Nasz serwis wykorzystuje pliki cookies. Możesz je wyłączyć w ustawieniach przeglądarki. Dalsze korzystanie z witryny bez zmiany ustawień oznacza wyrażenie zgody na korzystanie z plików cookies.

rozumiem i zgadzam się
Forum WWW.TOCZEN.PL Strona Główna WWW.TOCZEN.PL
"systemic lupus erythematosus"
 
 Lupus ChatLupus chat  FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

Zespół Raynauda
Idź do strony 1, 2, 3  Następny
 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum WWW.TOCZEN.PL Strona Główna -> Doniesienia Medyczne
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
nenya
SuperMOD
SuperMOD


Dołączył: 04 Lip 2004
Posty: 6875
Skąd: Warszawa

PostWysłany: Pią Lis 11, 2005 10:36 am    Temat postu: Zespół Raynauda Odpowiedz z cytatem

Szczegółowy opis choroby, droga diagnostyczna i sposoby leczenia zespołu Raynauda opisane są na stronie drugiej tego wątku.

***

Nowe doniesienie ze świata badań medycznych, o Raynaudzie i nowej terapii - wolne tłumaczenie z art. 10.11.2005


W artykule z listopadowego numeru Journal of the American Heart Association znajduje się raport z badań nad zespołem Raynauda, który leczony był przy pomocy Viagry (sildenafil).

Badania przeprowadzono w Gothard-Schettler-Klinik w Bad Schonborn w Niemczech i objęły 18 pacjentów u których nieskuteczna okazała się terapia innymi lekami, zażywali zatem 50 mg Viagry dwa razy dziennie przez 4 tygodnie.
Cyrkulacja krwi w dłoniach i stopach uległa wyraźniej poprawie, owrzodzenia palców zaczęły się cofać, u 6 pacjentów rany na palcach zagoiły się całkowicie. Niestety po odstawieniu leku powróciły.

Zespół Raynauda to zaburzenie w cyrkulacji krwi, powodujące zmiany naczyń krwionośnych i ich funkcjonowanie w obrębie dłoni, stóp, uszu, nosa. Może być syndromem wtórnym do chorób podstawowych takich jak twardzina czy toczeń. Wtórny zespół Raynauda jest zazwyczaj silniejszy, grozi owrzodzeniami niedokrwionych palców, a nawet gangreną. Ataki choroby polegające na bolesnej i szybkiej zmianie koloru skóry w dotkniętych chorobą rejonach wywoływane są zimnem bądź stresem. Atak może trwać kilka minut lub kilka godzin.


Ostatnio zmieniony przez nenya dnia Pon Cze 12, 2006 11:52 am, w całości zmieniany 3 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
nenya
SuperMOD
SuperMOD


Dołączył: 04 Lip 2004
Posty: 6875
Skąd: Warszawa

PostWysłany: Pią Lis 11, 2005 11:36 am    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

ano, nieprawdaż?
i to taki popularny lek, w końcu masowo dostają na niego recepty nasi weterani wojenni Rechot
teraz będzie jeszcze lepsza okazja do przewałek bo chorych z Raynaudem jest pewnie jeszcze więcej niż weteranów Rolling Eyes
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
Monika B
Moderator
Moderator


Dołączył: 14 Lis 2004
Posty: 17307

PostWysłany: Pią Lis 11, 2005 11:44 am    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Weterani sobie poradza.....a raczej lekarze .bo najczesciej weterani nawet nie wiedza ze na ich nazwiska przepisywane sa takie leki ..Wiekszosc z nich juz z lozka nie wstaje ..ale moze gdyby dostali wiagre .to ho ho........
Teraz dojda mlodzi weterani .ktorzy sa na obecnej wojnie .......wiec zwiekszy sie zapotrzebowanie na wiagre.i chorzy na tym skorzystaja ....... Wink
Monika
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
nenya
SuperMOD
SuperMOD


Dołączył: 04 Lip 2004
Posty: 6875
Skąd: Warszawa

PostWysłany: Pią Lis 11, 2005 11:49 am    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

no właśnie miałam na myśli tych staruszków, którym szybciej by serce stanęło niż Co Innego Wink a recepty są na nich!

swoją drogą ciekawe czy terapia wiagrą na Raynauda się przyjmie i będzie stosowana, w końcu brzmi obiecująco, choć te badania były na małej grupie pacjentów...
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
agnieszka29
Master butterfly
Master butterfly


Dołączył: 20 Cze 2005
Posty: 6571
Skąd: Opolskie

PostWysłany: Pią Lis 11, 2005 2:08 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

no no nieźle sie zapowiada .. Rolling Eyes ..bo ja leki zmieniam co kilka miesiecy i nic na mnie nie działa ciagle siniutka jestem ..Sad a tak to kto wie....SmileSmile
_________________
Nawet jeśli niebo zmęczyło się błękitem, nie trać nigdy światła nadziei.
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
nenya
SuperMOD
SuperMOD


Dołączył: 04 Lip 2004
Posty: 6875
Skąd: Warszawa

PostWysłany: Sro Kwi 26, 2006 11:14 am    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

kolejne doniesienie medyczne o lekach stosowanych na zaburzenia erekcji do skutecznej walki z objawami Raynauda!

Tym razem chodzi o wardenafil czyli o dostępną także w Polsce Levitrę. Badania pilotażowe prowadził Uniwersytet w Kolonii, pacjenci przyjmowali po 10 mg wardenafiu 2 razy dziennie przez 2 tygodnie i zaoobserwowano u nich znaczną poprawę objawów klinicznych, zmniejszenie uciążliwosći, długości i częstotliwości występowania ataków Raynauda.
Pozytywnie na terapię zareagowało 68% pacjentów z wtórnym Raynaudem i 85 % pacjentów z pierwotnym zespołem, poprawa była widoczna także w pomiarach dopplerowskich przepływu krwi mierzonych na palcu wskazującym.

źródło
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
Itunia
Master butterfly
Master butterfly


Dołączył: 10 Lis 2005
Posty: 3664

PostWysłany: Sro Kwi 26, 2006 11:57 am    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Czytam, czytam i jakoś nie mogę uwierzyć Embarassed
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
nenya
SuperMOD
SuperMOD


Dołączył: 04 Lip 2004
Posty: 6875
Skąd: Warszawa

PostWysłany: Sro Kwi 26, 2006 12:00 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

dlaczego?
to przecież leki poprawiające krążenie i ukrwienie, widać czy w penisie czy w palcu to już niewielka różnica Mr. Green
zwłaszcza dla kogoś kto nie ma na wyposażeniu penisa, czyli pewnie z 80% pacjentów z Raynaudem, bo to kobiety Very Happy
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
Robert
Moderator
Moderator


Dołączył: 02 Lut 2006
Posty: 6881
Skąd: Toruń / Warszawa

PostWysłany: Sob Maj 27, 2006 6:46 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Hmm, pójdę niejako za ciosem. Widzę, iż Sjogren ma swój wątek w Doniesieniach Medycznych. Od niedawna także Morphea. Natomiast Objaw Raynauda pozostaje rozbity w wielu działach. Problem równie ciekawy jak inne zważywszy, iż na www.emedicine.com są tegoroczne artykuły na jego temat. Proponuję stworzyć jakąś kompilację tego, co już mamy na forum, a dodatkowo mogę z czasem jeszcze coś potłumaczyć. Poniżej krótka lista leków stosowanych przy "leczeniu" objawu Reynauda. Wyciąg z artykułu dr Jeffreya R. Lisse, profesora Department of Internal Medicine, dyr. Section of Rheumatology University of Arizona School of Medicine. Artykuł uaktualniony 5 kwietnia 2006 r. Raynaud Phenomenon

Blokery kanału wapniowego (calcium channel blockers) - stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego oraz choroby niedokrwiennej serca, powodują rozszerzenie naczyń, wywołują efekty przeciwpłytkowe.

- Adalet
- Procardia
- Nicardipine (Cardene, Cardene SR)
- Almodipine (Norvasc)
- Diltiazem (Cardizem CD, Cardizem SR, Dilacor, Tiamate, Tiazac)

Leki przeciwnadciśnieniowe blokujące formowanie angiotensyn w nerkach, prowadzą do relaksacji tętniczej. Działają przeciwzapalnie.

- Benazepril (Lotensin)

Antagoniści receptorów II angiotensyn

- Losartan (Cozaar)

Inhibitory endoteliny - zwężają naczynia i podnoszą ciśnienie krwi:

- Bosentan (Tracleer) --> Bosentan w twardzinie

Inhibitory powodujące ponowny wychwyt serotoniny - serotonina jest hormonem tkankowym wydzielanym przez komórki enterochromochłonne mózgu i błonę śluzową jelit; powoduje skurcz m.in. naczyń krwionośnych, wpływa na czynność obwodowego i ośrodkowego układu nerwowego.

- Fluoxetine (Prozac)
- Nifedipine (mniej skuteczna)

Prostaglandyny - poprawiają m.in. krążenie krwi;

- Epoprostenol (Flolan)
- Iloprost (Ventaris)
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
Robert
Moderator
Moderator


Dołączył: 02 Lut 2006
Posty: 6881
Skąd: Toruń / Warszawa

PostWysłany: Pon Maj 29, 2006 7:00 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Jak obiecałem (a słowa dotrzymuję), oto parę słów na temat "Fenomenu Reynauda".

Artykuł dr Jeffreya R. Lisse, prof. Department of Internal Medicine, dyr. Section of Rheumatology University of Arizona, "Raynaud Phenomenon" (5 kwietnia 2006 r.)

WPROWADZENIE

Fenomen Raynauda odnosi się do zwrotnego niedokrwienia obwodowych tętniczek (żył). Może być wywoływany przez wiele bodźców, ale najczęściej jako wynik ekspozycji na zimno lub stres. Fenomen Raynauda (wtórny zespół Raynauda) powinien być odróżniany od pierwotnego. Są one różnymi zaburzeniami, ale dzielą tą samą nazwę. Zespół Raynauda (pierwotny) jest objawem tylko skurczu naczyń i nie występuje wraz (lub obok) innych chorób. Nazwa zespół wtórny Raynauda zwykle używana jest w kontekście skurczów naczyń powiązanych z inną chorobą, najczęściej z grupy autoimmunologicznych. [...]
Młode kobiety dotknięte fenomenem Raynauda przez ponad 2 lata, które nie wykazywały objawów innych należą do grupy niskiego ryzyka jeśli chodzi o wywołanie jakiejkolwiek z chorób autoimmunologicznych. Większość z nich jest dotknięta pierwotnym zespołem Raynauda. U tych osób nie stwierdzono zmian wokół obrąbków naskórkowych paznokci. Jeśli badanie mikroskopowe naczyń kapilarnych głębszych warstw skóry (kapilaroskopia) wykaże jakiekolwiek zmiany, należy wziąć pod uwagę możliwość pojawienia się choroby autoimmunologicznej. Powyższe dotyczy także osób starszych oraz mężczyzn, gdyż objawy skurczu nazyć i tym samym zespołu Raynauda, mogą poprzedzać wystąpienie innej choroby nawet o około 20 lat. Według badań, 46-81% chorych dotkniętych jest wtórnym zespołem Raynauda.
Jakkolwiek fenomen Raynauda opisywany jest w towarzystwie różnych chorób autoimmunologicznych, najczęściej występuje równolegle z postępującą twardziną uogólnioną (progressive systemic sclerosis) - ok. 90% przypadków, oraz innych mieszanych chorób tkanki łącznej (85% przypadków). Zespół Raynauda odnotowano także obok nastepujących chorób: SLE (systemic lupus erythematosus) oraz innych dolegliwości, nie klasyfikowanych do grupy autoimmunologicznych, jak odmrożenia, urazy wewnętrzne doznane w wyniku masażu/wibracji, działanie polichlorku winylu czy krioglobulinemia (znaczny wzrost poziomu krioglobuliny w osoczu krwi).

Patofizjologia

Jedna lub wiele części ciała doświadcza intensywnych skurczów naczyń, którym towarzyszą bladość i często sinienie. Takie zjawisko poprzedza zwykle faza hiperemii (przekrwienie części organizmu lub narządu) i rumień. Dotknięte zespołem części ciała to miejsca szczególnie wrażliwe na urazy spowodowane zimnem / odmrożeniami. [...]
Takie zmiany są odwracalne, ale muszą być odróżnione od przyczyn nieodwracalnych niedokrwistości takich, jak: vasculitis (zapalenie naczyń) czy thrombosis (zakrzepica).
Rzadko, obumarcia tkanek pojawia się w innych miejscach niż dotknięte zespołem. To zwykle ma miejsce w obwodzie układu naczyniowego. Najczęściej zespół Raynauda dotyka palców, ale także nos i uszy. Niekiedy także język. Badania pokazują, iż nawet w normalnych warunkach pacjenci z pierwotnym i wtórnym zespołem Raynauda cierpią na zaburzenie krążenia krwi w palcach, a także wykazują nieprawidłowe reakcje na bodźce zimna.
Osłabione krążenie krwi może być wynikiem podwyższonej lepkości krwi, anomalii w układzie naczyniowym (np. endotelina) lub poważnego zwężenia naczyń. Pacjenci z krioglobuliną lub makroglobulinemią Waldenströma (nowotworowe zaburzenie komórek limfoplazmatycznych) cierpią na syndrom nadmiernej lepkości krwi, który powoduje iż krew krąży w naczyniach obwodowych z trudnością prowadząc do tego typu objawów.
Innymi czynnikami wskazującymi na zespół Raynauda są: uwolnienie czynnika von Willebranda (czynnik warunkujący procesy hamowania krwawienia, marker uszkodzenia śródbłonka naczyniowego), synteza tlenku azotu, miejscowe stany zapalne i produkcja cytokin.
U chorych na twardzinę, wtórny zespół Raynauda związany jest ze zwężeniem naczyń krwionośnych od proliferacji leżącego pod błoną wewnętrzną obszaru. Te złożone zmiany powodują niedokrwienie i hypoxia (niedotlenienie narządów i tkanek). Komórka śródbłonka (endothelial cell) wskazywana jest jako jeden z pierwszych obszarów zajmowanych przez twardzinę.
Skurcze naczyń występują także na tle niedotlenienia narządów i tkanek. Wiązane jest to również z podwyższonym poziomem endoteliny-1, hormonu o silnym działaniu naczynioskórczowym, wytwarzanego w komórkach śródbłonka naczyń. Endotelina-1 nie zostałą odnaleziona u pacjentów z pierwotnym lub wtórnym zespołem Raynauda, który nie był powiązany z twardziną. Uważa się, iż jest niejako efektem nieprawidłowych zmian komórek śródbłonka obecnych w skórze chorych.
Wiele ze stosowanych w przypadku pierwotnego i wtórnego zespołu Raynauda leków sprzyja zwężaniu naczyń krwionośnych, są to m.in. alkaloidy sporyszu, nieswoiste beta-adrenergiczne inhibitory. Wiele leków stosowanych w chemioterapii, które są związane ze zwłóknianiem i mogą obniżyć ciśnienie krwi, np. bleomycyna i alkaloidy Vinca, zostały powiązane z rozwojem wtórnego zespołu Raynauda.
Odmrożenia prowadzą do zaburzeń równowagi naczynioworuchowej, które mogą trwać przez wiele lat. Chorzy z pierwotnym zespołem Raynauda z powodzeniem przeszli terapię receptorami blokującymi alpha2-adenergicznymi, ale dokładny mechanizm skutecznego ich działania wciąż pozostaje nieznany.
Przeciwciała U1-RNP mogą być również czynnikiem wyzwalającym fenomen Raynauda, oraz choroby naczyń obwodowych. Początkowo, przeciwciała U1-RNP wiązano z mieszaną chorobą tkanki łącznej (MCTD), aczkolwiek kolejne badania potwierdziły, iż ok. 29% chorych może doświadczyć różnych chorób tkanki łącznej (UCTD). Chorzy na twardzinę dotknięci są zespołem w 21% przypadków, podczas gdy chorzy na SLE mogą mieć podwyższony poziom przeciwciał w 30% przypadków. Zaburzenia neurologiczne, miejscowe i systemowe, również brane sią pod uwagę jako jedna z przyczyn.

Częstość występowania

- W USA - niektóre badania pokazują, iż pierwotnym zespołem Raynauda dotkniętych jest 5-10% osób niepalących. Przypuszcza się jednak iż jest to 3-4%. Częstość występowania wtórnego zespołu Raynauda zależy od innych zaburzeń. Na przykład, wtórny zespół Raynauda występuje bardzo często u chorych na twardzinę uogólnioną. Zespół wtórny może (ale nie musi) dotyczyć ok. 50% osób, które regularnie poddają się zabiegom masażu.

- Dane międzynarodowe - Przyjmuje się, iż występowanie pierwotnego zespołu Raynauda dotyczy ok. 4.9-20.1% kobiet i 3.8-13.5% mężczyzn. W przypadku występowania wtórnego zespołu Raynauda dane zbliżone - j.w. w USA.

Umieralność / zachorowalność

Pierwotny zespół Raynauda zazwyczaj nie jest przyczyną śmierci czy poważniejszych komplikacji zdrowotnych. Aczkolwiek, niedokrwienie dotkniętych zespołem części ciała może grozić obumarciem tkanek. Są to jednak rzadkie przypadki.

Wtórny zespół Raynauda działa niejako jako zwiastun innych chorób, które mogą prowadzić w konsekwencji do śmierci lub poważnych problemów zdrowotnych. Przykładem jest twardzina uogólniona, SLE, syndrom nadmiernej lepkości krwi.

Rasa

Pierwotny zespół Raynauda dotyczyć może przedstawicieli każdej rasy, bez jakichkolwiek wyjątków.

Występowanie wtórnego zespołu Raynauda zależy od częstotliwości zapadalności na inne w/w choroby wśród przedstawicieli danej rasy.

Wiek

Pierwotny zespół Raynauda zwykle objawia się pomiędzy 20 a 40 rokiem życia.
Wtórny zespół Raynauda występujący w podobnym przedziale czasu może również prowadzić do ujawnienia występowania innych chorób.

DIAGNOSTYKA

Odrętwienie i ból mogą występować w miejscu dotkniętym zespołem Raynauda. Miejsca te wykazują przynajmniej dwie barwy: biały (blady), niebieski i czerwony. Kolor zmienia się zwykle w podanym porządku, ale nie jest to regułą. Te zmiany są odwracalne, ale mogą prowadzić również do niedokrwienia i owrzodzeń.
Jakiekolwiek wcześniejsze związane symptomy powinny wzbudzić podejrzenie co do występowania zespołu Raynauda, szczególnie skurcze naczyń, migreny.
Wtórny zespół Raynauda może być wynikiem częstego korzystania z urządzeń masażu.
Kontakt z polichlorkiem vinylu również stanowić podłoże do występowania zespołu, podobnie jak wcześniejsze odmrożenia prowadzące do skurczów naczyń.

Syndromy związane z zespołem Raynauda

Choroby autoimmunologiczne:

- progresywna twardzina uogólniona oraz syndrom CREST
- SLE (systemic lupus erythematosus)
- mieszana choroba tkanki łącznej oraz pokrewne
- zapalenie skórno-mięśniowe
- reumatyczne zapalenie stawów
- syndrom Sjogrena
- vasculitis
- nadciśnienie płucne

Syndromy infekcyjne:

- żółtaczka (hepatitis) typu B i C (szczególnie powiązana z krioglobulinemią mieszaną lub typu 3)
- infekcje drobnoustrojami mikoplazmy

Syndromy nowotworowe:

- chłoniak
- białaczka
- szpiczak
- makroglobulinemia Waldenstroma
- nadkrwistość
- krioglobulinemia monoklonalna lub typu 1
- rak gruczołowy płuc
- inne zaburzenia paranowotworowe

Powiązania środowiskowe:

- uszkodzenia mechaniczne (np. efekt masażu)
- kontakt z chlorkiem vinylu
- odmrożenia
- kontakt ze związkami ołowiu
- kontakt ze związkami arsenu

Syndromy metaboliczne/hormonalne:

- akromegalia (nadmierne wydzielanie hormonu wzrostu)
- niedoczynność tarczycy
- cukrzyca
- feochromocytoma
- choroba Fabry'ego (zaburzenie genetyczne, niezdolność organizmu do produkcji enzymu a-GAL, czasem powoduje skrajne wyniszczenie)

Syndromy hematologiczne:

- hemoglobinuria napadowa nocna, zespół Marchiafavy i Michelego
- nadkrwistość
- kriofibrynogenemia

Powiązania z lekami i in. środkami:

- środki antykoncepcyjne (pigułki)
- alkaloidy sporyszu
- bromokryptyna (obniża ciśnienie tętnicze)
- beta-adrenergiczne blokery
- leki przeciwnowotworowe (np. alkaloidy vinca, bleomycyna, cisplatin)
- cyklosporyna (lek immunosupresyjny; zwiększa ryzyko rozwoju chłoniaków)
- alfa-interferony

Objawy mylone z fenomenem Raynauda

Syndromy anatomiczne:

- zespół cieśni nadgarstka
- dystrofia odruchowa, zanik odruchowy, zespoły zaburzeń neurotroficznych
- zespół żebrowo-obojczykowy

Różne problemy z krążeniem:

- miażdżyca tętnic
- zakrzepowo-zarostowe zapalenie naczynia, choroba Winiwartera i Buergera
- vasculitis (zapalenie naczyń)
- żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (thromboembolic VTED)

Objawy skurczu naczyń:

- sinica marmurkowata (livedo reticularis)
- akrocyjanoza, sinica kończyn
- odmrożenia

Zmiany fizyczne:

Jeśli podejrzewany jest pierwotny lub wtórny zespół Raynauda należy uważnie przyjrzeć się kondycji palców.
- prowadzić badania pod kątem ew. sklerodaktylii, wapnicy (odkładanie wapnia w tkankach) lub owrzodzeń;
- wskazana jest kapilaroskopia
- podobne zmiany występują u chorych z wczesnymi objawami twardziny;

Należy określić symptomy innych syndromów powiązanych z występowaniem wtórnego zespołu Raynauda:
- ból kości może sugerować miany paranowotworowe związane z nadmierną lepkością krwi;
- występowanie zapalenia nerek, rumienia czy artretyzmu może sugerować występowanie SLE.

Przewlekła sinica lub martwica tkanek sugeruje inne ukryte zmiany lub stałe niedokrwienie. Sinica marmurkowata wskazywać może na zaburzenia autoimmunologiczne lub zaburzenia krzepliwości.

Zespół cieśni nadgarstka pozostaje w związku z częstym występowaniem zespołu Raynauda.

Przyczyny:

Przyczyna pierwotnego zespołu Raynauda pozostaje nieznana.
Możliwe przyczyny wtórnego zespołu Raynauda mogą sprowadzać się do kilku szerokich kategorii:

- choroby zawodowe
- czynniki hematologiczne
- czynniki kolgenowo-naczyniowe (autoimmunologiczne)
- indukowane lekami
- różnego rodzaju syndromy np. choroba Fabry'ego (patrz wyżej), feochromocytoma, rak gruczołowy łuc, akromegalia (choroba spowodowana nadmiernym wydzielaniem hormonu wzrostu), zespół cieśni nadgarstka, niedoczynność tarczycy.

Chociaż następujące jednostki zwykle nie mają tych samych przyczyn, ani nie przyjmują występowania zabarwień podobnych do tych, występujących w przypadku zespołu Raynauda, to mogą być mylone z fenomenem:

- vasculitis
- zespół cieśni nadgarstka
- dystrofia odruchowa, zespoły zaburzeń neurotroficznych
- żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
- zespół żebrowo-obojczykowy.

[...]

BADANIA LEKARSKIE

Badania laboratoryjne:

- Kompletna analiza ilości krwinek – dla określenia ew. nadkrwistości, zmian nowotworowych lub zaburzeń autoimmunologicznych.

- Azot mocznikowy we krwi – dla określenia możliwych dysfunkcji nerek lub odwodnienia.

- Czas protrombinozy – dla obserwacji jakichkolwiek objawów dysfunkcji wątroby.

- Czas częściowej generacji tromboplastyny – dla obserwacji ew. zaburzeń ze strony przeciwciał antyfosfolipidowych lub dysfunkcji wątroby.

- Stężenie glukozy w osoczu i surowicy krwi – dla określenia ew. cukrzycy u chorego.
--->patrz też: Źródło (pdf)

- Tyrotropina (tyreotropina) – wykazanie ew. zaburzeń tarczycowych.

Badania opcjonalne (dodatkowe):

- przeciwciała przeciwjądrowe (ANA) – mogą być pozytywne w przypadku chorób autoimmunologicznych; badania powinny być przeprowadzone u pacjentów z objawami choroby autoimmunologicznej.

- Gęstość i lepkość surowicy – podwyższona w przypadku syndromu nadmiernej lepkości, np. paraproteinaemia.

- Kinaza kreatynowa (CK) – podwyższona w przypadku zapalenia wielomięśniowego i zapalenia skórno-mięśniowego.

- Czynnik reumatologiczny – może występować w przypadku reumatycznego zapalenia stawów, in. zaburzeń autoimmunologicznych, oraz niektórych form krioglobulinemii (białka monoklonalne w przypadku szpiczaka mnogiego oraz makroglobulinemia Waldenströma mają podwyższoną aktywność czynnika reumatycznego).

- Zespoły zapalenia wątroby – pozytywne typu B lub C u wielu pacjentów z krioglobulinemią.

- Zimna aglutynina (aglutynacja zimna) –występująca w przypadku infekcji Mycoplasma oraz przy chłoniakach.

- Analiza metali ciężkich – dla obserwacji pacjentów z bólem neuropatycznym pochodzącym z zatruć, zakażeń.

- Hormon wzrostu – celem określenia ew. objawów akromegalii.

- Kwas wanilinomigdałowy – dla określenia pheochromocytomy (zmian nowotworowych gruczołu nadnercza).

- Metanefryna – j.w.

- Katecholamina (amina katecholowa) – j.w.

- Fosfataza alkaliczna leukocytów – dla określenia objawów białaczki u niektórych pacjentów.

- Badania przeciwciał antyfosfolipidowych – w tym: diagnostyka Lupus anticoagulant = antykoagulant toczniowy (test screeningowy i potwierdzający; dilute Russell’s viper venom – dRVVT), przeciwciała antykardiolipinowe, oraz przeciwciała anty-β1-glikoproteinowe-2 (β1 GP2)

Badania obrazkowe:

- Zalecane są termografia, badania izotopowe, arteriografia.

- Stałe, nieodwracalne, sinicze zmiany wymagają dalszej oceny układu naczyniowego.

Inne testy:

- test hemolizy kwasowej
- stężenie cukru we krwi

Badania diagnostyczne:

- Elektroforeza białek surowicy krwi

- Biopsja nerki, wątroby

- Pomiar ciśnienia w palcach przed i po zanurzeniu w zimnej wodzie (różnica powinna być niższa niż 30 mm Hg).

LECZENIE

Opieka medyczna:

- Ogólne: edukacja, ciepłe okrycia na partie ciała dotknięte zespołem Raynauda, zaniechanie czynników powodujących zwężenie naczyń, np. nikotyna.

Pierwotny zespół Raynauda

- stosowanie blokerów kanału wapniowego, gł. tych które powodują rozszerzenie naczyń. Najczęściej stosowanym lekiem jest Nifedipine. Zaczyna się od najniższej dawki, jako okres przygotowawczy i dostosowuje się ją z czasem do postępów rozwoju zespołu Raynauda. Jeśli wystąpi cofnięcie objawów, obniża się dawkę albo zmienia lek na Nicardipine, Amlodipine lub Diltiazem.

- Inhibitory konwertazy angiotensyny i dożylnio prostaglandyny zostały zaakceptowane w warunkach klinicznych wykazując skuteczność. Selektywny wychwyt serotoniny przez inhibitory fluoxetyny także wykazują pewną (niewielką wprawdzie) skuteczność działania.

- Terapia środkami przeciwpłytkowymi nie wykazała efektywności (antykoagulacja nie została wykazana). Antagoniści receptorów angiotensyn, np. Losartan w dawce 50 mg/d wykazuje skuteczne działanie w przypadku pierwotnego zespołu Raynauda i twardziny. Czytaj także tu: Lorista (losartan potasu)

Wtórny zespół Raynauda

- Terapia musi być dostosowana do choroby leżącej u podłoża zespołu Raynauda.

- Jeśli objawy są związane z czynnikami zewnętrznymi, np. choroby zawodowe, ekspozycja na materiały toksyczne, chory powinien unikać takich środowisk.

- Pacjenci z nadmierną lepkością krwi i krioglobulinemią pozytywnie odpowiadają na leczenie prowadzące do obniżenia lepkości krwi oraz poprawy krążenia (np. plazmafereza - metoda oczyszczania osocza krwi z dużych cząstek, takich jak kompleksy immunologiczne).

- Niestety, taki rodzaj terapii nie jest w 100% skuteczny w przypadku chorych z zaburzeniami autoimmunologicznymi połączonymi z zespołem Raynauda.

Leczenie chirurgiczne:

- Sympatektomia szyjna (wycięcie zwoju współczulnego lub nerwu) może przynieść tylko tymczasową ulgę. Nie jest zalecana.

- Sympatektomia palców sugerowana jest w przypadku chorych z chorobami zagrażającymi żywotności tkanek. Najczęściej wykonywana przy wtórnym zespole Raynauda.

Konsultacje:

Zwykle pierwotny zespół Raynauda nie wymaga stałych konsultacji lekarskich.
Wtórny zespół Raynauda wymaga konsultacji z reumatologiem lub hematologiem w celu rozpoznania towarzyszących syndromów.
Stałe, nieodwracalne zmiany (także skórne) nie są zjawiskiem zespołu Raynauda i mogą wymagać konsultacji z reumatologiem, chirurgiem naczyniowym, ortopedą, dermatologiem.

Dieta:

Dla chorych z pierwotnym zespołem Raynauda wskazane jest spożywanie produktów zawierających kwasy tłuszczowe omega 3, będących składnikiem olejów rybnych.

Inne zalecenia i wskazówki:

Leczenie "bezlekowe" może być prowadzone w przypadku łagodnych objawów pierwotnego zespołu Raynauda. Terapia taka może obejmować:

- biologiczne sprzężenie zwrotne (biofeedback) i ćwiczenia rozluźniające, relaks;

- unikanie środowisk i czynników mogących dodatkowo pobudzać rozwój zespołu Raynauda, np. bezpośredni kontakt zimnem;

- unikanie zimna oraz dbałość o ciepło dotkniętych objawami partii ciała;

- unikanie stresu;

- usunięcie z listy leków tych, które mogą prowokować skurcze naczyń;

- jeśli pojawią się owrzodzenia, należy zapobiegać (i uważać) możliwym infekcjom;

- bezwzględny zakaz palenia tytoniu;

- wymagana regularność i samodyscyplina.

[...]

UZUPEŁNIENIE

Dalsze leczenie szpitalne:

Pierwotny zespół Raynauda zwykle leczony jest poza szpitalem, aczkolwiek stosowane są te same zabiegi i lekarstwa, jakie przyjmuje się w przypadku fenomenu w ogóle. Leczenie wtórnego zespołu Raynauda zależne jest od choroby występującej równolegle.

Dalsze leczenie i badania pozaszpitalne:

Pacjenci powinni regularnie sprawdzać swoje ciśnienie, prowadząc przy tym zapisy pomiarów oraz informacje o częstotliwości zaostrzeń objawów choroby. Może to być pomocne przy określeniu skuteczności prowadzonej terapii.

[...]

Komplikacje:

Owrzodzenia palców i martwica tkanek, wprawdzie rzadko, ale mogą być wynikiem pierwotnego zespołu Raynauda.
Komplikacje związane z wtórnym zespołem Raynauda zwykle są wynikiem choroby obecnej równolegle. Skutki, np. : martwica tkanek podskórnych, owrzodzenia, gangrena palców, niedokrwienie. Wymagana jest hospitalizacja.
Ciepła temperatura oraz odpoczynek zwykle obniżają traumę łagodząc zaostrzenia i ból.

Nasączenie miejsc dotkniętych zmianami Lidokainą i Bupiwakainą obniża sympatykomimetyczne działania (działanie leków sympatykomimetycznych polega na "naśladowaniu" funkcjonowania układu współczulnego), redukuje ból związany z niedokrwieniem, poprawia krążenie krwi.

W przypadku gwałtownie postępującego niedokrwienia tkanek konieczna może być terapia antykoagulantami. Można stosować Heparynę (Heparinum) - roztwory soli sodowej heparyny są stosowane jako lek przeciwzakrzepowy; sól potasowa heparyny wykazuje podobne, ale słabsze działanie. Nie stwierdzono jednak 100% skuteczności leku.

Jeśli zawiedzie terapia antykoagulantami i/lub stan niedokrwienia ulegnie nasileniu, podaje się często dożylnio Iloprost, Alprostadil lub Epoprostenol.

Niepowodzenie powyższych metod kończy się zwykle interwencją chirurgiczną - sympatektomią palców i rekonstrukcją naczyń.

Dalsze leczenie zapalenia anczyń (vasculitis), zakrzepicy (thrombosis), miażdzycy tętnic (artherosclerosis) musi być podejmowane w trakcie trwania terapii.

Prognozy:

W przypadku pierwotnego zespołu Raynauda nie stwierdzono przypadków komplikacji kończących się śmiercią, czy gwałtownym rozwojem chorób.
Rokowania co do wtórnego zespołu Raynauda zależą od choroby występującej równolegle.

-------------------------------------
Inne źródła:

- dr Shabir Bhimji, Consulting Surgeon, Cardiac Surgical Associates of West Texas, 22.09.2005 Raynaud Phenomenon

- Badanie biochemiczne krwi

Informacje na forum:

- Uciążliwy objaw Raynauda
- Info o chorobach


-------------------------------------------------------------------------------

Przewodnik Lekarza 6/2000 6, 64-66

Źródło Arrow Choroba i zespół Raynauda

autorzy: Marek Ciecierski, Arkadiusz Migdalski, Arkadiusz Jawień,



Zmiany zabarwienia skóry palców lub dłoni pod wpływem napadowego kurczu tętnic palców, wywołanego zimnem lub emocjami, określa się objawem lub fenomenem Raynauda, od nazwiska francuskiego lekarza, który pierwszy w 1862 r. opisał tę chorobę.


Typowy napad fenomenu Raynauda przebiega trójfazowo. Po gwałtownym zblednięciu skóry palców, trwającym zazwyczaj kilka minut, przybiera ona odcień fioletowy, a następnie barwę czerwoną. Ten charakterystyczny obraz kliniczny może być wywołany skurczem niezmienionych tętnic lub towarzyszyć niektórym chorobom (np. arteritis obliterans) doprowadzającym do zmniejszenia przepływu krwi przez tętnice palców. W celu odróżnienia obu tych postaci klinicznych wprowadzono pojęcie choroby Raynauda dla osób, u których dochodzi do skurczu tętnic bez uchwytnej przyczyny organicznej oraz zespołu Raynauda, kiedy napadowy skurcz naczyń występuje w przebiegu innych chorób.

Choroba Raynaud występuje częściej u młodych osób (przed 20. rokiem życia). W przeciwieństwie do chorych z zespołem Raynauda, bardzo rzadko prowadzi ona do rozwoju owrzodzenia troficznego skóry, czy wręcz jej martwicy.

Zespół Raynauda cechuje się współistnieniem innych chorób, najczęściej tkanki łącznej lub miażdżycy tętnic. Warto pamiętać, że objaw Raynauda może wyprzedzić, nawet o kilka lat, pojawienie się innych objawów tych chorób.

Epidemiologia

Częstości występowania objawu Raynauda poświęcono zaskakująco mało badań epidemiologicznych. W populacji norweskich kobiet w wieku reprodukcyjnym stwierdzono jego obecność u 22 proc. badanych. W badaniach obejmujących całą populację częstość występowania fenomenu Raynauda ocenia się na 5–10 proc. Stwierdzono ponadto, że choroba Raynauda pojawia się
10-krotnie częściej u kobiet, natomiast zespół Raynauda z równą częstością u obu płci. Niektóre zawody szczególnie predysponują do występowania zespołu Raynauda. Aż 50 proc. osób pracujących z urządzeniami wibracyjnymi, a także pracownicy przemysłu spożywczego, których dłonie poddawane są naprzemiennemu działaniu zimna i ciepła, są narażeni na wystąpienie fenomenu Raynauda.

Patofizjologia

W przypadku chorych z chorobą Raynauda nadal brak jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, jaki czynnik wywołuje tak wygórowaną reakcję tętnic palców. Przypisuje się ją nieprawidłowej liczbie lub aktywności receptorów a-2-adrenergicznych. Zwrócono ostatnio uwagę na rolę endoteliny, która posiada potencjalne możliwości wywoływania skurczu naczyń i ich nadmiernej reaktywności na zimno podczas oziębiania ścian tętniczek. Inne badania wykazały nadmierną reaktywność receptorów b-presynaptycznych w końcówkach nerwów ścian tętnic obwodowych, w tym tętnic palców.
Choroby powodujące pojawienie się objawu Raynauda, na skutek zmian w odcinkach proksymalnych tętnic, prowadzą do spadku przepływu w tętnicach palców już w temperaturze pokojowej. Nawet prawidłowa reakcja skurczowa tych naczyń powoduje przekroczenie tzw. krytycznego ciśnienia zamknięcia, ze względu na niskie ciśnienie śródnaczyniowe. Powoduje to zamknięcie tętnicy i ciśnienie na palcach oscyluje w granicach ok. 5 mmHg.
Obserwowane zmiany zabarwienia skóry odzwierciedlają stopień ukrwienia palców – od fazy ostrego niedokrwienia do przekrwienia reaktywnego. Po początkowym zblednięciu wywołanym skurczem tętnic i tętniczek palców, włośniczki i żyłki rozszerzają się w odpowiedzi zarówno na niedotlenienie, jak i na nagromadzenie się w łożysku mikrokrążenia produktów metabolizmu beztlenowego. Następnie dochodzi do rozkurczu tętniczek, a strumień krwi wpływającej do łożyska szybko zostaje pozbawiony tlenu. Klinicznie odpowiada to okresowi zasinienia skóry palców. Zaczerwienienie skóry powstaje w wyniku wypełnienia się włośniczek przez dużą objętość krwi. Skóra przybiera normalny odcień dopiero wówczas, gdy nastąpi skurcz zwieraczy przedwłośniczkowych i normalizacja ilości krwi wypełniającej łożysko.

Objawy kliniczne

Objaw Raynauda najczęściej pojawia się pod wpływem ekspozycji na zimno, ale u połowy chorych czynnik wywołujący nie musi być aż tak intensywny i może wystąpić pod wpływem złości lub gniewu. Do wywołania skurczu naczyń może dojść także w wyniku kontaktu z zimnymi przedmiotami lub przebywania w chłodnym, klimatyzowanym pomieszczeniu. Najczęściej jednak chorzy twierdzą, że wywołuje go zmiana temperatury otoczenia, np. przejście z ciepłego pomieszczenia do zimnego.

Obie dłonie, jak i palce chorych są zajęte z taką samą częstością, jakkolwiek zmiany nie dotyczą kciuka. Wystąpienie napadu w temp. pokojowej trwa zwykle 5–10 min. Nie u wszystkich chorych jego przebieg ma charakter trójfazowy, a większość chorych podaje jedynie zblednięcie palców. Oprócz zmian koloru skóry występuje uczucie chłodu, parestezji oraz zaburzenia czucia głębokiego. Rzadko występuje ból palców.

U chorych z zespołem Raynauda mogą pojawić się dolegliwości związane z przebiegiem choroby zasadniczej, takie jak:

- bóle stawowe,

- wysychanie śluzówek,

- suchość w jamie ustnej,

- trudności w przełykaniu pokarmów,

- chromanie przestankowe.
Owrzodzenia troficzne skóry palców mogą mieć przebieg:

- ostry – gdy pojawią się po kilku dniach od napadu bólu i zasinienia palców,

- przewlekły – gdy przebiegają z okresami remisji i zaostrzeń.


Wywiad

Objawy choroby są tak charakterystyczne, że u wielu chorych już na podstawie wywiadu można ustalić rozpoznanie. Należy podkreślić znaczenie charakteru wykonywanej pracy (ekspozycja na warunki atmosferyczne, toksyny – np. metale ciężkie czy chlorek winylu, praca z urządzeniami wibracyjnymi, związana z powtarzającymi się mikrourazami dłoni).
Ważne jest również współwystępowanie objawów miażdżycy i chorób tkanki łącznej, takich jak kolagenozy. Podejrzenie wywołania objawu Raynauda mogą budzić również stosowane leki, jak ergotamina, beta-blokery lub przebyte urazy w okolicy obojczyka.

Badanie fizykalne

W badaniu fizykalnym dokonuje się oceny zabarwienia skóry dłoni i palców, zachowania się napływu krwi do łożyska naczyniowego skóry po jej uciśnięciu – objaw zblednięcia. Aby ocenić wydolność łuku tętniczego dłoni, posługujemy się prostym testem Allena. Polega on na obserwacji powrotu zabarwienia skóry po jej zblednięciu, przy naprzemiennie uciśniętych tętnicach: promieniowej i łokciowej.

U każdego chorego badamy obecność tętna i szmerów naczyniowych na tętnicach kończyn górnych. Ważną dla rozpoznania informację można uzyskać, mierząc ciśnienie skurczowe na obu tętnicach ramiennych i obliczając różnicę pomiędzy nimi. U chorych tych należy wykluczyć ucisk na tętnicę podobojczykową przez dodatkowe żebro szyjne, obojczyk lub mięsień pochyły przedni. Służą do tego tzw. testy uciskowe. W próbie Adsona badający trzyma słuchawkę nad tętnicą podobojczykową w dole nadobojczykowym, natomiast drugą rękę na tętnicy promieniowej i poleca choremu wykonanie głębokiego wdechu i skrętu głowy. Zanik tętna i obecność szmeru nad tętnicą podobojczykową świadczy o ucisku tej tętnicy przez mięsień pochyły przedni lub dodatkowe żebro szyjne. Wywołanie tych objawów przez uniesienie (w płaszczyźnie czołowej) kończyny górnej zgiętej w łokciu do kąta prostego jest wynikiem ściśnięcia tętnicy podobojczykowej przez obojczyk i I żebro.

Badania nieinwazyjne

Pomiar temperatury palców

Pomiar temperatury palców jest najprostszym badaniem w warunkach ambulatoryjnych. Czujnik termometru termistorowego przykłada się na opuszkę palców, po czym zanurza się dłoń w lodowatej wodzie na 30 s i ponownie dokonuje pomiaru temperatury. U osób zdrowych czas powrotu temperatury do wartości wyjściowej nie przekracza 10 min, u chorych z objawem Raynauda czas ten jest znacznie wydłużony.


Pomiar ciśnienia skurczowego krwi tętnic palców

Mankiet do badania ciśnienia umieszcza się u podstawy palców. Pomiaru można dokonywać przy użyciu prostego przepływomierza dopplerowskiego, pletyzmografu lub przepływomierza laserowego. Gradient pomiędzy ciśnieniem skurczowym na ramieniu a badanym na palcu u osób zdrowych jest mniejszy od 25 mmHg. Pomiary spoczynkowe mogą również wykazać różnicę ciśnień między palcami. Dużo czulszym badaniem jest jednak ocena ciśnienia palców po zanurzeniu dłoni w wodzie o temp. 10 lub 15oC. Spadek ciśnienia o co najmniej 30 mmHg przemawia za obecnością kurczu naczynia.

Badania pletyzmograficzne

Ten typ badań opiera się na analizie kształtu krzywej fali tętna i pomiarze ciśnienia. Wyposażenie aparatu w mankiet napełniany lodowatą wodą pozwala także na przeprowadzenie testów oziębienia.

Badanie za pomocą laserowego przepływomierza dopplerowskiego (LDF)

Technika LDF polega na pomiarze zmiany częstotliwości fali światła laserowego odbitego od cząstek krwi poruszających się w obszarze 1 mm3. Pozwala tym samym na ocenę perfuzji skóry palców. U chorych z chorobą Raynauda przepływ spoczynkowy jest prawidłowy (lub tylko nieznacznie obniżony), natomiast wyraźnie jest zmniejszona szybkość poruszania się krwinek we włośniczkach. Drastyczne różnice, w porównaniu do osób zdrowych, pojawiają się po prowokacji termicznej – w teście oziębienia i ogrzewania skóry do temp. 44oC.

Kapilaroskopia


Jest to badanie mikroskopowe włośniczek obrąbka naskórkowego paznokcia. W tym miejscu naczynia włośniczkowe dają się łatwo oglądać dzięki ich równoległemu ułożeniu w stosunku do płaszczyzny skóry. U pacjentów z chorobą Raynauda liczba kapilar jest prawidłowa, mają one prawidłowy kształt i średnicę, która może być jedynie nieznacznie poszerzona.
Charakterystyczny obraz kapilaroskopowy występuje natomiast w sclerodermii – spada liczba włośniczek, które ulegają wyraźnemu poszerzeniu, aż do kapilar gigantycznych. Ponadto występują obszary pozbawione naczyń włosowatych, wokół których skupiska włośniczek tracą swoje ukierunkowanie, układając się chaotycznie.


Badania inwazyjne – arteriografia

Do badań inwazyjnych kwalifikujemy tylko chorych z zaawansowanym niedokrwieniem lub z nie gojącym się owrzodzeniem palców. Celem arteriografii jest uzyskanie obrazu zmian w tętnicach proksymalnych. Pozwala ona na wykrycie zwężenia, zamknięcia lub poszerzenia tętniakowatego tętnicy podobojczykowej.


Badania laboratoryjne

Badania laboratoryjne wykonuje się w celu odróżnienia choroby od zespołu Raynauda i ustalenia ich przyczyny (tab. 1.).


Klasyfikacja

Nie ma jednolitej klasyfikacji opisującej stopień zaawansowania choroby Raynauda. Najprostszą, opierającą się tylko na objawach klinicznych, jest klasyfikacja zaproponowana przez Taylor-Pelmear’a (tab. 2.).


Leczenie

Leczenie zachowawcze


Celem leczenia zachowawczego jest m.in. zapobieganie stymulacji naczyń do skurczu przez unikanie:

- działania zimna (ekspozycji na warunki pogodowe, noszenie ciepłych rękawiczek),

- działania tytoniu,

- leków naczynioskurczowych,

- środków chemicznych.

W przypadku choroby wibracyjnej wskazana jest zmiana stanowiska pracy.


Leczenie farmakologiczne

Leczenie farmakologiczne przedstawia tab. 3.


Leczenie operacyjne

Do leczenia operacyjnego kwalifikowani są głównie chorzy z częstymi i długotrwałymi, nie poddającymi się leczeniu zachowawczemu objawami uniemożliwiającymi pracę nawet w ciepłych pomieszczeniach. Ponadto wskazaniem do leczenia operacyjnego są: ból spoczynkowy palców i dłoni oraz zmiany troficzne skóry.
Najczęściej wykonywanym zabiegiem operacyjnym jest sympatektomia piersiowa, czyli odnerwienie współczulne kończyny górnej przez wycięcie zwojów współczulnych pnia współczulnego na odcinku od dolnej części zwoju gwiaździstego do Th V. Dotychczas tego typu operacje wykonywano z dostępu pachowego lub nadobojczykowego, ostatnio jednak coraz częściej wykorzystuje się drogę videotorakoskopową.

Przyczynowe leczenie zespołu Raynauda jest możliwe, co należy tu mocno podkreślić, jedynie u chorych, u których stwierdza się zwężenie lub tętniak tętnicy podobojczykowej, dodatkowe żebro szyjne lub zespół mięśnia pochyłego przedniego.

---------------------------
Artykuł:

Grażyna Kamińska-Winciorek, Ligia Brzezińska-Wcisło
Postępy Dermatologii i Alergologii 2/2004 XXI, 2: 84–90

Objaw Raynaud u pacjentek z rozpoznaną chorobą tkanki łącznej – charakterystyka kliniczna i kapilaroskopowa

Anna Pyszora, Anna Adamczyk
Katedra i Zakład Opieki Paliatywnej Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy Uniwersytetu Mikołaja Kopernika
w Toruniu
Zastosowanie niskoenergetycznego promieniowania laserowego w leczeniu bólu


Ostatnio zmieniony przez Robert dnia Sob Cze 28, 2008 10:44 am, w całości zmieniany 20 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
Robert
Moderator
Moderator


Dołączył: 02 Lut 2006
Posty: 6881
Skąd: Toruń / Warszawa

PostWysłany: Wto Maj 30, 2006 7:12 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Zaiste Exclamation Nie zakapowałem... ale dzień jakiś szalony. Jeden link do artykułu masz powyżej, w poście o Raynaudzie - "Raynaud Phenomenon". Na stronie www.emedicine.com jest wyszukiwarka - wpisz hasła, które Cię interesują. Te sprawy przewijają się w wielu przypadkach, więc, hmm, masz zajęcie na dłużej. Jeśli trafisz na coś interesującego - dziel się z nami.

PS Oj z tym językiem to mogą być "problemy" - iroszkockie i celtyckie naleciałości brzmią zupełnie inaczej. Miałem okazję "rozmawiać" z Irlandczykiem... Gdyby mi nie powiedział skąd pochodzi, to w życiu bym na to nie wpadł. Smile
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
Ewela1
Master butterfly
Master butterfly


Dołączył: 27 Kwi 2006
Posty: 443
Skąd: Szkocja

PostWysłany: Sob Cze 03, 2006 9:38 am    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

nieznalazłam zbyt wiele na temat skaza hiperglobulinowej.. ale jakby kogoś to interesowało to moze to być skutkiem choroby immunologicznej (SLE,i innych), HIV i pewnie jeszcze jakieś świnstwa i jest to okreslenie na zbyt dużą obecność białek w krwi,.. a co to powoduje - niewiem..
ja mam generalną skazę hiperglobulinową co oznacza,że mam zbyt duża obecność wielu białek.

total protein 97 norma 61- 76 g/l
serum IgG 36.3 norma 6.0-16.0 g/l
serum IgA 7.1 norma 0.8 - 2.8 g/l
serum Ig M 0.8 norma 0.5- 1.9 g/l - to jest tylko w normie

oznaczenia są pewnie inne ale to tak dla przykładu.....
aha... mogą powodować wysokie OB -to już z diagnozy..

po rozpoznaniu tej skazy powinny być wykonane badania;

-FBC..
-ESR-OB
-CRP
-antyDNA
-HIV
-czynnik reumat.

niewiem co to FBC... i CRP
ewela

ps. na HIV badań nie miałam... ale trochę sie martwię..może warto..brr..aż strach pomyślec.. Rolling Eyes
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
Robert
Moderator
Moderator


Dołączył: 02 Lut 2006
Posty: 6881
Skąd: Toruń / Warszawa

PostWysłany: Pon Paź 23, 2006 8:10 am    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

He, czasem warto przypomieć sobie login do Forum scleroderma.org Embarassed Dawno tam nie zaglądałem, a dziś tylko dlatego, bo zostałem wczoraj niejako zmobilizowany Very Happy W każdym razie, przy okazji trafiłem na ciekawe info dot. zabiegu mikrochirurgii w przypadku zespołu Raynauda. Ciekawe porównanie efektów przed i po zabiegu - na fotografiach. Po lewej stronie animacja przedstawiająca fazy Raynauda. Przy okazji jeszcze potłumaczę.

Raynaud's Disease Symptoms and Treatment
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
Robert
Moderator
Moderator


Dołączył: 02 Lut 2006
Posty: 6881
Skąd: Toruń / Warszawa

PostWysłany: Wto Paź 24, 2006 9:36 am    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Zatem proszę bardzo. Tekst krótki i łatwy w odbiorze. Fragment. To raczej informacja o zabiegach stosowanych w terapii zespołu Raynauda (i nie tylko). Nie są one jednak skuteczne w 100%, ale rezultaty mimo wszystko są widoczne.

Micro Single Incision ETS

Diagnoza różnicowa – zespół Raynauda powinien być odróżniony od akrocyjanozy, stanu sinicy kończyn w przypadku której występuje uporczywe niebieskawe (sinawe) odbarwienie rąk lub stóp. Jak w przypadku zespołu Raynauda, zmiany barwy i stanu fizycznego nasilają się po ekspozycji na zimno, natomiast po ogrzaniu wystąpić może uszkodzenie lub podrażnienie tkanek. Akrocyjanoza dotyka zarówno mężczyzn, jak i kobiety, a przedział wieku w którym najczęściej się objawia to 20-45 lat. Rokowania w przypadku pacjentów z idiopatyczną, samoistną akrocyjanozą są dobre, a uszkodzenia tkanek nie występują powszechnie. Pacjenci powinni unikać ekspozycji na zimno, a ponadto wskazany jest ciepły ubiór. Interwencja farmakologiczna zwykle nie jest konieczna. Środki blokujące receptory adrenergiczne i blokery kanału wapniowego mogą być pomocne w przypadku akrocyjanozy.

Leczenie (w tym terapia „State-of-the-Art.” Micro ETS™) – chorzy z zespołem Raynauda powinni unikać ekspozycji wrażliwych części ciała na zimno i zadbać o ciepły ubiór. Oprócz zabezpieczenia rąk i stóp, także korpus i głowa powinny być chronione dla uniknięcia odruchowego zwężenia naczyń.
Interwencja farmakologiczna konieczna jest w przypadku osób, na które nie działają efekty ocieplenia. Blokery kanału wapniowego, np. Nifedipine, inhibitory układu nerwowego współczulnego, np. Prazosin i in. analogiczne, u niektórych mogą być stosowane w leczeniu zespołu Raynauda. Doustne środki rozszerzające naczynia nie dopuszczające do tworzenia mediatorów stanu zapalnego, np. prostaglandyn są wciąż w trakcie badań skuteczności działania. Zabieg sympatektomii (wycięcie zwoju współczulnego lub nerwu) dotychczas traktowana była jako zbyt inwazyjna, a techniki chirurgiczne w wielu klinikach nie pozwalały na jego przeprowadzenie.

Aktualnie (cyt. z 1998 r.) chorzy z zespołem Raynauda mają możliwość poddania się zabiegowi pozwalającemu znacznie poprawić ich stan. Dr David H. Nielson proponuje małoinwazyjną technikę, którą nazywa „Micro Single Incision ETS“ („Pojedyncze Mikro Nacięcie ETS” – endoscopic thoracic sympathectomy – endoskopowa piersiowa sympatektomia) przez pojedyncze pachwinowe mikro nacięcie 1/12 cala (jakieś 2.5 mm). Po obustronnym zabiegu Micro ETS wybudzany pacjent może cieszyć się ciepłymi i suchymi (brak nadmiernego wydzielania potu) palcami i rękami.

Raynaud's Disease Symptoms and Treatment

Natomiast na stronie Katedry i Kliniki Chirurgii Naczyń i Angiologii
Akademia Medyczna w Lublinie znalazłem takie oto info, co wskazuje iż zabiegi tego typu są wykonywane często.

Cytat:
WSKAZANIA DO ODNERWIENIA WSPÓŁCZULNEGO (SYMPATEKTOMII)

Wprowadzenie małoinwazyjnych metod odnerwienia współczulnego, zarówno wideoskopowych jak i przezskórnych, w odcinku piersiowym i lędźwiowym spowodowało znaczne rozszerzenie wskazań do stosowania sympatektomii. Wielki propagator sympatektomii lędźwiowej, jako metody uzupełniajacej operację rekonstrukcyjną na układzie tętniczym kończyn dolnych, J.P. van der Stricht, w roku 1979 opisał sposób działania odnerwienia współczulnego w niedokrwieniu kończyn dolnych: 1. Sympatektomia lędźwiowa wytwarza stan rozszerzenia naczyń równoważny do fizjologicznego, jakkolwiek po sympatektomii rozszerzenie naczyń jest stałe i nieodwracalne, 2. Rozszerzenie naczyń powoduje lepsze ukrwienie skóry i tkanki podskórnej kończyn dolnych, zwłaszcza palców i stóp, 3. Przepływ krwi w rozszerzonych naczyniach nie wzrasta wraz ze wzrostem przepływu krwi w naczyniach mięśni podczas wysiłku fizycznego, 4. Sympatektomia lędźwiowa ma duże znaczenie dla rozwoju krążenia obocznego przy niedrożności głównych pni tętniczych. Efekt ten jest powodowany przez hamowanie oporu obwodowego, co powoduje większy gradient ciśnienia krwi. Autor zaproponował również test pentotalowy jako przedoperacyjne potwierdzenie skuteczności odnerwienia współczulnego. W latach siedemdziesiątych przeważał pogląd, że sympatektomia powinna być wykonywana jedynie w niedokrwieniu kończyn wywołanym niedrożnością lub zwężeniem naczyń, w następnej dekadzie poszerzono wskazania o oporną na leczenie zachowawcze chorobę Raynauda, kauzalgię, dystrofię odruchową oraz zakrzepicę tętniczą jatrogenną ( po iniekcjach dotętniczych ). Zwrócono również uwagę na rolę wskaźnika kostka-ramię. Stwierdzono, że wskaźnik 0,3 lub wyższy jest prognostycznie korzystny, jakkolwiek wyniki pooperacyjne 14% badanej populacji po sympatektomii były niezadowalające ( X 3 ).


Cytat:
Choroby niedokrwienne kończyn
(...)
Odnerwienie współczulne zalecane jest także w przypadku dysplazji włóknisto-mięśniowej dotyczącej tętnic kończyn dolnych, która klinicznie manifestuje się objawem Raynauda. Zastosowanie sympatektomii lędźwiowej przynosi dramatyczną poprawę stanu klinicznego. (...)


Całość tutaj: Źródło
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
Slawek70
Junior
Junior


Dołączył: 20 Mar 2006
Posty: 13
Skąd: Świdnica

PostWysłany: Czw Lis 23, 2006 7:37 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Cześć
kiedyś wyczytałem tu , że gdzies jest sklep ze specjalną odzieżą na zime dla takich jak ja (SLE + "raczkowate ręczki") specjalne rękawiczki i skarpety. Czy może ktoś zna adres tego sklepu w sieci (to chyba była Angkia?)

pozdrawiam
_________________
Sławek
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum WWW.TOCZEN.PL Strona Główna -> Doniesienia Medyczne Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Idź do strony 1, 2, 3  Następny
Strona 1 z 3

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach


Powered by PhPBB © 2001, 2002 phpBB Group