WWW.TOCZEN.PL

[hatifnat]

Bolesny rumień kończyn ( które nazwałabym odwróceniem pierwszego etapu zespołu Raynauda )

Podobnie jak z.Raynauda jest to zaburzenie naczynioruchowe, lecz tutaj występuje jedynie napadowe rozszerzenie tętniczek i połączeń tętniczo-żylnych, co przejawia się nagłym zaczerwienieniem i ociepleniem kończyn, zwłaszcza palców, częściej stóp niż rąk, z towarzyszącym silnym, piekącym bólem. Zmieny te są zwykle symetryczne, czasem występują też na małzowinach usznych i twarzy.

Prawdopodobnych przyczyn jest wiele, są to:
- wtórne zespoły mieloproliferacyjne ( np. nadpłytkowość samoistna, czerwienica prawdziwa),
-choroby układowe tkanki łącznej,
- cukrzyca typu I lub II,
- stwardnienie rozsiane,
- neuropatie o różnej etiologii,
- choroby zakaźne ( np. AIDS )
- zatorowość obwodowa ( głównie cholesterolowa ),
- leki ( np. bromokryptyna, nifedypina),
- po urazach.

Leczenie: chłodzenie, unoszenie kończyny, unikanie wysokich temperatur i intensywnego wysiłku fizycznego. Niektórym pomagają leki uspokajające lub blokada farmakologiczna nerwów.
W leczeniu postaci wtórnych ( do określonej przyczyny) stosuje się aspirynę ( czyli kwas acetylosalicylowy), indometacynę, propranolol, SSRI ( stosowane głównie jako leki przeciwdepresyjne ), klonazepam.
W razie silnego bólu można rozważyć wlew dożylny nitroprusydku sodu, lidokainy lub prostaglandyny E1.





Tak pokrótce przedstawia się sprawa bólu i pieczenie czerwonych kończyn wg najnowszego podręcznika do interny.
_________________
" Hatifnatowie wciąż gonią i gonią. Taki w nich niepokój (...) tylko chcą dotrzeć do horyzontu"

[Monika B]

dziekuje
mnie nikt nie potrafił wyjascic dlaczego czesto mam tak bardzo czerwone stopy i tak pieka jakbym chodziła po rozżarzonych weglach po czasie to mija i znowu wraca
to samo dotyczy uszu i zdarza sie ze i rak ale rzadziej
bywa na twarzy wtedy mnie tak pali ze dopiero zimny oklad na chwile przynosi ulgę
_________________
Szczęście to jest to, czego prawdopodobnie w życiu nie osiągniemy , ale na szukanie go warto poświęcić życie . ( Marie-Henri Beyle) - Stendhal