WWW.TOCZEN.PL

[kedjan]

Witam, choruję już na DM 10 lat i nie umiem mówić o tym że jestem chora. Nikomu o tym nie mówię. Ostatnio czuję się źle, i fizycznie i psychicznie, nie wiem gdzie się leczyć. Jaki lekarz zna się najlepiej na zapaleniu skórno mieśniowym. Nie chcę brać tych wszsytkich tabletek, czuje się jak bym była w więzieniu. Sterydy biorę już 10 lat. Nie a dnia, ani nocy podczas której nie myślałam bym co z tym zrobić, jak się od tego uwolnić. Boję się co będzie dalej...Nie wiem jak mam żyć, gdzie jechać, do jakiego szpitala, do jakiego lekarza, błagam POMOCY!!! ULA:(

[Ankanow62]

Witaj Ula..gdzie sie leczyłaś do tej pory i skąd jesteś?ktoś musiał zlecać ci sterydy

[Monika B]

witaj
może czas juz się pogodzic z tym ze chorujesz
udawaniem i kryciem sie z tym ,ze jestes chora szkodzisz tylko sobie,
nawet najbliżsi nie wiedzą?
z choroba mozna zyć i sama zyjesz od lat wiec po co te tajemnice?
potrzebujesz wsparcia i zrozumienia , ale nie pozwalasz na to nikomu ?
jest jakas przyczyna takie stanu ?

chory nie jest ani gorszy ani mniej wartościowy
czytasz forum bo jestes tutaj od dawna wiec widzisz ze da się zyć normalnie
nie leczy cie reumatog ?ktos postawil ci diagnozę i wypisuje leki ?
kto , ?

zacznij myslec o sobie pozytywnie i popatrz na innych tutaj , nasze zycie niewiele rozni się od zycia zdrowych,
radzisz sobie wiec nie rozumiem czego się boisz
trzymaj się pozdrawiam
_________________
Szczęście to jest to, czego prawdopodobnie w życiu nie osiągniemy , ale na szukanie go warto poświęcić życie . ( Marie-Henri Beyle) - Stendhal

[mmm...]

Popieram słowa Moniki skoro leczysz się to znaczy, że chcesz walczyć z chorobą! nasze życie toczy się normalnie jesteśmy normalnymi ludźmi, nie jakimiś dziwolągami zwykłe życie zwykłych ludzi
_________________
"To właśnie jest celem istnienia – po prostu żyć i cieszyć się samym życiem"

[Pluskotka]

(usunięte)
_________________
"Przyzwyczajenie do ironii psuje charakter."

[alawa]

Witaj!
Nikt nie zauważył,że masz gorsze dni?A jeśli cały czas jesteś"na baczność" to współczuję.Nie trzeba ogłaszać całemu światu o swojej chorobie, ale najbliższym?Powinni wiedzieć,aby móc Ci ulżyć w cięższych chwilach. Powodzenia

[kina]

Witam!!
Ja tam zawsze wychodziłam z założenia, że jestem taka a nie inna-mam takie życie, takie problemy,takie zdrowie i albo ktoś mnie lubi z całym tym przybytkiem albo nie!! A nawet jeśli ktoś mnie nie lubi to też ok-ma prawo!-tak jesteśmy skonstruowani że u jednych wzbudzamy sympatie a u innych zupełnie odwrotne uczucia- no tak jest to nasze życie skonstruowane-mimo,że nie chce się z tym zgodzić-bo chciałabym z każdym żyć w dobrych stosunkach-to wiem,że nie mam na to wpływu!! No cóż takie jest życie-ale nigdy nie wstydzę się być sobą i nie ukrywam nic o sobie-jestem jaka jestem i albo mnie ktoś lubi albo nie.....

[agnieszka29]

kedjan dziewczyny dobrze radzą.
3m się i głowa do góry...

Kina dokładnie ... święte słowa...
_________________
Nawet jeśli niebo zmęczyło się błękitem, nie trać nigdy światła nadziei.

[marciakk]

[cyryliaa]

kedjan sama siebie krzywdzisz... najpierw powinnas przyznac sie przed osoba ktorej ufasz, ze nie masz juz sily... a pozniej pojsc do psychologa, ktory uwiadomi Ci ze to co robisz do tej pory nie ma sensu, a na koncu przeposic swoj organizm i przekonac sie ze to nie jest wcale takie straszne jak sie wydaje... teraz jestes z nami i postaramy sie juz jakos Cie zmobilizobac ale musisz sama tego chciec!!
_________________
Tym daję radę cho­robie, że nic z niej so­bie nie robię

Wolę kulejąc iść naprzód, niż stać wciąż w miejscu z gracją

[Karii]

Ula,
nie trzeba mówić wszystkim ale ukrywanie przed całym światem choroby nic nie da. Tak już jest, że prochy musimy brać.
Przede wszystkim sama przed sobą musisz przyznać, że jestes chora i się z tym pogodzić. to nie czyni Cię ani gorszą ani lepszą. Po prostu zdarza sie.
Może faktycznie psycholog to dobry pomysł. Przemyśl to
_________________
..:: nieustannie biec pod wiatr, każdej myśl poczuć smak
chwytać życie w dłonie, jak promień słońca w letni dzień ::..

[bellybelly]

Witaj
Według mnie nie ma najmniejszego znaczenia czy chodzisz z transparentem "jestem chora i nie zawaham się tego użyć", czy też ukrywasz swoją chorobę.
Wydaje mi się, że Twój problem nie dotyczy kwestii wiedzą? czy nie wiedzą? ale akceptuję? czy nie akceptuję?
Ciężko zaakceptować coś czego się nie zna. Więc rusz do lekarza, diagnozuj, poznawaj "wroga" a zobaczysz, że choroba i tych kilka tabletek przestanie być potworem.
Nie zabieraj sobie prawa do szczęścia. Można być chorym i szczęśliwym. Rozejrzyj się na forum, poczytaj nas. Leć do psychologa jak sama nie dajesz rady i proszę: uśmiechnij się czasem, pomimo wszystko.
3maj się
_________________
"Nie dyskutuj z idiotą, bo najpierw sprowadzi Cię do swojego poziomu, a potem pokona doświadczeniem."

[monia85]

Witaj na forum
dziewczyny dobrze Ci radzą. Jakoś trzeba się z tym po prostu pogodzić i przywyknąć. Wiadomo, każdy z nas chciałby być zdrowy, nie brać codziennie leków, ale nic już na to nie poradzimy i nie warto rozpamiętywać co by było gdyby tylko cieszyć się życiem takim, jakie jest.
Trzymaj się
_________________


Dusza nie znałaby tęczy, gdyby oczy nie znały łez. / J.V. Chevey

[Małgosia1]

Witaj Ula

Nie wszystkim ale najbliższym powinnaś powiedzieć. Powinnaś się też przyznać przed samą sobą, że jesteś chora. Zakceptować. Co do leków moje dziecko od drugiego roku życia było na sterydach - wiedziałam, że nie ma innego wyjścia. Sama biorę 26lat leki co chwilę dochodzą nowe ale wiem, jestem na tyle rozumną osobą, że muszę brać, bo jak nie będę będzie dużo gorzej. Zawsze powtarzam sobie w chwilach kryzysu, że ludzie mają gorzej ode mnie.

[darekuu9]

Może najbliżsi jej nie rozumieją ?
Wiecie przecież, że często nawet oni traktują nas jak dziwaków.