą uszkadzać chrząstkę, rozluźniać lub nawet zerwać więzadła i ścięgna, doprowadzić do złamania kości, a za mało intensywne pogłębią zaniki mięśniowe i będą sprzyjały ubytkowi kości.
Postępowanie kompleksowe w przebiegu chorób reumatoidalnych, polega na jednoczesnym wdrożeniu leczenia farmakologicznego (np. leki modyfikujące proces zapalny, immunosupresyjne, cytostatyki, NLPZ, steroidy) i rehabilitacji [5, 7].
U wielu chorych wskazane jest leczenie ortopedyczne, którego zadaniem jest zahamowanie zmian destrukcyjnych, przywrócenie funkcji stawów i kończyn, ułatwienie pielęgnacji najciężej chorych. Metody leczenia operacyjnego można podzielić na dwie grupy: zapobiegawcze i korekcyjno-rekonstrukcyjne [6].
Operacje zapobiegawcze mają na celu ochronę stawu przed zniszczeniem i zniekształceniem (synowektomia, tenosynowektomia, tenotomia, wydłużenie lub przemieszczenie ścięgna, przecięcie lub uwolnienie torebki stawowej). Spośród tych zabiegów szczególne znaczenie ma usunięcie błony maziowej, przez co można ochronić przed destrukcją chrząstkę stawową i ścięgna oraz znacznie zmniejszyć ból.
Zabiegi korekcyjno-rekonstrukcyjne są wykonywane w przypadku rozległej destrukcji i zniekształcenia stawu, a w konsekwencji znacznego ubytku funkcji (osteotomie, artrodezy, resekcje plastyczne, endoplastyki).
Ból wynikający z zapalenia stawów jest powodem zwiększonego napięcia mięśni, które prowadzi do przeciążenia elementów czynnych i biernych stawów. Przeciążenie powoduje uszkodzenie tkanek i zapalenie. Uwalniane mediatory zapalenia są jednocześnie mediatorami bólu. W ten sposób powstaje błędne koło, czyli ból – zwiększone napięcie mięśni – przeciążenie – ból [8–11].
Warunkiem uzyskania poprawy jest jednoczesne działanie przeciwbólowe, regulujące napięcie mięśni i odciążające poprzez zastosowanie następujących form rehabilitacji: fizykoterapii, kinezyterapii oraz zaopatrzenia ortopedycznego [5, 12].
Zadaniem kinezyterapii w chorobach reumatoidalnych jest odżywienie chrząstki stawowej i zwiększenie zakresu ruchów (np. ćwiczenia bierne, samowspomagane, czynne wolne, w odciążeniu, z oporem), likwidacja przykurczów (np. wyciągi, mobilizacje technikami manualnymi), przywrócenie prawidłowej pracy mięśni (ćwiczenia izometryczne mięśni, z oporem), ćwiczenia w wodzie oraz użycie nowych technik fizjoterapeutycznych, takich jak PNF, stretching oraz różne techniki mieszczące się w zakresie medycyny manualnej.
Właściwie dobrana kinezyterapia tworzy nowe wzorce ruchowe i, wykorzystując możliwości właściwej kompensacji, przywraca utracone funkcje stawów i kończyn [2, 13–15].
Zadaniem fizykoterapii jest przygotowanie tkanek do różnych form kinezyterapii. Fizykoterapia ma działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne i reguluje napięcie mięśni. Do zabiegów najsilniej działających przeciwbólowo zalicza się krioterapię (miejscową, ogólnoustrojową), przezskórną elektrostymulację nerwów (TENS), laseroakupunkturę. Z dobrym skutkiem stosuje się również elektroterapię (stymulacja, DD, galwanizacja, interdyn), pole magnetyczne, laser oraz hydroterapię (masaż: podwodny, wirowy, perełkowy, aquavibron), masaż ręczny (tkanek miękkich) [8, 12, 15, 16].
Zadaniem zaopatrzenia ortopedycznego jest zmniejszenie bólu, odciążenie, stabilizacja, zapobieganie upadkom, wczesne uruchomienie po zabiegach operacyjnych.
Temu celowi służą kule, laski, balkoniki, gorsety (lewetta), kołnierz odciążający, stabilizatory, buty ortopedyczne, wkładki. Szczególną rolę w chorobach reumatycznych odgrywają ortezy, stosowane w deformacjach ręki reumatoidalnej. Ortezy są wykonywane z materiału termoplastycznego, indywidualnie dla każdego chorego. Pełnią funkcję zarówno zapobiegawczą, jak i leczniczą dla istniejących deformacji.
U osób z zaawansowanymi zmianami często niezbędne jest używanie przedmiotów ułatwiających wykonywanie czynności codziennych (np. pogrubienie uchwytów – trzonek noża) oraz dostosowanie mieszkania czy stanowiska pracy do mniejszych możliwości ruchowych chorego [12].
Przewlekły ból, zmiany postępujące w obrębie stawów, ograniczające w coraz większym zakresie możliwości nie tylko pracy zawodowej, ale również samoobsługi, stają się przyczyną braku akceptacji choroby oraz własnego wyglądu i prowadzą często do obniżonego nastroju, a nawet depresji u chorych. Jednym z zadań kompleksowej rehabilitacji jest spowodowanie równowagi między malejącą sprawnością i rosnącymi potrzebami. Temu celowi służy rehabilitacja zawodowa (przystosowanie stanowiska pracy, przekwalifikowanie), likwidacja barier architektonicznych w mieszkaniu (np. przystosowanie kuchni, łazienki) i w środowisku zewnętrznym (np. likwidacja progów, krawężników, podjazdy i windy w budynkach użyteczności publicznej).
Leczenie chorych na choroby reumatyczne wynikające z zaburzeń immunologicznych, z uwagi na złożoność procesu chorobowego, jest wieloletnie, wielokierunkowe i musi być prowadzone systematycznie. Wymaga współpracy wielu specjalistów pod kierunkiem reumatologa i specjalisty rehabilitacji medycznej. Plan kompleksowego leczenia chorych opracowywany jest indywidualnie i uwzględnia leczenie farmakologiczne i postępowanie usprawniające.
Rehabilitacja chorych z chorobami reumatoidalnymi jest elementem kompleksowego leczenia prowadzonego do końca życia, jest szczególnie ważna w pierwszym okresie choroby, w którym nie doszło jeszcze do utrwalonych zmian. Wymaga wielokrotnej modyfikacji, podobnie jak leczenie farmakologiczne.

-------------------------------------------
Piśmiennictwo:

1. Dega W. Koncepcja rehabilitacji. W: Rehabilitacja medyczna. Dega W, Milanowska K. (red.). Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1999; 15-23.
2. Bolgla LAA, Keskula DR. A review of the relationship among knee effusion, quadriceps inhibition and knee function. J Sport Rehabil 2000; 9: 160-68.
3. Hakkinen A, Sokka T, Kotaniemi A, et al. A randomized two-year study of the effects of dynamic strength training on muscle strength, disease activity, functional capacity, and bone mineral density in early rheumatoid arthritis. Arthritis Rheum 2001; 44: 515-22.
4. Lawrence RC, Helmick CG, Arnett FC. Estimates of the prevalence of arthritis and selected musculoskeletal disorders in the United States. Arthritis Rheum 1998; 41: 778-99.
5. Seyfried A. Rehabilitacja osób z chorobami reumatycznymi. W: Rehabilitacja medyczna. Dega W, Milanowska K (red.). Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1999; 372-418.
6. Małdyk P. Możliwości leczenia operacyjnego w chorobach reumatycznych. Terapia 2000; 84: 27-30.
7. Szechiński J, Wiland P. Wczesne reumatoidalne zapalenie stawów. Górnicki Wydawnictwo Medyczne, Wrocław 2004.
8. Księżopolska-Pietrzak K. Krioterapia w leczeniu chorób reumatycznych. Ortopedia, Traumatologia i Rehabilitacja 2000; 4: 66-9.
9. Haldeman S. Low Back pain: current physiologic concepts. Neurol Clin1999; 17: 1-15.
10. Żarski S. Neurofizjologiczne aspekty przeciążeń kręgosłupa. W: Przeciążenia narządów ruchu w pracy zawodowej i sporcie. Zdrowie i Kultura Fizyczna; 1990; 2: 7-14.
11. Maśliński S. Molekularne podstawy odczynu zapalnego. W: Patofizjologia. Maśliński S, Ryżewski J (red.). Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1998; 284-301.
12. Biundo MD, Joseph J., Rush MD, et al. Rehabilitation of patients with rheumatic diseases. In: Kelley’s Textbook of Rheumatology. Harris ED, Sledge CB, Budd RC, et al. (ed.). 7th ed. Elsevier Saunders, Philadelphia 2005; 826-38.
13. Fransen N, McConnell S, Bell M. Therapeutic exercise for people with osteoarthritis of the hip or knee. A systematic review. J Rheumatol 2002; 29: 1737-41.
14. van den Ende Ch, Breedveld FC, le Cessie S, et al. Effect of intensive exercise on patients with active rheumatoid arthritis; a randomised clinical trial. Ann Rheum Dis 2000; 59: 615-21.
15. Zink A, Listing J, Ziemer S, et al. Practice variation in the treatment of rheumatoid arthritis among German rheumatologists. J Rheumatol 2001; 28: 2201-8.
16. Milne S, Welch V, Brosseau L, et al. Transcutaneous electrical nerve stimulation (TENS) for chronic low back pain. Cochrane Database Syst Rev 2001: (2): CD003008
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
Margaret74
Moderator
Moderator


Dołączył: 02 Paź 2008
Posty: 5531
Skąd: Puszcza Notecka

PostWysłany: Sob Gru 10, 2011 5:40 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Bardzo interesująca forma rehabilitacji,podsunięta przez Kingę Smile


Taping - czyli plastrowanie (nalepianie plastra) - polega na aplikacji na ciele, w ściśle określony sposób, nierozciągliwego, lub elastycznego plastra. Nalepiony plaster jest źródłem bodźców wyłącznie mechanicznych (nie jest nasączony żadnym lekiem) i w zależności od rodzaju plastra, sposobu i miejsca aplikacji, ma różnorakie oddziaływanie.

Kiedy stosuje się taping?

Taping znajduje zastosowanie w fizjoterapii przeciwbólowej, ortopedycznej, sportowej, neurologicznej, pediatrycznej, pooperacyjnej, ginekologicznej, onkologicznej.

W leczeniu dysfunkcji narządu ruchu, taping stosuje się w celu zmniejszenia bólu, zmniejszenia obrzęku, przyspieszenia procesów gojenia, korekcji mechanicznej, poprawy stabilizacji m.in. w następujących przypadkach:

-bóle kręgosłupa, bóle kolana (np. dolegliwości ze strony stawu rzepkowo-udowego), dolegliwości bólowe barku, zapalenia pochewek ścięgnistych (np w okolicy nadgarstka), bolesność okolic przyczepów (np. łokieć tenisisty, ostroga piętowa), stan po skręceniach i zwichnięcia stawów, paluch koślawy (Hallux valgus), dolegliwości ze strony ścięgna Achillesa, obrzęki, niestabilność stawów, uszkodzenia mięśni, więzadeł, poprawa propriocepcji (lepsza stabilizacja i koordynacja), usprawnienie procesów gojenia po urazach i operacjach (np.: po rekonstrukcji więzadeł krzyżowych, lub szyciu ścięgna Achillesa).

Osobną grupę zastosowań stanowią:

- korekcja wad postawy (np. skolioza),

- blizny, krwiaki,

- wskazania do drenażu limfatycznego - zaburzenia krążenia chłonki, obrzęki - występujące z powodu choroby, po urazach lub w okresie ciąży. Odpowiednio zaaplikowany, specjalny rodzaj plastra, w czasie kiedy jest nalepiony (7-10 dni), może pełnić rolę stałego drenażu limfatycznego lub być uzupełnieniem dla drenażu manualnego,

- dysfunkcje spowodowane nieprawidłową pracą układu receptorowo - mięśniowo - powięziowego np.: trudność w utrzymaniu równowagi, dysfunkcje oddechowe takie jak duszność, "zatykanie" (doświadczenia własne autora),

- podniesienie sprawności i wydolności a także zmniejszenie ryzyka kontuzji, podczas uprawiania sportu.

Taping, który często okazuje się bardzo skuteczny, jest jednocześnie wyjątkowo łagodną i bezpieczną formą terapii (brak wpływu środków farmakologicznych), co bez obaw pozwala stosować go u dzieci (np.: wady postawy), kobiet w ciąży (wspomagająco dla mięśni brzucha, przeciw rozstępom, przy bólach kręgosłupa, stawów krzyżowo-biodrowych, obrzękach limfatycznych) osób w podeszłym wieku, a także w przypadkach, kiedy z powodu przeciwwskazań, inne formy fizjoterapii są niemożliwe do zastosowania. Jeżeli zachodzi taka potrzeba - plaster w każdej chwili można samodzielnie zdjąć.

Powyższa lista nie wyczerpuje wszystkich zastosowań.
Ponieważ nie jest to standardowo stosowana forma terapii, z pytaniem o możliwość zastosowania, najlepiej jest zwrócić się do profesjonalistów medycznych - Fizjoterapeutów, specjalnie przeszkolonych pod kątem jej stosowania.

W jakim celu stosuje się taping?

W celu zmniejszenia dolegliwości bólowych (wpływ na endogenny system znieczulenia, mechanizm "bramki kontrolnej", oraz ochrona tkanek przed nadmiernym drażnieniem mechanicznym), w celu poprawy mikrokrążenia, usprawnienia procesów gojenia i restytucji tkanek, w celu wpłynięcia na układ powięziowy, w celu poprawy czycia głębokiego (propriocepcja), w celu ochrony tkanek przed urazem np.: podczas aktywności sportowej, dla poprawy wydolności wybranych elementów narządu ruchu (np.: wspomaganie podczas rehabilitacji lub uprawiania sportu - większa sprawność mięśni), w celu przedłużenia efektów fizjoterapii (ćwiczeń, masażu, mobilizacji) na okres między zabiegami.

Rodzaje plastra:

Przez wiele lat, do tapingu wykorzystywano (i wykorzystuje się nadal) plaster nierozciągliwy - specjalnie wytworzony, z odpowiednio silnym i nie dającym podrażnień klejem. Obecnie często, w celu zmniejszenia podrażnienia skóry, stosuje się hypoalergiczny plaster podkładowy. Pewną wadą takiego tapingu jest brak możliwości "podążania" plastra za oddalającymi się w czasie ruchu punktami kostnymi i rozciągającą się skórą. Z drugiej strony, dzięki temu, spełnia on znakomicie funkcję korekcji mechanicznej, działając podobnie do ortezy (opaski, gorsetu, wkładki). Do tapingu wykorzystuje się także plaster elastyczny. Obecnie bardzo modną metodą plastrowania z wykorzystaniem plastra rozciągliwego, jest metoda o nazwie Kinesiotaping - opracowana i spopularyzowana przez Japończyka Dr KENZO KASE. Wykorzystuje się w niej specjalnie wytworzony plaster - Kinesio? Tex. Jest to plaster o elastyczności 130-140% (nie ogranicza ruchów), rozciągający się tylko na długość, o ciężarze i grubości zbliżonej do do parametrów skóry, nie zawierający leków, nie zawierający latexu, odporny na działanie wody (możliwość kąpieli), umożliwiający przepływ powietrza dzięki falowemu utkaniu.

W jaki sposób działa taping?

Nalepiony plaster jest źródłem bodźców obieranych przez receptory rozmieszczone na skórze. Dzięki temu, odpowiednio zaaplikowany, odpowiedni rodzaj plastra, może działać przeciwbólowo (mechanizm "bramki kontrolnej"), pełnić funkcję przypominającą (np.: utrzymanie prawidłowej postawy), normalizować napięcie mięśniowe i powięziowe, pełnić funkcję korygującą w sytuacjach występowania nierównowagi mięśniowej.

Odpowiedni sposób aplikacji oraz specyficzne właściwości plastra rozciągliwego (w szczególności Kinesio? Tex), usprawniają krążenie krwi i chłonki (otwarcie drenażu limfatycznego pod skórą) likwidując zastoje i obrzęki limfatyczne, co sprzyja ustępowaniu odczynów zapalnych, wylewów podskórnych (krwiaków), zmniejsza odczucia bólowe i stwarza lepsze warunki do gojenia tkanek w miejscu aplikacji plastra.

Dzięki możliwości korekcji mechanicznej taping może zmniejszyć nacisk (kompresję) tkanek miękkich (w tym tkanki nerwowej) co w zespołach bólowych o powyższej etiologii daje niemal natychmiastowy efekt przeciwbólowy oraz usprawnia lub wręcz umożliwia postęp procesom gojenia. Korekcja mechaniczna z wykorzystaniem tapingu może posłużyć także do bardziej poprawnego (jeżeli zachodzi taka potrzeba) wzajemnego ustawienia względem siebie, poszczególnych elementów łańcucha biomechanicznego (np.: korekcja ustawienia palucha lub stopy lub ograniczenie ruchu w celu ochrony struktur nie w pełni wygojonych

ŹRÓDŁO
_________________
"Pieniądze szczęścia nie dają. Dopiero zakupy."Marlin Monroe

Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora
mmm...
Master butterfly
Master butterfly


Dołączył: 11 Paź 2010
Posty: 2766
Skąd: Lublin

PostWysłany: Sob Gru 10, 2011 10:40 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Moja siostra jest fizjoterapeutką. Kinesio taping stosuje od kilku lat i bardzo pomaga! także polecam bardzo, sama korzystałam z tej formy leczenia. Mój tata przy zapaleniu nerwu twarzowego nie poddał się laserom tylko stosował masaże i plastry i wszystko się cofnęło bardzo szybko. Przykładami mogłabym sypać jak z rękawa. Nawet mogę zdjęcia zamieścić, jeśli ktoś potrzebuje dowodu Smile
_________________
"To właśnie jest celem istnienia – po prostu żyć i cieszyć się samym życiem"
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
meguchna
Master butterfly
Master butterfly


Dołączył: 25 Maj 2013
Posty: 4371

PostWysłany: Wto Sty 21, 2014 2:15 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Czy w naszych schorzeniach naświetlanie lampą Solux jest przeciwwskazane?
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
szarlotka
Master butterfly
Master butterfly


Dołączył: 24 Maj 2007
Posty: 639
Skąd: kuj-pom

PostWysłany: Wto Sty 21, 2014 3:04 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Mnie ciepło baaardzo służy= lampę solux mam nawet w domu- kiedyś fizykoterapeuta polecił mi taki zakup przez allegro(ok60 zl) i w razie bólu się nagrzewam.

Z tego co zauważyłam i słyszałam od innych nie ma reguły, komu służy ciepło, a komu zimno- każdy pacjent sam przekonuje się na własnej skórze..
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
meguchna
Master butterfly
Master butterfly


Dołączył: 25 Maj 2013
Posty: 4371

PostWysłany: Wto Sty 21, 2014 4:03 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Mi chodzi o światło które emituje lampa.Bo odnośnie ciepła czy zimna to doskonale się orientuję co mi pomaga Wink

Dziewczyny w doniesieniach medycznych nie komentujemy, staramy się nie zadawać pytań , proszę o przeniesienie się do działu porady i doświadczenia Dziękuję .
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
kkk13
Stary wyjadacz
Stary wyjadacz


Dołączył: 08 Sie 2014
Posty: 111

PostWysłany: Wto Paź 14, 2014 9:14 am    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Aktywność fizyczna i ćwiczenia dla osób z chorobami reumatycznymi

1.0. Podstawowe informacje i porady
Bycie aktywnym fizycznie jest dobre dla zdrowia i może mieć szczególne znaczenie dla ludzi chorych na schorzenia reumatyczne. Najbardziej odpowiednia forma aktywności zależy od wielu czynników, w tym od rodzaju choroby, od tego, które stawy są zaatakowane, stopnia zniszczenia stawów itp. Oto dlaczego tak ważna jest konsultacja z lekarzem lub rehabilitantem co do rodzaju ćwiczeń niezbędnych w procesie leczenia oraz rodzaju aktywności, które sprawiają Ci przyjemność i jednocześnie pozwalają na utrzymanie kondycji fizycznej. Im jesteś mniej aktywny w codziennym życiu, tym Twoje stawy stają się bardziej sztywne, masz mniej energii do wykonywania różnych zadań i mniej siły do radzenia sobie z bólem.

Zanim zaczniesz
Pamiętaj, aby zawsze uzgodnić z lekarzem lub rehabilitantem przed rozpoczęciem nowych ćwiczeń czy są one odpowiednie. Jeżeli nigdy nie korzystałeś z zajęć grupowych, zacznij właśnie od takich zajęć pod okiem doświadczonego instruktora.

Pojęcie aktywność fizyczna oznacza wszelką codzienną aktywność, która wymaga więcej energii niż siedzenie lub leżenie. To może być zabawa z dziećmi, wykonywanie prac domowych, spacer z psem, praca w ogródku. Aktywność fizyczna daje dużo korzyści osobom z chorobami reumatycznymi, w tym zmniejszenie sztywności stawów i polepszenie nastroju.

Pojęciem ćwiczenia określa się zaplanowane, określone i powtarzane ruchy wykonywane często o określonym natężeniu i czasie. Ćwiczenia mogą być wykonywane w celach leczniczych jak ma to miejsce w przypadku rehabilitacji lub być przyjemnym sposobem na poprawę i utrzymanie:

Siły i napięcia mięśni
Ruchomości stawów
Funkcji motorycznych, włączając koordynację ruchów i utrzymanie równowagi
Wydolności oddechowej i zwiększenia wydatku energii, co pomoże w utrzymaniu właściwej masy ciała
Mineralizacji kości, a przez to profilaktykę osteoporozy
Nastroju i poczucia własnej wartości, co zwiększa optymizm



1.1. Korzyści z aktywności fizycznej
Jest wiele korzyści z aktywności fizycznej dla ciała i umysłu. Będąc fizycznie aktywnym, możesz zmniejszyć objawy bólowe, sztywność stawów i zmęczenie, a przez to pozostać dłużej w ruchu. Kiedy jesteś aktywny fizycznie „odżywiasz” swoje stawy i usuwasz toksyny z organizmu. Aktywność fizyczna działa dopingująco, nadaje wartości działaniom i poprawia nastrój.

1.2. Dobra postawa
Łatwo jest się zgarbić, kiedy jest się zmęczonym i wyglądać niezgrabnie, kiedy mięśnie są usztywnione i obolałe, ale to wszystko dodatkowo powoduje napięcie w całym ciele. Spróbuj wyprostować swoje ciało jak to tylko możliwe. Pozwoli Ci to nie tylko na swobodniejsze poruszanie się, ale polepszy oddychanie i trawienie, a także poprawi nastrój. Poczuj się wysokim i wyobraź sobie sznurek przyczepiony do czubka głowy i że ktoś za ten sznurek ciągnie Cię do góry i jednocześnie opuść ramiona.

1.3. Dobra technika, pomoce i przystosowanie
Wiele problemów związanych ze stawami i uszkodzeń ciała jest wynikiem stosowania niewłaściwych technik podczas wykonywania podstawowych codziennych czynności – dotyczy to: stania, siedzenia i podnoszenia. Jest to szczególnie ważne, jeżeli chorujesz na schorzenie reumatyczne. Dodatkowo konieczne jest dostosowanie miejsca pracy do Twoich potrzeb. Jest wiele różnych rozwiązań dla ludzi z chorobami reumatycznymi, których używanie stanowi ułatwienie codziennego życia. Są to odpowiednie otwieracze do butelek i puszek, antypoślizgowe podkładki pod garnki, chwytaki ułatwiające podnoszenie przedmiotów z podłogi. Terapeuta zajęciowy może dopomóc w odpowiednim dostosowaniu domu i miejsca pracy. W niektórych krajach prowadzone są specjalne zajęcia dla reumatyków, które uczą wykonywania takich domowych czynności jak np. prasowanie, odkurzanie. Rehabilitant natomiast pomoże Ci w opanowaniu właściwej postawy.

1.4. Bezpieczeństwo
Najwięcej wypadków przydarza się w domu. Dlatego tak ważne jest zachowanie szczególnej ostrożności, gdy próbujesz sięgnąć po rzeczy położone wysoko, używasz drabiny, podnosisz lub przenosisz ciężkie przedmioty, przechodzisz z rzeczami śliskimi lub gorącymi. Jeżeli masz do wykonania zadania, wymagające dużego ryzyka, w czasie których możesz się pośliznąć, upaść, zranić się, poproś o pomoc członka rodziny lub przyjaciela. Praca we dwoje będzie przyjemniejsza i bezpieczniejsza.

1.5. Ile mam ćwiczyć i jak często?
Kiedy powtarzasz ćwiczenia regularnie, Twoje ciało przyzwyczaja się do tego, a Ty z czasem zauważysz, że możesz zrobić więcej i to z mniejszym wysiłkiem. Regularne ćwiczenie może pomóc spowolnić a nawet zapobiec utracie funkcji stawów związanej z postępem choroby. Idealnie, jeżeli możesz ćwiczyć 30 minut dziennie najmniej 3 razy w tygodniu. Jeżeli nie dajesz rady ćwiczyć 30 minut jednorazowo, ćwicz krócej, ale z pełną koncentracją. Wpisz czas na ćwiczenia do swojego terminarza i przestrzegaj go!

Czy wiesz, że…
Słowo „fit’ jest utworzone z pierwszych liter angielskich słów:
F – jak „frequency” czyli „częstotliwość” – jak regularnie ćwiczysz
I – jak „intensity” czyli „intensywność” – jak ciężko ćwiczysz
T – jak „time’ czyli „czas” – ile czasu ćwiczysz
Obecnie słowo „fitness” jest używane jako określenie kojarzące się ze zdrowiem i możliwością poradzenia sobie z zadaniami fizycznymi.


Włącz do zestawu ćwiczeń każdego dnia ćwiczenia rozciągające i rozluźniające, zwiększające siłę i wytrzymałość mięśni 2-3 razy w tygodniu i kilka ćwiczeń aerobowych 20 minut 3 razy w tygodniu. Niektóre zajęcia sportowe łączą w sobie kilka rodzajów ćwiczeń jak np. taniec. Najprościej jest znaleźć dla siebie takie zajęcie, które będzie korzystne, a jednocześnie będzie sprawiać radość i stanie się stałym elementem codziennego życia.

1.6. Poziom ćwiczeń
To, co dla jednej osoby jest ciężkie i trudne, dla innej może być łatwiejsze. Na przykład spokojne chodzenie, jazda na rowerze lub pływanie (mała intensywność) niektórym osobom może dawać efekt aerobowy (wzrost tętna i liczby oddechów), inni w tym celu potrzebują ćwiczeń o średniej, a nawet dużej intensywności. Zależy to od wielu czynników takich jak wiek, ogólny stan zdrowia, postęp choroby i od tego jak regularnie się ćwiczy. Musisz wybrać najodpowiedniejszy poziom intensywności ćwiczeń dla siebie.

1.7. Zacząć ćwiczyć
Jeżeli nigdy wcześniej nie ćwiczyłeś albo miałeś dłuższą przerwę, zacznij powoli i stopniowo zwiększaj intensywność ćwiczeń. Lepiej zacząć mało i często niż za dużo i przeciążyć organizm na samym początku. Kiedy osiągniesz pożądany zakres ruchów, musisz dalej ćwiczyć regularnie, aby go utrzymać. Jeżeli dopiero zaczynasz, skonsultuj wszystko ze swoim lekarzem lub rehabilitantem i naucz się jak właściwie ćwiczyć pod okiem instruktora.

1.8. Ćwiczyć poprawnie
Sposób ćwiczenia i stosowanie właściwych technik jest bardzo ważne, aby być pewnym, że to co i jak robisz prowadzi do oczekiwanego efektu. Jeżeli korzystasz z poradnika lub filmu zawsze bardzo uważnie postępuj zgodnie z instrukcjami. Polecamy przejście całego programu ćwiczeń wspólnie z rehabilitantem lub instruktorem, który pomoże Ci w wykonywaniu właściwych ruchów i dostosują określone ćwiczenia do Twoich możliwości, jeżeli ich nie będziesz mógł wykonać. Twój lekarz, rehabilitant lub instruktor doradzą Ci również jak dobrać ćwiczenia do Twoich potrzeb.

Wskazówka
Powiedz prowadzącemu zajęcia zanim zaczniesz ćwiczyć w grupie o Twoich problemach i o tym, których ruchów nie możesz wykonywać. To pozwoli instruktorowi dać Ci inne ćwiczenie lub dostosować wykonywane ćwiczenie czy pozycję jogi do Twoich możliwości. Prowadzący powinien upewnić Cię, że każdy ruch wykonujesz poprawnie i stosujesz właściwą technikę.


Bardzo łatwo jest popaść w złe przyzwyczajenia w postawie takie jak trzymanie jednego ramienia wyżej od drugiego. Kiedy wynika to z kompensacji postawy, robisz to nieświadomie. Ponieważ czynisz tak na co dzień, możesz czuć się nieswojo przy próbie przywrócenia właściwej postawy. Aktywność fizyczna i ćwiczenia pozwolą na uzyskanie poprawnego ustawienia ciała. Pomocne jest ćwiczenie przed dużym lustrem, w którym widzisz, czy właściwie się ustawiasz, nawet gdy poprawna postawa wydaje Ci się na początku dziwna. Właściwa postawa jest szczególnie ważna w tańcu. Od czubka głowy do palców u nóg, każda część ciała jest zaangażowana w obraz Twojego tańca. Wyprostowanie pleców i wciągnięcie brzucha nie tylko pozwala na lepszą kontrolę i pomaga w utrzymaniu równowagi, ale także dodaje wdzięku i płynności ruchom oraz zwiększa pewność siebie i uczula na trzymanie właściwej postawy również w codziennym życiu.

1.9. Najlepszy czas na ćwiczenie
Z powodu pracy i zobowiązań rodzinnych nie zawsze masz wybór, kiedy możesz ćwiczyć. Najlepiej, abyś mógł ćwiczyć zawsze o tej samej porze, łatwiej wtedy utrzymać ciągłość i osiągnąć lepsze efekty. Oczywiście, w przypadku wystąpienia stanu zapalnego, musisz skrócić czas i zmniejszyć intensywność ćwiczeń.

1.10. Utrzymanie motywacji
Część ludzi ma wrodzoną mniejszą skłonność do aktywności niż inni, ale w przypadku schorzenia reumatycznego, bólu, zmęczenia i sztywności stawów są to wystarczające powody, aby zwiększyć swoją aktywność na tyle, na ile jest to możliwe. Sama wiedza o tym, że coś jest dobrego dla Ciebie, dla wielu osób jest zbyt mało motywujące. Pomocne może być w tym przypadku postawienie sobie małych, ale realnych celów, znajdowanie radości lub nagradzanie siebie za zwiększenie codziennej aktywności fizycznej. Z uwagi na to, że schorzenia reumatyczne są nieprzewidywalne, może się okazać, że będziesz musiał zmienić swoje cele zwłaszcza w okresie stanu zapalnego czy korzystania z rehabilitacji medycznej. Zawsze skonsultuj to z lekarzem lub rehabilitantem. Łatwiej ćwiczy się z kimś bliskim lub w grupie. Wiele organizacji chorych na schorzenia reumatyczne proponuje wspólne ćwiczenia i aktywności dla chorych. Wspólne ćwiczenie daje więcej zadowolenia niż samodzielne, a oprócz tego możesz spotkać osoby podobnie myślące jak Ty. Decyzja o wspólnym wyjściu na spacer czy przystąpieniu do ćwiczącej grupy jest pierwszym krokiem do aktywności. Wiele grup chorych organizuje marsze i pływania w celu zdobycia funduszy – przystąpienie do takiej akcji jest dobre dla Ciebie i Twojej organizacji! Najczęściej wymienianymi powodami nie ćwiczenia jest brak efektów i brak czasu (zobacz 2.1. i 2.2.). Spróbuj zróżnicować rodzaj ćwiczeń, które wykonujesz – sprawdź różne aktywności fizyczne proponowane w naszych materiałach. Kup sobie krokomierz i licz ile kroków robisz każdego dnia. Licz każdy krok od krzątania się w kuchni do spaceru z psem.

1.11. Ćwiczenie przy muzyce
Ćwiczenie przy muzyce daje więcej radości i może być motywujące – w zależności od rodzaju muzyki, jaki lubisz – muzyka skłania do ruchu.
Muzyka pozwoli Ci na utrzymanie motywacji i koncentracji na aktywności. Ćwiczenie w rytm muzyki daje przyjemność i pomaga skupić się na tym, co robisz i oderwać się od złych myśli i odczuć takich jak zmęczenie.
Muzyka działa pomocniczo. Pozwala utrzymać spokój i wyciszyć się. Do ćwiczeń aerobowych wybierz energetyzującą muzykę, mocniejszą do ćwiczeń powtarzanych i wzmacniających i na rozgrzewkę, spokojną do ćwiczeń rozciągających i relaksacji. Jeżeli zgrasz się z muzyką, będziesz wykonywać ćwiczenia łatwiej i będziesz miał czas na wykonanie wszystkich ćwiczeń. Możesz nagrać sobie 30 minut muzyki, co pomoże Ci wykonać w odpowiednim czasie każdy element programu.

Najlepszy czas na ćwiczenie
Rano
Kiedy masz sztywność poranną stawów, wykonaj jako rozgrzewką spokojne ćwiczenia rozciągające i uruchamiające. Naukowcy uważają, że osoby ćwiczące rano łatwiej realizują program ćwiczeń. Po ćwiczeniach rozgrzewających wykonaj ćwiczenia wzmacniające i aerobowe. Nawet jeżeli masz kłopoty z rozruszaniem się, muzyka poprawi Ci nastrój, a same nogi zaczną się ruszać – dodatkowo możesz sobie śpiewać w czasie ćwiczeń! Kiedy słuchasz muzyki, jesteś bardziej zmotywowany do ćwiczenia.
Popołudnie
Część naukowców uważa, że najlepszym czasem na ćwiczenia jest późne popołudnie (około 16:00 – 17:00), kiedy temperatura ciała jest najwyższa, siła mięśni jest największa i jesteś wtedy najmniej narażony na kontuzje.
Wieczór
Większość naukowców uważa, że ćwiczenie poprawia jakość snu jak ćwiczysz rano lub po południu. Nie jest jasne, czy ćwiczenia wieczorne pobudzają za bardzo, ale jeżeli zauważysz, że nie możesz po nich spać, znajdź inną porę dnia ponieważ dobry sen jest bardzo ważny dla Twojego zdrowia.

2.0. Aktywność fizyczna i ćwiczenia w codziennym życiu
Nawet jeżeli nie możesz wyjść z domu, aby poćwiczyć, jest wiele możliwości by być aktywnym fizycznie w domu, a nawet utrzymać regularność ćwiczeń.

2.1. Określenie celów
Zanim zwiększysz swoją aktywność fizyczną w codziennym życiu, musisz podjąć decyzję co przez to chcesz osiągnąć – na przykład chcesz na tyle zwiększyć swoje możliwości fizyczne i polepszyć samopoczucie, aby zrobić więcej, albo będąc bardziej ambitnym, podjąć decyzję o uczestnictwie w zawodach sportowych. Proponujemy przedyskutować cele i wybór odpowiednich ćwiczeń z lekarzem lub rehabilitantem zanim zaczniesz. Postawienie sobie celów pozwoli na utrzymanie motywacji, co jest szczególnie ważne, gdy ćwiczysz sam. Mając długoterminowe zamiary, skup się na tym, co możesz zrobić, ustal sobie małe, ale osiągalne cele i połącz je z drobnymi nagrodami. Na przykład, jeżeli chcesz wzmocnić swoje siły pomocnym może być zaplanowanie uczestnictwa w szczególnym wydarzeniu czy wyjazd na wakacje.

2.2. Znalezienie czasu
Bardzo łatwo jest zrezygnować z ćwiczeń, zwłaszcza gdy pracujesz poza domem. Musisz być zdyscyplinowany. Idealnie, jeżeli znajdziesz 30 minut na ćwiczenie przynajmniej 3 razy w tygodniu. Aby urozmaicić swój trening, możesz ćwiczenia wzmacniające, zwiększające gibkość i aerobowe wykonywać każdego dnia w inny sposób – może to być jednego dnia szybki marsz, drugiego jazda na rowerze. Jeżeli nie jesteś w stanie wygospodarować 30 minut, ćwicz krócej, ale z pełną koncentracją. Wstaw ćwiczenia na stałe do swojego kalendarza!

2.3. Ćwiczenie w grupie
Przyłącz się do grupy gimnastycznej, tanecznej, pływackiej czy innej sportowej ze sformalizowaną strukturą i zawodowym instruktorem. Zainwestuj w ćwiczenia grupowe odbywające się o określonej godzinie w ciągu tygodnia i wymagające pracy w grupie, co daje dodatkową korzyść i motywację. Wiele organizacji chorych na reumatyzm również prowadzi zajęcia grupowe.
Jeżeli nie możesz przyłączyć się do zorganizowanej grupy, stwórz swój własny reżim. Możesz ćwiczyć w domu, wykonywać różne prace w domu i ogrodzie, jeździć na rowerze, chodzić – wszystko to możesz robić sam lub z przyjaciółmi.

2.4.Mierzenie efektów
Ćwiczenia, żeby dawały efekty, muszą być wykonywane regularnie o określonej intensywności i czasie. Kiedy ciało przyzwyczai się do ćwiczeń, zauważysz postęp. Odpowiedź organizmu może być na początku niezauważalna. Powinieneś na bieżąco prowadzić dzienniczek, w którym będziesz odnotowywać kilka pomiarów. W zależności od postawionych celów możesz notować jak bardzo możesz się rozciągnąć, ile powtórzeń ćwiczenia możesz wykonać bez lub z obciążeniem – tu z jakim itp. Możesz również notować jak się czujesz na początku ćwiczeń – ogólne samopoczucie, jasność umysłu, jakość snu oraz co jesteś w stanie zrobić. Na przykład, czy możesz złapać oddech po wejściu na 10 stopni lub po przejściu określonej odległości? Dlaczego masz problemy z podniesieniem przedmiotu - masz za słabe ręce czy nie możesz się schylić?
Określ sposób pomiaru i dokonaj go na samym początku realizacji programu ćwiczeń, powtórz po 4-6 tygodniach. Kiedy osiągniesz swój wymarzony cel, musisz nadal kontynuować program ćwiczeń, aby ten efekt utrzymać. Kiedy wpadniesz w rutynę i nie będziesz widział wyraźnej różnicy, nie bądź zniechęcony. Kiedy chorujesz na reumatyzm i zdolność Twego ciała do wykonywania różnych ruchów może być ograniczona, sukcesem będzie zwiększenie zakresu ruchu lub polepszenie stanu zdrowia przez dłuższy czas. Zalecana jest okresowa kontrola u rehabilitanta lub lekarza, którzy są w stanie ocenić Twoje postępy i pokazać Ci jakie korzyści uzyskałeś z ćwiczenia.

2.5. Domowe DVD
Kiedy korzystasz z filmu na DVD, musisz uważać na to, czy stosujesz właściwą technikę do wykonywania ćwiczeń. Możesz wykonać te ćwiczenia w obecności rehabilitanta lub instruktora, aby być pewnym, że stosujesz właściwe pozycje i używasz odpowiednich mięśni. Jeżeli proponowane ćwiczenia okażą się dla Ciebie za trudne lub nieodpowiednie z uwagi na Twoje problemy ze stawami, rehabilitant lub instruktor mogą pomóc Ci w dostosowaniu określonych do Twoich możliwości. Wykorzystaj duże lustro lub poproś przyjaciela, aby ocenił Twoją technikę, kiedy ćwiczysz w domu.

Wskazówka
• Ruszaj się by być sprawnym! Wprowadź aktywność fizyczną i ćwiczenia do codziennych zadań
• Ustaw własne osiągalne cele i rób wszystko, aby być stale zmotywowanym i nagradzanym
• Korzystaj z różnych pomocy, aby pozostać aktywnym fizycznie i móc zrobić więcej

2.6.Przydatne technologia i wyposażenie
Szeroki zakres wyposażenia pozwala na wykonywanie codziennych zadań i pozostanie aktywnym.
Chwytaki. Kiedy masz problemy z kolanami czy ze schylaniem się możesz użycz specjalnie zaprojektowanych chwytaków do podniesienia przedmiotów z podłogi.
Laski. Jest wiele rodzajów lasek wspomagających chodzenie, które możesz dobrać zależnie od potrzeb i preferencji. Mogą to być tradycyjne drewniane laski, lekkie aluminiowe ze specjalnie dopasowaną rączką do lewej lub prawej dłoni, składane laski, z wbudowanym krzesełkiem, kijki.
Balkoniki. Wielu ludzi opóźnia korzystanie z balkoników jak się da ponieważ uważają, że z balkonikiem wyglądają na starych i kalekich, nawet jeżeli korzystanie z nich pozwala na przemieszczanie się z jednego miejsca na drugie i robienie rzeczy, których w innej sytuacji nie byliby w stanie. Balkoniki mogą być jedynie metalową ramą, mogą mieć dodatkowo zamontowane kółka, a nawet koszyk na zakupy. Korzystając z balkonika możesz załatwić swoje sprawy i czuć się niezależnym.
Urządzenia domowe: odkurzacze. Wybieraj modele lżejsze (6 kg i mniej). Lekkie odkurzacze są mniej masywne i łatwiej przenosić je przy ciele. Sprawdź, czy:
• Odkurzacz jest dobrze wyważony do przenoszenia
• Może być łatwo ciągnięty po podłodze i nie przewraca się podczas ciągnięcia
• Jest na tyle mały, że w razie potrzeby można go przenieść blisko ciała
• Rączka do przenoszenia jest tak skonstruowana, że pozwala na łatwy uchwyt
• Rączka do przenoszenia daje możliwość przenoszenia w jednej ręce lub obiema rękami
Część odkurzaczy jest na tyle mała, że daje się postawić na stopniu schodów lub ma na tyle długi rurę, że nie trzeba przenosić odkurzacza
Inne przydatne gadżety. Jest wiele przydatnych i nie za drogich rozwiązań, które pomagają w życiu codziennym. Są to między innymi:
• Wysokie stołki
• Otwieracze do słoików
• Korki do umywalki i brodzika z uchwytami
• Krany do wody
• Garnki z dużymi uchwytami
• Odpowiednie pokrętła

Odpowiednie narzędzia ogrodnicze
Jest duży wybór narzędzi ogrodniczych. Najodpowiedniejsze są te z uchwytami łatwymi do trzymania. Część tych narzędzie ma nawet wymienne końcówki. Dobierz łopatę czy widły o odpowiedniej wysokości i wadze, aby uniknąć nadmiernego przeciążenia i nadwyrężenia w czasie pracy. Rączki w kształcie litery T ułatwiają wbicie narzędzia w ziemię i skoncentrowanie siły na środku narzędzia.
Wyposażenie. W większości miejsc, gdzie prowadzone są zajęcia, uczestnicy mają zapewnione do ćwiczeń maty i inne wyposażenie niezbędne do wykonywania ćwiczeń. Większość z tego wyposażenia może być zakupiona i wykorzystywana w domu – są to: rowery stacjonarne, taśmy oporowe, piłki do ćwiczeń. Zanim zaczniesz ćwiczyć w domu, musisz być pewien, że zostałeś w pełni poinformowany jak z tego wyposażenia korzystać.
Ubiór. Strój do ćwiczeń powinien pozwalać na swobodne wykonywanie ruchów i nie powinien w jakikolwiek sposób ograniczać Ciebie. Najlepsze do większości ćwiczeń są koszulki i legginsy lub spodnie dresowe.
Obuwie. W większości ćwiczeń z obciążeniem niezbędne jest obuwie sportowe, które dobrze trzyma staw skokowy i ma w środku wyściółkę amortyzującą stopę. W niektórych tańcach wymagany jest specjalny rodzaj obuwia. Wybieraj buty o odpowiedniej dla Ciebie szerokości, aby stopy miały w nich dużo przestrzeni. W niektórych grupach ćwiczących jogę i tai chi wymaga się ćwiczenia na bosaka, aby zmniejszyć ryzyko pośliźnięcia się i mieć lepszy kontakt z podłożem. Jeżeli jednak nie chcesz ćwiczyć na bosaka, załóż lekkie elastyczne buty na cienkiej podeszwie, takiej jak obuwie do Kung-fu lub antypoślizgowe skarpetki.

3.0. Najczęściej zadawane pytania
Poniższe porady dla osób z chorobami reumatycznymi są ogólne, a każdy z chorych ma swój konkretny problem. Dlatego też zawsze skonsultuj z lekarzem lub rehabilitantem zanim rozpoczniesz nową formę aktywności fizycznej lub ćwiczeń.

Pyt. 1. Czy zawsze powinienem robić rozgrzewkę i wyciszać organizm przed i po ćwiczeniach?
Odp.: Zawsze jest wskazane, aby wykonać parę spokojnych ruchów na rozgrzewkę, aby przygotować organizm do większego wysiłku. Kiedy kończysz intensywną część swojego programu ćwiczeń, wycisz się i wykonaj kilka ćwiczeń rozciągających.

Pyt. 2. Czy mogę ćwiczyć z bólem?
Odp.: Wiele osób ze schorzeniami reumatycznymi uważa, że ból uniemożliwia im ćwiczenie, ale w tych schorzeniach bycie aktywnym fizycznie jest bardzo istotne. Jeżeli unikasz aktywności, zwiększa się ryzyko utraty mobilności i zwiększenia trudności wykonywania codziennych zadań. Organizm szybko dostosowuje się do aktywności - lub do jej braku. Będąc mniej aktywnym w życiu codziennym, masz mniej energii na wykonywanie zadań i mniej siły na radzenie sobie z bólem. aby móc rozpocząć ćwiczenia, porozmawiaj z lekarzem o swoich problemach bólowych,. W wielu przypadkach wraz z czasem poświęconym na ćwiczenia zmniejsza się konieczność stosowania dodatkowych środków przeciwbólowych. Często dolegliwości bólowe zmniejszają się w trakcie ćwiczeń, częściowo z powodu uaktywnienia mięśni i zwiększenia poziomu endorfin.
Dodatkowo w ćwiczeniach grupowych zwiększasz swoją koncentrację. Skoncentrowanie się na tym, co robisz, nie tylko pomaga w podniesieniu świadomości własnego ciała, ale także uruchamia obszary mózgu odpowiedzialne za ruch i odciąga myśli od bólu. Pływanie w ciepłej wodzie pomaga zmniejszyć dolegliwości bólowe ponieważ stawy nie są przeciążane, kiedy jesteś unoszony przez wodę.

Pyt.3. Co powinienem robić, kiedy czuję ból w czasie ćwiczeń?
Odp.: Umiarkowany ból w mięśniach po ćwiczeniach jest normalny, zwłaszcza kiedy zaczynasz nową formę ćwiczeń – dolegliwość ta powinna minąć w ciągu 24 godzin. Jeżeli czujesz szarpiący ból w czasie ćwiczeń oraz zaraz po ich zakończeniu, może to być oznaką kontuzji. Naucz się rozpoznawać i interpretować swój ból. Określ ilość, czas trwania, intensywność ćwiczeń, które wykonujesz do „akceptowalnego” poziomu bólu. Powinieneś zauważyć, że ból zmniejsza się wraz z realizacją programu ćwiczeń. Część chorych przyjmuje leki przeciwbólowe przed ćwiczeniami.

Pyt. 4. Czy mogę ćwiczyć, mając stan zapalny?
Odp.: Wiele osób z chorobami reumatycznymi uważa, że może pogorszyć swój stan zdrowia, jeżeli będzie ćwiczyć w stanie zapalnym. Nadwyrężanie stawu, w którym jest obecnie stan zapalny (obrzęk, zaczerwienienie, ból) może go zwiększyć i prowadzić do uszkodzenia stawu, ale nie oznacza to, że całkowity brak aktywności jest lepszy.
• Zawiń lodowy okład w ręcznik i przyłóż do obolałego stawu
• Naucz się „czytać” sygnały Twojego ciała i ogranicz swoją aktywność, kiedy jest to konieczne
• Kiedy stan zapalny zmniejsza się, możesz powoli wracać do normalnych aktywności i ćwiczeń, ale rozpoczynaj powoli i zwiększaj je stopniowo
• Jeżeli masz wątpliwości, zapytaj lekarza lub rehabilitanta

Pyt. 5. Jak mogę być aktywny fizycznie, kiedy stale czuję się zmęczony?
Odp.: Możesz zauważyć, że zmęczenie powstrzymuje Cię od wykonywania czynności, które chciałbyś zrobić. Powinno to być powodem, dla którego tak ważne jest planowanie czasu i określenie ważności zadań w układzie dziennym i tygodniowym. Pomoże to w radzeniu sobie ze zmęczeniem. Wycisz się i rozłóż zadania, które zazwyczaj powodują Twoje zmęczenie. Ustaw tak dzień, by znalazły się w nim tak zaplanowane okresy odpoczynku i aktywności, abyś nie był wieczorem wyczerpany. Tak jak nadmiar fizycznej aktywności prowadzi do zmęczenia, tak jej brak czyni człowieka słabym i znużonym. Będąc aktywnym fizycznie, polepszasz pracę mięśni, masz poczucie zadowolenia i więcej energii. Wysypiaj się dobrze. Brak snu także powoduje zmęczenie. Zmniejsz swoją aktywność fizyczną na godzinę przed snem i weź gorącą relaksującą kąpiel. Wieczorem ogranicz spożycie kofeiny lub z niej zrezygnuj (herbata, kawa, cola, czekolada). Sprawdź warunki w jakich śpisz – wygodne łóżko, odpowiednia temperatura w sypialni, właściwe zaciemnienie, poziom hałasu itp. – są decydujące dla dobrego snu. Ustaw na rano budzik ponieważ zbyt długie spanie również powoduje zmęczenie.

Pyt. 6. Czy nawet mała ilość ćwiczeń pomoże mi zrzucić wagę?
Odp.: W celu zmniejszenia masy ciała musisz ograniczyć liczbę kalorii, które zjadasz i zwiększyć liczbę tych, które spalasz. Najlepszym sposobem na spalenie kalorii jest zwiększenie aktywności fizycznej. Liczba spalanych kalorii zależy od wielkości ciała, płci i wieku. Oto prosta wskazówka:
• 60 minut intensywnej pracy w ogrodzie (kopanie, grabienie) spala 300 kilokalorii,
• 60 minut energicznego marszu – 200 kcal
• 45 minut tańca – 450 kcal
Będąc bardziej aktywnym fizycznie, w długim okresie zmienia się skład ciała (zwiększa się masa mięśniowa, a zmniejsza tkanka tłuszczowa), co prowadzi do małej ale ważnej zmiany w procesie przemiany materii. Kiedy masz nadwagę i zapalenie stawów lub zniszczone stawy, musisz przedyskutować ćwiczenia z rehabilitantem zanim podejmiesz działanie.



4.0. Słownik podstawowych pojęć użytych do określenia różnych rodzajów ćwiczeń

Ćwiczenia aerobowe – ćwiczenia zwiększające tętno i przyspieszające oddech np.: marsz, jazda na rowerze, pływanie, taniec itp. o średniej i dużej intensywności
Równowaga – zdolność do kontrolowania pozycji ciała w każdej sytuacji – w określonej pozycji i w ruchu
Wytrzymałość – Jak długo jesteś w stanie wykonywać ćwiczenia o niskiej, średniej i dużej intensywności
Elastyczność – Zdolność do rozciągania mięśni. Rozciąganie mięśni pomaga zachować ich giętkość i zmniejszyć sztywność stawów
Ćwiczenia w dużym stopniu przeciążające stawy – ćwiczenia, przy których wykonaniu całym ciężarem działamy na podłoże np. biegi, skoki
Ćwiczenia w małym stopniu przeciążające stawy – ćwiczenia w małym stopniu przeciążające stawy oraz wykonywane w odciążeniu np. jazda na rowerze, pływanie
Postawa – właściwe ustawienie ciała, kiedy stoisz, siedzisz czy się poruszasz
Siła – wielkość siły jaką muszą użyć mięśnie w celu pokonania określonego oporu (np. obciążników, taśm, wody itp.)
Stawy utrzymujące postawę – Stawy, które utrzymują Twoje ciało w pionie, przeciwdziałając sile grawitacji np. stawy kręgosłupa, biodrowe, kolanowe, stóp i skokowe
Ćwiczenia z obciążeniem – ćwiczenia, przy wykonywaniu których wykorzystuje się przeciwdziałanie sile grawitacji np. chodzenie (pływanie nie jest takim rodzajem ćwiczeń ponieważ woda działa odciążająco). Ćwiczenia te poprawiają gęstość kości i zmniejszają ryzyko osteoporozy.

źródło http://www.dzienreumatyzmu.pl/node/21

i już nie wklejam bo po angielsku, ale dla chętnych:
http://www.webmd.com/lupus/community-tv-lupus-11/lupus-exercise
_________________
„Bądź zmianą, którą pragniesz ujrzeć w świecie" Mahatma Gandhi
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum WWW.TOCZEN.PL Strona Główna -> Doniesienia Medyczne Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach


Powered by PhPBB © 2001, 2002 phpBB Group