Nasz serwis wykorzystuje pliki cookies. Możesz je wyłączyć w ustawieniach przeglądarki. Dalsze korzystanie z witryny bez zmiany ustawień oznacza wyrażenie zgody na korzystanie z plików cookies.

rozumiem i zgadzam się
Forum WWW.TOCZEN.PL Strona Główna WWW.TOCZEN.PL
"systemic lupus erythematosus"
 
 Lupus ChatLupus chat  FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

Nowe trendy w leczeniu tocznia

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum WWW.TOCZEN.PL Strona Główna -> Doniesienia Medyczne
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
pini1
Junior
Junior


Dołączył: 16 Gru 2005
Posty: 11
Skąd: slask katowice

PostWysłany: Czw Mar 30, 2006 5:23 pm    Temat postu: Nowe trendy w leczeniu tocznia Odpowiedz z cytatem

Dr n. med. Marzena Olesińska, prof. dr hab. n. med. Hanna Chwalińska-Sadowska
Klinika Chorób Tkanki Łącznej
Instytut Reumatologii w Warszawie
Kierownik Kliniki: prof. dr hab. n. med. Hanna Chwalińska-Sadowska

Chociaż pierwsze wzmianki na temat tocznia rumieniowatego układowego (TRU) pojawiły się już w średniowieczu, jednak do XIX wieku był on postrzegany jako choroba skóry. Dopiero Moriz Kaposi w publikacji z 1872 roku wyróżnił postać skórną - discoid lupus erythematosus oraz uogólnioną - wielosystemową, przebiegającą ze śmiertelnymi powikłaniami.

Wykrycie przez M. M. Hargrave'a komórek LE w 1948 roku dało początek badaniom immunologicznym w TRU. W tym czasie po raz pierwszy zastosowano w leczeniu tocznia glikokortykosteroidy (GKS).

Opracowanie kryteriów diagnostycznych w 1971 roku oraz kolejne ich nowelizacje w 1982 i 1997 służyło uporządkowaniu wiedzy na temat obrazu klinicznego choroby oraz badaniom porównawczym

Lata 80. i 90. XX wieku to czas randomizowanych, wieloośrodkowych badań klinicznych obiektywnie oceniających skuteczność i bezpieczeństwo leczenia aktywnych postaci TRU, szczególnie z zajęciem nerek.

Postęp w diagnostyce i terapii TRU znalazł swoje odzwierciedlenie w poprawie rokowania: do połowy XX wieku, przed wprowadzeniem do leczenia glikokortykosteroidów, 5-letni okres przeżycia osiągało tylko 50% chorych, podczas gdy obecnie 5-letnia przeżywalność wynosi 96%, 20-letnia - 70%. Jako czynniki wpływające na poprawę w długości okresu przeżycia wymienia się:

wcześniejsze ustalenie rozpoznania oraz
rozwój skutecznych metod leczenia ostrych postaci choroby

Wybór metody leczenia TRU uzależniony jest od aktywności choroby i obecności zmian narządowych. Jeśli choroba przebiega łagodnie, bez uszkodzenia narządów wewnętrznych, należy zastosować leczenie objawowe i przeciwzapalne (NLPZ- niesteroidowe leki przeciwzapalne, leki antymalaryczne, małe dawki glikokortykosteroidów). Wykazuje ono dużą skuteczność w przypadku wystąpienia objawów ogólnych, bólu mięśni i/lub stawów, zapalenia stawów, zapalenia błon surowiczych oraz zmian skórnych.

Objawy o małym nasileniu ustępują po NLPZ. Jednak w większości przypadków konieczne jest zastosowanie leków antymalarycznych: hydroksychlorochiny (HCQ) lub chlorochiny (CQ).

Skuteczność terapii zwiększają glikokortykosteroidy, stosowane zazwyczaj do 15mg/dobę w przeliczeniu na prednizon.

Pacjenci z nadwrażliwością na promieniowanie UV (UVB i / lub UVA) powinni zminimalizować jego wpływ na skórę przez noszenie odpowiednich ubrań, okularów, nakryć głowy oraz stosowanie preparatów z filtrami anty-UV o SPF (sun protection factor) co najmniej 15. Leczenie ostrych zmian skórnych i rumienia krążkowego (DLE - Discoid Lupus Erythematosus) wymaga konsultacji dermatologa. W tych przypadkach stosuje się także miejscowo preparaty GKS. Czas leczenia miejscowego GKS należy zminimalizować z uwagi na możliwe działania niepożądane: zanik skóry, odbarwienia, teleangiektazje, kruchość naczyń.

U chorych z zapaleniem stawów, zapaleniem błon surowiczych i zmianami skórnymi nie poddającymi się powyższemu leczeniu należy rozważyć wdrożenie leków immunosupresyjnych.

W przypadku zagrożenia życia lub manifestacji narządowej z ryzykiem zmian nieodwracalnych konieczne jest leczenie immunosupresyjne dużymi dawkami GKS i/lub lekami cytotoksycznymi.

Głównym wskazaniem do jego stosowania są objawy toczniowego zapalenia nerek, choroba śródmiąższowa płuc, zapalenie naczyń, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie mięśni, zajęcie układu nerwowego ośrodkowego i obwodowego oraz zaburzenia hematologiczne (anemia hemolityczna i trombocytopenia).

GKS w postaci doustnych preparatów krótko działających (prednizon, prednizolon, metylprednizolon) podaje się w dawce 1 mg/kg m.c./d (w przeliczeniu na prednizon) do uzyskania poprawy parametrów klinicznych i /lub laboratoryjnych.

Drugą formą leczenia GKS są dożylne pulsy metylprednizolonu 500-1000 mg/d podawane przez 3 kolejne dni, a następnie w dawce zmniejszonej do 0,5 mg/kg m.c./d. prednizonu do uzyskania poprawy parametrów klinicznych i/lub laboratoryjnych. Następnie należy stopniowo redukować dawkę leku do najniższej, skutecznie podtrzymującej remisję. Jeśli stwierdza się nawrót objawów lub zaostrzenie choroby należy zwiększyć ilość przyjmowanego leku co najmniej do dawki stosowanej przed zaostrzeniem.

Skuteczność obu metod jest porównywalna, chociaż zaletą tej ostatniej jest szybsza poprawa oraz niższa całkowita dawka przyjętych GKS. Stosując tę grupę leków należy pamiętać o ryzyku licznych działań niepożądanych, m.in: większa podatność na zakażenia, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, otyłość, osteoporoza, psychozy, depresja.

Jeśli nie uzyskuje się oczekiwanego efektu lub występują wspomniane wyżej objawy zajęcia narządów wewnętrznych stosuje się leczenie skojarzone GKS i lekami cytotoksycznymi: cyklofosfamidem lub azatiopryną.

Dawkowanie, najczęstsze działania niepożądane farmakoterapii TRU oraz zasady jej monitorowania przedstawiono w tabeli 1.


Tabela 1. Zasady monitorowania farmakoterapii TRU
Nazwa leku/dawka Najczęstsze objawy niepożądane Konieczne badania kontrolne
Chlorochina /250-500mg/d Retinopatia, keratopatia Okulista: badanie odcinka przedniego i dna oka co 6-12 mies.
Morfologia krwi obwodowej co 1-2 mies.
Hydroksychlorochina /200-400mg/d Leukopenia, agranulocytoza
Azatiopryna /1-2mg/kg m.c./d Supresja szpiku, zakażenia
Nowotwory ukł. krwiotw. i limfatycznego
Hepatopatia Morfologia krwi obwodowej co 1-2 mies.

AspAT, AlAT
Metotreksat /10-20mg/tydz Hepatopatia, nefropatia
Supresja szpiku
Ryzyko zakażeń AspAT, AlAT, kreatynina,
Morfologia krwi obwodowej co 1-2 mies.
Konieczna suplementacja kwasem foliowym
Cyklofosfamid /0,5-1,0g/m2 pow.ciała Supresja szpiku, zakażenia
Krwotoczne zap. pęcherza moczowego
Choroby mieloproliferacyjne, chłoniaki
Niepłodność Morfologia krwi obwodowej co 1-2 mies.
Badanie ogólne moczu
Cyklosporyna A /2,5-5mg/kg m.c./d Nefropatia
Nadciśnienie tętnicze Kreatynina, potas co 2 tyg. następnie co 1-2mies
Pomiar ciśnienia tętniczego 2x dziennie
Mykofenolan mofetylu /2-3g/d Biegunka
Anemia, leukopenia, trombocytopenia Morfologia krwi obwodowej co 1-2 mies.

Cyklofosfamid jest uznanym lekiem w powikłaniach narządowych TRU. Jego skuteczność w toczniowym zapaleniu nerek, szczególnie z obecnymi zmianami proliferacyjnymi, udowodniły badania ośrodków amerykańskich. Na ich podstawie ustalono protokół podawania leku (Protokół NIH - National Institutes of Health) zalecający m.in. dożylne pulsy cyklofosfamidu 0,5-1,0 g/kg m.ciała/miesiąc, kontynuowane przez pół roku (terapia indukcyjna), następnie co 3 miesiące przez okres 2 lat lub przez rok od uzyskania remisji (terapia podtrzymująca).

Z uwagi na dużą sumaryczną dawkę leku i związane z nią częste działania niepożądane (niewydolność jajników 57%, supresja szpiku, zakażenia 46%, krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego 43%, rak pęcherza moczowego 3%, wypadanie włosów, choroby mieloproliferacyjne, chłoniaki), podejmowane są, szczególnie w ośrodkach europejskich, próby leczenia indukcyjnego mniejszymi dawkami i przez krótszy okres czasu. Jako terapię podtrzymującą proponuje się stosowanie leków o mniejszej toksyczności: azatioprynę lub mykofenolan mofetilu.

Uzasadnieniem tych prób, poza poprawą bezpieczeństwa terapii, jest także dostosowanie jej do warunków europejskich (populacja z mniejszym odsetkiem rasy czarnej, gorzej rokującej co do przebiegu i leczenia TZN) oraz wcześniejsze wykrywanie przypadków TZN, w fazie mniejszego zaawansowania choroby, wymagające mniej intensywnej immunosupresji.

Podejmuje się także próby stosowania w leczeniu TRU leków immunosupresyjnych o większej specyficzności - mykofenolanu mofetilu (MMF) i cyklosporyny A (CsA).

MMF jest estrem 2-morfolinoetylowym kwasu mykofenolowego. Po hydrolizie do aktywnego metabolitu, kwasu mykofenolowego, jako silny inhibitor dehydrogenazy monofosforanu inozyny, enzymu odpowiedzialnego za syntezę puryn w limfocytach T i B upośledza ich rozwój i funkcje. Lek ten jest stosowany w zapobieganiu ostremu odrzucaniu przeszczepów narządów u biorców allogenicznych. Liczne doniesienia kazuistyczne i wyniki badań klinicznych wskazują na jego skuteczność także w TRU. Opisano zmniejszenie aktywności TRU oraz poprawę wskaźników nerkowych po zastosowaniu MMF u chorych z toczniowym zapaleniem nerek, opornym na leczenie cyklofosfamidem. Wydaje się także, że MMF jest mniej toksyczny niż cyklofosfamid. Do najczęściej stwierdzanych działań niepożądanych podczas leczenia MMF należały objawy żołądkowo-jelitowe (biegunka 31%, zaparcia, nudności/wymioty, dyspepsja), hematologiczne (anemia 25%, leukopenia 23-34%, trombocytopenia 8-10%) oraz zakażenia CMV.

CsA jest polipeptydem wytwarzanym przez grzyb Tolypocladium inflatum selektywnie hamującym funkcje limfocytów T poprzez zablokowanie takich cytokin jak IL-2, IL-3, IFN-γ. Poza wskazaniami transplantologicznymi, CsA znalazła również zastosowanie w leczeniu endogennego zapalenia błony naczyniowej oka, zespołu nerczycowego, atopowego zapalenia skóry, reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS) i łuszczycy.

Doświadczenia z zastosowaniem CsA w TRU ograniczone są małą liczebnością grup badanych i brakiem badań randomizowanych, kontrolowanych placebo. Wyniki opublikowanych badań wskazują na skuteczność CsA w leczeniu aktywnych postaci TRU, szczególnie z zaburzeniami hematologicznymi oraz na jej użyteczność w przełamaniu sterydooporności i sterydozależności.

Równie istotnym zagadnieniem jest profilaktyka i kontrola stanów chorobowych dodatkowo wikłających przebieg TRU u większości chorych. Są one bezpośrednio związane z chorobą lub z zastosowanym leczeniem. Zalicza się do nich zakażenia, osteoporozę, miażdżycę i chorobę niedokrwienną serca oraz nadciśnienie tętnicze.

Nowym nurtem badań nad farmakoterapią tocznia są tzw. leki biologiczne, które bardziej specyficznie niż leczenie konwencjonalne wpływają na niektóre istotne w patogenezie tej choroby zaburzenia immunologiczne. Obecnie prowadzone są badania kliniczne z przeciwciałami hamującymi aktywację limfocytów T (np. przeciwciała monoklonalne anty-CD40L, abatacept - CTLA4 - Ig), aktywację limfocytów B (np. rituksimab - przeciwciała monoklonalne anty-CD20, LymphoStat B - przeciwciała monoklonalne anty-BLyS), syntezę przeciwciał anty-nDNA (abetimus sodu - LJP 394) oraz aktywację cytokin i składników komplementu (np. przeciwciała monoklonalne do receptora IL-6, do IL-10, eculizumab - przeciwciała monoklonalne anty-C5).

Przeciwciała monoklonalne anty-CD40L uniemożliwiają aktywację limfocytów T oraz zależną od nich aktywację limfocytów B. CD40L jest cząsteczką powierzchniową m.in. zaktywowanych limfocytów T z szerokim oddziaływaniem na funkcje limfocytów B: proliferację, tworzenie centrów namnażania, zmianę izotypów produkowanych przeciwciał, pośredniczenie w odpowiedzi limfocytów B na cytokiny. W surowicy chorych z aktywnym TRU stwierdza się wzrost stężenia rozpuszczalnego CD40L, zwiększoną ekspresję CD40L na limfocytach T oraz w kanalikach i kłębkach nerkowych w przebiegu toczniowego zapalenia nerek (TZN) III i IV klasy według WHO.

CTLA4 - Ig/abatacept jest rozpuszczalnym receptorem powstałym z fuzji białka zewnątrzkomórkowej domeny CTLA-4 i fragmentu Fc IgG1. Cząsteczka CTLA4 pojawia się na powierzchni limfocytów T po ich aktywacji i wiąże się z cząsteczkami powierzchniowymi B7 komórek prezentujących antygen (m.in. limfocytów B) znacznie silniej niż inna cząsteczka powierzchniowa limfocytów T - CD28. Zastosowanie CTLA4-Ig hamuje interakcje CD28/B7 uniemożliwiając przekazanie II sygnału i aktywację limfocytów T oraz T-zależne funkcje limfocytów B.

Rituksimab (Rituxan) jest chimeryzowanym mysio-ludzkim przeciwciałem monoklonalnym przeciw specyficznemu antygenowi powierzchniowemu CD20 na limfocytach B prawidłowych i zmienionych nowotworowo. Cząsteczka CD20 bierze udział w aktywacji, proliferacji i różnicowaniu tych komórek. W wyniku zastosowania przeciwciał monoklonalnych anty-CD20 dochodzi do niszczenia limfocytów B w mechanizmie reakcji cytotoksycznej z udziałem dopełniacza oraz cytotoksyczności komórkowej zależnej od przeciwciał.

Rituksimab jest stosowany w leczeniu chłoniaków nieziarniczych, chociaż prowadzone są także badania z zastosowaniem tego leku w TRU, reumatoidalnym zapaleniu stawów, małopłytkowości autoimmunologicznej oraz ziarniniaku Wegenera.

LymphoStat B jest przeciwciałem monoklonalnym anty- BLyS (B Lymphocyte Stimulator).

BLyS jest białkiem zaliczanym do rodziny TNF (Tumor Necrosis Factor) obecnym na powierzchni komórek linii szpikowej. W surowicy chorych na TRU, reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) i zespół Sjögrena oraz w płynie stawowym chorych na RZS stwierdzano zwiększone stężenie jego rozpuszczalnej, aktywnej formy. Korelowało ono ze wzrostem miana przeciwciał: anty-nDNA, anty-SS A, anty-SS B i czynnika reumatoidalnego. BLyS jest silnym stymulatorem wzrostu i aktywności limfocytów B, czego efektem jest m.in. nasilona produkcja przeciwciał i zahamowanie apoptozy tych komórek (STOHL, THOMPSON). Stąd efektem działania przeciwciał monoklonalnych anty-BLyS jest zahamowanie dojrzewania i różnicowania limfocytów B.

Próby terapii przeciwciałami monoklonalnymi przeciwko interleukinie 6 uzasadniają istotne dane kliniczne. Stężenie IL-6 w surowicy chorych na TRU jest podwyższone i koreluje z aktywnością choroby i mianem anty-nDNA. Również w przypadkach aktywnego TZN, szczególnie postaci rozplemowych (klasa III i IV wg WHO) i z wysokim mianem anty-nDNA obserwowano większe wydzielanie z moczem IL-6 w porównaniu z chorymi z nieaktywnym TZN. Interleukina 6 jest m.in. silnym czynnikiem wzrostu i dojrzewania komórek. Stymuluje końcowe fazy różnicowania limfocytów B w kierunku plazmocytów uwalniających immunoglobuliny różnych klas, indukuje wzrost i różnicowanie limfocytów T cytotoksycznych, makrofagów i osteoklastów, a także tworzenie płytek krwi z megakariocytów. Jako stymulator proliferacji komórek mezangium odgrywa istotną rolę w rozwoju toczniowego zapalenia nerek.

Interleukina 10 (IL-10) pełni istotną rolę w supresji odpowiedzi immunologicznej typu komórkowego, a ponadto pobudza wzrost i różnicowanie aktywowanych limfocytów B. Jej stężenie u chorych na aktywny TRU jest podwyższone i koreluje z aktywnością choroby.

Eculizumab, humanizowane przeciwciało monoklonalne anty-C5, blokuje końcowy etap aktywacji komplementu, zabezpieczając przed rozszczepieniem składnika C5 na C5a i C5b-C9. U chorych z aktywnym TRU stwierdza się podwyższenie stężenia C5a i C5b-C9 w surowicy oraz zajętych narządach (skóra, nerki). C5a jest silną anafilatoksyną i czynnikiem chemotaktycznym dla komórek procesu zapalnego. C5b-C9, tzw. kompleks atakujący błonę, posiada zdolność uszkadzania błony komórkowej. Efektem działania przeciwciał anty-C5 jest ochrona przed zużyciem podczas aktywacji komplementu wczesnych jego składników (C1-C4). Ich niedobór stwierdza się w wielu przypadkach TRU, a są one odpowiedzialne za usuwanie czynników stymulujących proces zapalny i odpowiedź immunologiczną: kompleksów immunologicznych, ciałek apoptotycznych i mikroorganizmów.

Badania kliniczne z zastosowaniem powyższych substancji biologicznych w TRU nie przekroczyły jeszcze II fazy, i chociaż dotychczasowe wyniki są obiecujące, wymagają dalszych prób z dłuższym okresem obserwacji i z udziałem większej grupy chorych.

Najbardziej zaawansowane są próby leczenia aktywnych postaci TRU substancją o nazwie abetimus sodu.

Abetimus sodu (LJP 394, La Jolla Pharmaceutical, San Diego, CA; Riquent) jest anty-anty-nDNA toleragenem komórek B. Składa się z czterech 20-merowych epitopów nDNA, przyłączonych do nieimmunogennego podłoża glikolu polietylenowego. Wiąże krzyżowo immunoglobulinowy receptor powierzchniowy dla anty-nDNA na limfocytach B, co hamuje przekazanie II sygnału i wprowadza limfocyty B w stan anergii lub apoptozy. W badaniu klinicznym III fazy oceniającym skuteczność LJP 394 w zapobieganiu zaostrzeniom TZN u 230 chorych w okresie 12 miesięcy wykazano różną wrażliwość chorych na lek badany. U chorych ze stężeniem anty-nDNA >15 IU/ml i o wysokim powinowactwie do LJP 394 leczenie znacząco zredukowało miano anty-nDNA, liczbę zaostrzeń i częstość stosowania wysokich dawek leków immunosupresyjnych, wydłużyło okres między zaostrzeniami, a także było dobrze tolerowane: częstość objawów niepożądanych była porównywalna z grupą placebo. Aktualnie trwa badanie III fazy oceniające skuteczność LJP 394 u 200 chorych z TZN i anty-nDNA >15 IU/ml.

Piśmiennictwo:

Adu D., Cross J., Jayne D.R.W.: Treatment of systemic lupus erythematosus with mycophenolate mofetil. Lupus 2001, 10: 203-208.
Alarc˛on-Segovia D., Tumlin A.J., Furie R. i wsp.: LJP 394 for the prevention of renal flare in patients with systemic lupus erythematosus. Arthritis. Rheum. 2003, 48: 442-54.
Anolik J.H., Campbell D., Felgar R. i wsp.: B lymphocyte depletion in the treatment of systemic lupus (SLE); phase I/II trial of Rituximab (Rituxan in SLE). Arthritis. Rheum. 2002, 46: S717.
Austin H.A. III, Klippel J.H., Balow J.E. i wsp.: Therapy of lupus nephritis: controlled trial of prednisone and cytotoxic drugs. N. Engl. J. Med. 1986, 314: 614-619.
Balow J.E., Austin H.A. III : Maintenance therapy for lupus nephritis - something old, something new. N. Engl. J. Med. 2004, 350: 1044-46.
Boumpas D.T., Austin H.A. III, Vaughan E.M. i wsp.: Controlled trial of pulse metylprednisolone versus two regimens of pulse cyclophosphamide in severe lupus nephritis. Lancet 1992, 340: 741-745.
Caccavo D., Lagana B., Mitterhofer A.P. i wsp.: Long-term treatment of systemic lupus erythematosus with cyclosporin A. Arthritis. Rheum. 1997, 1: 27-35.
Cervera R., Khamashta M.A., Font J. i wsp.: Morbidity and mortality in systemic lupus erythematosus during a 10-year period: a comparison of early and late manifestations in a cohort of 1,000 patients. Medicine 2003, 5: 299-308.
Chan T.M., Li F.K., Tang C.S. i wsp.: Efficacy of mycophenolate mofetil in patients with diffuse proliferative lupus nephritis. Hong Kong-Guangzhou Nephrology Study Group. N. Engl. J. Med. 2000, 343: 1156-1162.
Chan T.M., Wong R.W.S., Lau C.S. i wsp.: Prolong follow-up of patients with diffuse proliferative lupus nephritis treated with prednisolone and mycophenolate mofetil. J. Am. Soc. Nephrol. 2001: 12: A1010.
Cheema G.S., Roschke V., Hilbert D.M. i wsp.: Elevated serum B lymphocyte stimulator levels in patients with systemic immune-based rheumatic diseases. Arthritis. Rheum. 2001, 44: 1313-1319.
Contreras G., Pardo V., Leclercq B. i wsp: Sequential therapies for proliferative lupus nephritis. N. Engl. J. Med. 2004, 350: 971-80.
Dooley M.A., Hogan S., Jennette C. i wsp. for the Glomerular Disease Collaborative Network. Cyclophosphamide therapy for lupu nephritis: poor renal survival in Black Americans. Kidney Int. 1997, 51: 1188-95.
Dooley M., Cosio F., Nachman P.H. i wsp.: Mycophenolate mofetil therapy in lupus nephritis: clinical observations. J. Am. Soc. Nephrol. 1999, 10: 833-839.
Gourley M.F., Austin H.A. III, Scott D. i wsp.: Methylprednisolone and cyclophosphamide, alone or in combination, in patients with lupus nephritis. Ann. Intern. Med. 1996, 125: 549-557.
Helm K.F., Peters M.S.: Deposition of membrane attack complex in cutaneous lesions of lupus erythematosus. J. Am. Acad. Dermatol. 1993, 28: 687-691.
Hirashima M., Fukazawa T., Abe K. i wsp.: Expression and activity analyses of CTLA4 in peripheral blood lymphocytes in systemic lupus erythematosus patients. Lupus 2004, 13: 24-31.
Hochberg M.C.: Updating the American College of Rheumatology revised criteria for the classification of systemic lupus erythematosus. Arthritis. Rheum. 1997, 42: 1725.
Houssiau F., Vasconcelos C., D'Cruz D. i wsp.: Immunosuppressive therapy in lupus nephritis: the Euro-Lupus Nephritis Trial, a randomized trial of low-dose versus high-dose intravenous cyclophosphamide. Arthritis. Rheum. 2002, 46: 2121-31.
Leandro M.J., Edwards J.E., Cambridge G. i wsp.: An open study of B lymphocyte depletion in systemic lupus erythematosus. Arthritis. Rheum. 2002, 46: 2673-77.
Leandro M.J., Ehrenstein M.R., Edwards J.C.W. i wsp.: Treatment of refractory lupus nephritis with B lymphocyte depletion. Arthritis. Rheum. 2003, 48: S378.
Linker-Israeli M., Deans D.J., Wallace D.J. i wsp.: Elevated levels of endogenous IL-6 in systemic lupus erythematosus. A putative role in pathogenesis. J. Immunol. 1991, 147: 117-123.
Moore P.A., Belvedere O., Orr A. i wsp.: BLyS: member of the tumor necrosis factor family and B lymphocyte stimulator. Science 1999, 285: 260-263.
Olesińska M., Chwalińska-Sadowska H., Więsik-Szewczyk E i wsp.: Pol. Merkuriusz Lek. (w druku).
Perrotta S., Locatelli F., La Manna A. i wsp.: Anti-CD20 monoclonal antibody (rituximab) for life threatening autoimmune hemolytic anemia in a patient with systemic lupus erythematosus. Br. J. Haematol. 2002, 116: 465-7.
Quigg R.J.: Complement and the kidney. J. Immunol. 2003, 171: 3319-24.
Saito K., Nawata M., Nakayamada S. i wsp.: Successful treatment with anti-CD20 monoclonal antibody (rituximab) of life threatening refractory systemic lupus erythematosus with renal and central nervous system involvement. Lupus 2003, 12: 798-800.
Stohl W.: Systemic lupus erythematosus: a blissless disease of too much BLyS (B lymphocyte stimulator) protein. Curr. Opin. Rheumatol. 2002, 14: 522-528.
Takada K., Illei G.G., Boumpas D.T.: Cyclophosphamid for the treatment of systemic lupus erythematosus. Lupus 2001, 10: 154-161.
Tan E.M., Cohen A.S., Fries J.F. i wsp.: The 1982 revised criteria for the classification of systemic lupus erythematosus. Arthritis. Rheum. 1982, 25: 1271-7.
Thompson J.S., Schneider, Kalled S.L. i wsp.: BAFF binds to the tumor necrosis factor receptor-like molecule B cell maturation antigen and is important for maintaining the peripheral B cell population. J. Exp. Med. 2000, 192: 129-135.
Tsai C.Y., Wu T.H., Yu C.L. i wsp.: Increased excretions of beta2-microglobulin, IL-6, and IL-8 and decreased excretion of Tamm-Horsfall glycoprotein in urine of patients with active lupus nephritis. Nephron. 2000, 85: 207-214.
Weide R., Heymanns J., Pandorf A. i wsp.: Successful long-term treatment of systemic lupus erythematosus with rituximab maintenance therapy. Lupus 2003, 12: 779-82.
Yazdany J., Davis J.: The role of CD40 ligand in systemic lupus erythematosus. Lupus 2004, 13: 377-380.
Yellin M.J., D'Agati V., Parkinson G. i wsp.: Immunohistologic analysis of renal CD40 and CD40L expression in lupus nephritis and other glomerulonephritides. Arthritis. Rheum. 1997, 40: 124-134.
Zhang J., Roschke V., Baker K.P. i wsp.: Cutting edge: a role for B lymphocyte stimulator in systemic lupus erythematosus. J. Immunol. 2001, 166: 6-10.

--------------------------------------------------------------------------------
Autor: Marzena Olesińska, Hanna Chwalińska-Sadowska
Data: 2006-02-28
Źródło: "TERAPIA" NR 2, z. 1 (175), LUTY 2006


Ostatnio zmieniony przez pini1 dnia Pią Mar 31, 2006 7:02 pm, w całości zmieniany 1 raz
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
nenya
SuperMOD
SuperMOD


Dołączył: 04 Lip 2004
Posty: 6875
Skąd: Warszawa

PostWysłany: Pią Mar 31, 2006 8:43 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

hmm, mam wątpliwości co do praw autorskich, w końcu Terapia to chyba portal zamknięty/płatny, czy się mylę?
mam nadzieję że się nikt nie przyczepi...
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
pini1
Junior
Junior


Dołączył: 16 Gru 2005
Posty: 11
Skąd: slask katowice

PostWysłany: Sob Kwi 01, 2006 8:24 am    Temat postu: kot Odpowiedz z cytatem

tak ale to nie z portalu terapia tylko eskulap
wiec mzoe lepiej powycinac z atykulu istotne informacje ?
a reszte usunac?
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum WWW.TOCZEN.PL Strona Główna -> Doniesienia Medyczne Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach


Powered by PhPBB © 2001, 2002 phpBB Group