Nasz serwis wykorzystuje pliki cookies. Możesz je wyłączyć w ustawieniach przeglądarki. Dalsze korzystanie z witryny bez zmiany ustawień oznacza wyrażenie zgody na korzystanie z plików cookies.

rozumiem i zgadzam się
Forum WWW.TOCZEN.PL Strona Główna WWW.TOCZEN.PL
"systemic lupus erythematosus"
 
 Lupus ChatLupus chat  FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

Leczenie rzs i nie tylko
Idź do strony Poprzedni  1, 2, 3
 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum WWW.TOCZEN.PL Strona Główna -> Doniesienia Medyczne
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
karlito83
Junior
Junior


Dołączył: 03 Sty 2008
Posty: 7

PostWysłany: Czw Sty 03, 2008 3:31 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

wydaje mi sie,ze to jej obumieranie tluszczowate skory ma zwiazek z rzs,ale lekarz sam za wiele nie wyjasnil.jej jedyny prawny opiekun-mama zostawila ja jak miala kilka lat i wyjechala poza granice naszego kraju,sama tez w polsce nie ma ubezpieczenia,a ojca nigdy na oczy nie widiala,wie tylko,ze to kryminalista.pomyslalam,ze moglaby zarejestrowac sie w polsce jako bezrobotna,wtedy chyba dostaje sie ubezpieczenie jakies prawda????ja sama nie wiem,bo dopiero co wrocilam do kraju i do tej pory tu nie pracowalam.cala ta sytuacja jej i historia jest naprawde skomplikowana
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
Robert
Moderator
Moderator


Dołączył: 02 Lut 2006
Posty: 6881
Skąd: Toruń / Warszawa

PostWysłany: Czw Sty 03, 2008 5:52 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Tak zgadza się. Obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego podlegają bezrobotni niepodlegający obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z innego tytułu. Osoby zarejestrowane w Urzędzie Pracy jako osoby bezrobotne posiadają ubezpieczenie zdrowotne. Oznacza to, że mogą one korzystać z bezpłatnej opieki medycznej. Osoba uzyskuje prawo do bezpłatnej opieki medycznej z dniem uzyskania statusu bezrobotnego, a traci z dniem utraty tego statusu. Zgłoszenia do ubezpieczenia zdrowotnego dokonuje powiatowy urząd pracy (właściwy ze względu na miejsce zamieszkania), w którym osoba zarejestrowała się jako bezrobotna. Składki opłaca urząd pracy.

źródło

Powodzenia.
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
Robert
Moderator
Moderator


Dołączył: 02 Lut 2006
Posty: 6881
Skąd: Toruń / Warszawa

PostWysłany: Sro Sty 30, 2008 6:33 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Artykuły:
Arrow Terapie biologiczne w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów

Arrow Kompleksowe leczenie reumatoidalnego zapalenia stawów
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
ludmila_07
Master butterfly
Master butterfly


Dołączył: 21 Lis 2007
Posty: 3621

PostWysłany: Wto Lut 26, 2008 12:11 am    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

to mnie tak kompleksowo leczyli na rzs a ja miałam toczeń
dobrze że trafiłam na porzadneg lekarza który mnie na pierwszej wizycie zdiagnozował , a potem tylko potwierdził to badaniami
_________________
W swojej walce z życiem stań po stronie życia - Franz Kafka

W naszym życiu jak na palecie artysty jest jeden jedyny kolor, który nadaje znaczenie życiu i sztuce - kolor miłości
Mark Chagall
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Numer GG Tlen
Tiberium
Junior
Junior


Dołączył: 05 Sty 2008
Posty: 16

PostWysłany: Wto Lip 08, 2008 9:50 pm    Temat postu: Udział mechanizmów immunologicznych ... Odpowiedz z cytatem

Udział mechanizmów
immunologicznych w patogenezie
chorób reumatycznych

http://www.reumatologia.amp.edu.pl/pol/Files/IKIVRWL.pdf

to w zasadzie opisuje wszystko o procesie autoimmunologii z zakresu dzisiejszej wiedzy . Jak gdzieś było to trudno , może gdzie indziej dać ?
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
Łukasz F.
Master butterfly
Master butterfly


Dołączył: 17 Gru 2007
Posty: 3438
Skąd: Gdańsk

PostWysłany: Czw Sty 22, 2009 7:52 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Najświeższe doniesienia z tematu leczenia rzs:

Skuteczność leczenia i występowanie działań niepożądanych w trakcie terapii metotreksatem podawanym doustnie i podskórnie chorym na reumatoidalne zapalenie stawów.

Wstęp
Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) jest chorobą autoimmunologiczną, na którą choruje ok. 1% populacji. Obecnie wiadomo, że bardzo istotne jest szybkie ustalenie prawidłowego rozpoznania i rozpoczęcie leczenia od razu lekami modyfikującymi przebieg choroby (LMPCh). Ma to na celu spowolnienie destrukcji stawów i w konsekwencji uchronienie pacjentów przed kalectwem. Mimo nie do końca poznanego mechanizmu działania metotreksatu (MTX), od lat 90. ubiegłego wieku jest on najczęściej stosowanym LMPCh (w Stanach Zjednoczonych do leczenia RZS został zarejestrowany przez FDA w 1988 r.). Niestety MTX, mimo uzyskiwanego pozytywnego działania terapeutycznego u znacznej grupy pacjentów, nie jest lekiem, który umożliwia w pełni opanowanie RZS. Często wynika to z działań niepożądanych, z których najczęstsze dotyczą przewodu pokarmowego. Metotreksat najczęściej jest stosowany w postaci doustnych tabletek w jednorazowej dawce raz w tygodniu. Jeżeli występują objawy dyspeptyczne, to dawkę można podzielić na 2 lub maksymalnie 3 części i podawać je w odstępach 12-godzinnych. Jednym ze sposobów zwiększenia skuteczności leczenia i zmniejszenia częstości działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego jest parenteralne podawanie MTX. Potencjalne korzyści ze stosowania MTX podskórnie mogą wynikać m.in. z różnicy w biodostępności. Celem przeprowadzonego prospektywnego badania było 24-tygodniowe porównanie skuteczności i bezpieczeństwa leczenia MTX podawanym doustnie (p.o.) i podskórnie (s.c.) chorym na RZS.
Materiał i metody
Do badania zakwalifikowano 60 chorych (53 kobiety i 7 mężczyzn) w wieku 20–78 lat z ustalonym rozpoznaniem RZS wg kryteriów Amerykańskiego Towarzystwa Reumatologicznego. Pacjenci wcześniej nie byli leczeni MTX. Wymagali zmiany dotychczasowej terapii z powodu jej nieskuteczności lub nie rozpoczęli jeszcze leczenia LMPCh. Chorzy zostali podzieleni na dwie grupy – 30 otrzymywało MTX p.o. i 30 MTX s.c. Charakterystykę pacjentów przedstawiono w tabeli I.
Kryteria zakwalifikowania i wykluczenia
Przyjęto następujące kryteria zakwalifikowania do badania: • wyrażenie zgody na udział w badaniu, • ustalone rozpoznanie RZS na podstawie kryteriów Amerykańskiego Towarzystwa Reumatologicznego, • aktywna postać choroby: OB >30 mm/godz. i/lub CRP >1,5 mg/dl, minimum 4 bolesne i 3 obrzęknięte stawy, DAS 28 >4, • wiek powyżej 18. roku życia, • kobiety i mężczyźni w wieku rozrodczym musieli stosować niezawodne metody antykoncepcji, • dozwolone było przyjmowanie stabilnych dawek niesteroidowych leków przeciwzapalnych oraz glikokortykosteroidów w dawce do 10 mg/dobę w przeliczeniu na prednizon. Obowiązywały następujące kryteria wykluczenia: • kobiety w ciąży lub karmiące piersią, • współistnienie innych układowych chorób tkanki łącznej poza RZS, • istotne klinicznie upośledzenie czynności wątroby i nerek, • leukopenia (<3500 leukocytów/ml), trombocytopenia (<125 000 płytek krwi/&micro;l), niedokrwistość (hemoglobina <8,5 g/l), • nadużywanie alkoholu, • zakażenie wirusami hepatotropowymi (wirusowego zapalenia wątroby typu B – HBV, wirusowego zapalenia wątroby typu C – HCV), • niepoddające się leczeniu zakażenia, • choroba nowotworowa stwierdzana aktualnie lub w wywiadzie, • brak możliwości współpracy z pacjentem. Uzyskano zgodę komisji bioetycznej na prowadzenie badania obserwacyjnego.
Dawkowanie i sposób podania leku
Leczenie MTX w postaci iniekcji podskórnych lub tabletek doustnych zaplanowano na co najmniej 24 tyg. Dawka MTX podawana podskórnie i doustnie była taka sama. Do 16. tyg. chorzy byli leczeni MTX w dawce 15 mg raz w tygodniu; jeśli nie uzyskano poprawy (obniżenie DAS 28 o co najmniej 0,6) i jednocześnie nie było istotnych działań niepożądanych, dawkę zwiększano do 20 mg.
Plan badania
Było to jednoośrodkowe otwarte badanie kliniczne. Zaplanowano 6 wizyt chorych otrzymujących MTX – przed rozpoczęciem leczenia, następnie w 0, 4., 8., 16. i 24. tyg., w czasie których oceniano skuteczność i bezpieczeństwo terapii. Oceny klinicznej dokonano na podstawie: wywiadu lekarskiego, badania fizykalnego, liczby bolesnych i obrzękniętych stawów, oceny nasilenia bólu dokonywanej przez pacjenta za pomocą 100-milimetrowej wizualnej skali analogowej (VAS), ocena aktywności choroby wg pacjenta i lekarza, ogólnej oceny sprawności fizycznej chorego (na podstawie standardowego Kwestionariusza Oceny Stanu Zdrowia – HAQ) oraz badań laboratoryjnych (odczyn opadania krwinek Biernackiego – OB, stężenie białka C-reaktywnego – CRP). Poprawę oceniano wg kryteriów europejskich (wskaźnik aktywności choroby DAS 28) i amerykańskich (ACR 20, 50, 70%). Ocena bezpieczeństwa stosowanej terapii była dokonywana na podstawie: wywiadu lekarskiego, badania fizykalnego oraz wybranych badań dodatkowych. Przed rozpoczęciem leczenia wykonano RTG klatki piersiowej, EKG, wykluczono zakażenia HBV i HCV. Dodatkowo przed zakwalifikowaniem do leczenia oraz podczas wszystkich wizyt kontrolnych oceniano: morfologię krwi obwodowej, czynność wątroby i nerek (stężenie kreatyniny, aktywność aminotransferazy alaninowej – AlAT, aminotransferazy asparaginianowej – AspAT w surowicy, badanie ogólne moczu). Wszyscy pacjenci otrzymywali 5 mg kwasu foliowego 48 godz. po podaniu MTX.
Metody statystyczne
Istotność statystyczną różnic między średnimi badanych parametrów przed terapią i w trakcie stosowania MTX badano przy użyciu testu t-Studenta dla prób zależnych. Porównanie zmian średnich wartości badanych parametrów w czasie terapii między grupami pacjentów przyjmujących MTX doustnie i podskórnie wykonano za pomocą testu ANOVA dla pomiarów powtarzanych. Istotność statystyczną różnic liczności pacjentów w trakcie leczenia badano za pomocą poprawionej statystyki χ2 (V-kwadrat) lub z poprawką Yatesa (jeśli którakolwiek z liczebności oczekiwanych była mniejsza niż 5); p<0,05 uznawano za znamienne.
Wyniki
W ciągu 24-tygodniowej obserwacji terapię MTX przerwano u 4 chorych leczonych MTX p.o. (2 z powodu działań niepożądanych, 2 z powodu nieregularnego zgłaszania się na badania kontrolne) i 4 leczonych MTX s.c. (3 z powodu działań niepożądanych, 1 z powodu nieregularnego zgłaszania się na badania kontrolne). Wybrane wyniki laboratoryjne i kliniczne u pacjentów, którzy zakończyli 24-tygodniowe leczenie MTX, przedstawiono w tabelach II i III. U 26 pacjentów leczonych MTX p.o., którzy zakończyli 24-tygodniową obserwację, określono poprawę spełniającą kryteria zaproponowane przez ACR; 20-procentową poprawę uzyskano u 15 chorych (58%), 50-procentową u 10 (38%), natomiast 70-procentową poprawę u 3 chorych (12%). W grupie leczonej MTX s.c. odpowiednio u 22 (85%), 14 (54%) i 5 (20%) badanych. Ze względu na ograniczoną liczbę chorych biorących udział w badaniu istotną statystycznie różnicę wykazano dla 20-procentowej poprawy wg American College of Rheumatology (ACR). Analizując poprawę wg kryteriów zaproponowanych przez Europejskie Towarzystwo Reumatologiczne, zmniejszenie DAS 28 o >1,2 osiągnęło 11 chorych (42%), a zmniejszenie DAS 28 w przedziale 0,6–1,2 osiągnęło 5 chorych (19%) leczonych MTX p.o. Wśród leczonych MTX s.c. poprawę uzyskano odpowiednio u 18 (69%) i 4 chorych (16%) (ryc. 1.). U większości pacjentów istotną statystycznie poprawę w parametrach określających aktywność choroby osiągnięto już po 8 tyg. leczenia. Oceniano także zmiany badanych parametrów w różnym czasie od rozpoczęcia stosowania MTX (w stosunku do wartości przed terapią) w zależności od drogi podawania MTX. W grupie chorych leczonych MTX s.c. istotną statystycznie poprawę uzyskano w odróżnieniu od grupy leczonej MTX p.o., analizując obniżenie OB oraz zwiększenie stężenia hemoglobiny po 24 tyg. Istotną statystycznie różnicę (p<0,05; ANOVA dla pomiarów powtarzanych) stwierdzono także w odniesieniu do liczby obrzękniętych stawów; po 24 tyg. leczenia była ona mniejsza u pacjentów stosujących MTX s.c. Stosowane leczenie pozwoliło na zmniejszenie dawki przyjmowanych niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). W grupie leczonej MTX s.c. odstawiono je u 5 chorych, a zredukowano dawkę o co najmniej 25% u 2 osób. W drugiej grupie zredukowano dawkę u 2 chorych. W obu grupach udało się także zmniejszyć dawki stosowanych glikokortykosteroidów u 5 chorych, a w grupie leczonej MTX s.c. odstawiono je u 2 pacjentów. Zmniejszenie aktywności RZS korelowało także z poprawą ogólnej sprawności chorych. Ogólna oceny sprawności fizycznej chorego (HAQ) zmniejszyła się istotnie statystycznie, średnio o 0,4 po 24 tyg. leczenia. Działania niepożądane wystąpiły ogółem u 71% leczonych MTX p.o. i 66% leczonych MTX s.c. Spowodowały one zaprzestanie leczenia u 2 chorych leczonych MTX p.o. i 3 leczonych MTX s.c. Najczęstsze działania niepożądane dotyczyły przewodu pokarmowego, wzrostu aktywności aminotransferaz i wystąpienia zakażeń (tab. IV). Po MTX s.c. stwierdzono rzadsze występowanie nudności, dolegliwości dyspeptycznych oraz niespecyficznych bólów brzucha niż po MTX podawanym p.o. (odpowiednio 24 i 47%). Nudności i dolegliwości dyspeptyczne ulegały częściowemu zmniejszeniu po dołączeniu do leczenia inhibitorów pompy protonowej i po podzieleniu dawki MTX przyjmowanego doustnie na dwie dawki w odstępach 12-godzinnych. U 2 chorych stosują- cych MTX p.o. i jednego stosującego MTX s.c. zmusiły one jednak lekarzy do zaprzestania terapii. Drugim co do częstości działaniem niepożądanym był wzrost aktywności aminotransferaz, ale zazwyczaj był on nieznaczny i przejściowy. Jednakże utrzymujące się ponad 2-krotne zwiększenie aktywności AlAT było powodem przerwania leczenia u 1 chorej leczonej MTX s.c. i zmniejszenia dawki MTX u 1 chorej leczonej MTX p.o. Zgłaszane przez chorych osłabienie i senność w dniu przyjęcia MTX oraz zwiększone wypadanie włosów były słabo nasilone i nie stanowiły powodu do zaprzestania terapii. Sporadycznie występowały bóle głowy i ich związek ze stosowanym lekiem był wątpliwy, ponieważ stwierdzane były także przed rozpoczęciem terapii. U jednej chorej przyjmującej MTX s.c. w dniu podania leku występowało zaczerwienienie skóry twarzy, któremu nie towarzyszył świąd ani wzrost ciśnienia tętniczego, i nie spowodowało to konieczności zaprzestania leczenia. W trakcie 24-tygodniowej obserwacji u 4 chorych leczonych MTX p.o. i 6 leczonych MTX s.c. wystąpiły zakażenia. Najczęściej były to przeziębienia i zakażenia górnych dróg oddechowych, które przebiegały łagodnie i nie zmuszały do modyfikacji terapii. U jednej chorej leczonej MTX s.c. w 20. tyg. terapii wystąpiły rozległe zmiany skórne w przebiegu półpaśca, które trudno goiły się mimo stosowania acyklowiru, i dlatego zadecydowano o całkowitym zaprzestaniu leczenia MTX. Stosowane leczenie nie wpływało na pogorszenie funkcji nerek, stężenie białka całkowitego i cholesterolu.
Omówienie
Po 2 latach leczenie MTX kontynuuje 55–81,8%, po 5 latach 46–62%, a po 10 latach ok. 30% chorych [1, 2]. W badaniu prowadzonym przez autorów niniejszej pracy 86% chorych przyjmowało MTX przez 24 tyg. Podobne wyniki uzyskano w badaniu Radius (RA DMARD Intervention/Utilization Study), w którym po 6 mies. 91% chorych przyjmowało nadal MTX, 79% leflunomid, 84% hydroksychlorochinę i 75% sulfasalazynę [3]. Mimo że 20-procentową poprawę wg ACR uzyskuje się u większości chorych leczonych MTX, to obecnie celem terapii jest uzyskanie remisji choroby albo co najmniej poprawy 50- lub 70-procentowej. W pracy Genovese i wsp., którzy ocenili 217 pacjentów z wczesnym aktywnym RZS, po dwóch latach obserwacji poprawę spełniającą kryteria ACR 20 wykazało 59%, ACR 50 – 42%, a ACR 70 tylko 24% chorych [4]. Próbuje się w związku z tym optymalizować leczenie przez stosowanie terapii kombinowanych oraz dołączanie do leczenia leków biologicznych. U niektórych chorych lepszą skuteczność leczenia można także uzyskać, stosując MTX parenteralnie. Na podstawie wyników swojej pracy Bing-ham zasugerował nawet, że przed zastosowaniem leków biologicznych należy zmienić doustne podawanie MTX na pozajelitowe [5]. Korzyści z parenteralnego stosowania MTX mogą wynikać z różnicy w biodostępności. Metotreksat po przyjęciu doustnym jest wchłaniany w przewodzie pokarmowym. Podczas stosowania małych dawek biodostępność wynosi ok. 70%, ale jest ona zmienna osobniczo i wynosi 20–80% [6]. Lepszą i bardziej powtarzalną biodostępność po stosowaniu parenteralnym wykazano w kilku badaniach klinicznych [7–9]. Ze względu na różnice w biodostępności niektórzy autorzy zalecają zmianę MTX podawanego doustnie na lek podawany podskórnie, jeżeli dawka MTX podawanego p.o. jest większa niż 15 mg/m2 p.c. na tydzień [10]. Autorzy niniejszej pracy wykazali lepszą skuteczność w trakcie terapii tymi samymi dawkami MTX s.c. niż p.o., zarówno biorąc pod uwagę poprawę zaproponowaną przez amerykańskie, jak i europejskie towarzystwa reumatologiczne. Podobne wyniki uzyskali Braun i wsp. w dużym kontrolowanym, wieloośrodkowym badaniu z randomizacją, przeprowadzonym metodą podwójnie ślepej próby [11]. W badaniu uczestniczyło 384 pacjentów z aktywnym RZS, którzy zostali podzieleni na dwie grupy – osoby leczone MTX s.c. lub p.o. Przez 16 tyg. pacjenci byli leczeni MTX w dawce 15 mg/tydz. W 16. tyg. oceniano skuteczność terapii u chorych, którzy nie osiągnęli poprawy ACR 20, dokonano zmiany podawania z doustnego na podskórne, a u chorych, którzy otrzymywali lek podskórnie, zwiększono dawkę MTX do 20 mg/tydz. W 24. tyg. leczenia ACR 20 uzyskało 78% chorych stosujących MTX s.c. i 70% p.o. (p=0,02). Większy odsetek chorych uzyskał też poprawę ACR 50 (63%/55%), ACR 70 (41%/33%) i ACR 90 (15%/11%). Oceniając wyniki leczenia wg kryteriów EULAR, lepsza odpowiedź wystąpiła po podawaniu MTX s.c. niż p.o. i większy odsetek chorych uzyskał remisję (odpowiednio 34% i 24%, p<0,05). Interesujące były także wyniki uzyskane po zmianie terapii u 30 chorych leczonych MTX doustnie i 22 podskórnie, którzy w 16. tyg. nie uzyskali poprawy ACR 20; 30% pacjentów, którzy nie osiągnęli w 16. tyg. poprawy ACR 20, uzyskało ją po zmianie drogi podania leku na podskórną, a 7% z nich uzyskało nawet poprawę ACR 50. Także zwiększenie dawki MTX podawanego s.c. z 15 na 20 mg pozwoliło uzyskać poprawę ACR 20 u 23% chorych, a ACR 50 u 9% pacjentów. Brandt i wsp. w badaniu obserwacyjnym, w którym uczestniczyło 202 chorych, wykazali zmniejszenie aktywności choroby podczas stosowania parenteralnego MTX u pacjentów, u których występowała niesatysfakcjonująca odpowiedź po leczeniu doustnym. Podczas zmiany na podawanie pozajelitowe, przy zachowaniu tej samej dawki MTX, w ciągu 6 mies. uzyskano zmniejszenie aktywności RZS ocenianej DAS 28 o średnio 30% [12]. Duńscy reumatolodzy obserwowali przez 2 lata 212 chorych, którym ze względu na brak skuteczności lub działania niepożądane zmieniono preparat doustny MTX na domięśniowy. Po 6 mies. 54% z nich kontynuowało terapię MTX z dobrym skutkiem (zmniejszenie stężenia CRP, redukcja dawki glikokortykosteroidów), ale po 24 mies. było już to tylko 15%. Głównym powodem zaprzestania terapii był brak skuteczności (41%), a rzadszym działania niepożądane (9%) i remisja choroby (6%). Badanie to pokazuje, że parenteralne stosowanie MTX może być skuteczną formą terapii np. w momencie oczekiwania na uzyskanie zgody na leczenie biologiczne [13]. Oprócz różnic w skuteczności terapii istotne są także różnice w częstości występowania działań niepożądanych. Występują one u 37–96% chorych podczas długotrwałej terapii małymi dawkami MTX i są powodem zaprzestania leczenia u 20–30% chorych w ciągu pierwszych 12 mies. terapii. Najczęstszymi (10–70%) działaniami niepożądanymi podczas stosowania MTX są dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego i oprócz zwiększenia aktywności aminotransferaz są one najczęściej przyczyną zaprzestania leczenia MTX [14]. Wynika to z niekorzystnego wpływu MTX na szybko dzielące się komórki. Stężenie MTX w osoczu potrzebne do zahamowania syntezy DNA w komórkach śródbłonka przewodu pokarmowego wynosi 5 nM, a w komórkach szpiku kostnego 10 nM. Powoduje to częstsze działania niepożądane związane z uszkodzeniem błony śluzowej przewodu pokarmowego niż działanie mielosupresyjne w trakcie leczenia małymi dawkami MTX [15]. U obserwowanych przez autorów niniejszej pracy chorych działania niepożądane dotyczące przewodu pokarmowego i zwiększenie aktywności aminotransferaz były głównymi powodami zaprzestania leczenia. W opisywanym badaniu częściej występowały nudności i zmniejszenie łaknienia u chorych leczonych MTX p.o. niż MTX s.c. Częściowe zmniejszenie tych dolegliwości autorzy uzyskali, dzieląc dawkę MTX na dwie części stosowane w odstępach 12-godzinnych oraz dołączając do leczenia blokery pompy protonowej i metoklopramidu. Mimo to u 2 chorych stosujących MTX p.o. i 1 stosującego MTX s.c. działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego były przyczyną zaprzestania leczenia. W praktyce klinicznej obserwuje się zbyt częste odstawianie MTX z powodu powikłań gastroenterologicznych. U wielu chorych występują one niezależnie od prowadzonego leczenia i mogą wynikać ze stosowania innych leków, głównie NLPZ. Czasami korzystne jest zastąpienie MTX podawanego p.o. MTX podawanym parenteralnie. Brandt i wsp. wykazali zmniejszenie częstości występowania nudności z 29 do 3% po zmianie sposobu podawania MTX [12]. Także inni autorzy stwierdzili w trakcie terapii RZS i młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów, że pozajelitowe stosowanie MTX było lepiej tolerowane i powodowało mniej działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego [16]. W opisywanym badaniu częstość występowania innych działań niepożądanych była podobna podczas stosowania MTX p.o. i s.c. W grupie leczonej MTX s.c. nie obserwowano miejscowych reakcji w miejscu iniekcji. Tylko u 1 chorej występowało nieznaczne zaczerwienienie twarzy w dniu podania MTX s.c., które nie wymagało zaprzestania terapii. Podobne wyniki uzyskali także Braun i wsp. [11].
Wnioski
Ogólna liczba działań niepożądanych była prawie taka sama podczas stosowania MTX p.o. i MTX s.c. Metotreksat podawany w postaci iniekcji podskórnych powodował jednak mniej działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego. Stosując te same dawki leku, uzyskano większe zmniejszenie aktywności choroby podczas stosowania MTX s.c. w porównaniu z podawaniem MTX p.o.
Piśmiennictwo
1. Świerkot J, Szechiński J, Wiland P. Pięcioletnia ocena kliniczna skuteczności leczenia metotreksatem chorych na reumatoidalne zapalenie stawów. Pol Arch Med Wewn 2000; 103: 267-275. 2. Pincus T, Marcum SB, Callahan LF. Longterm drug therapy for rheumatoid arthritis in seven rheumatology private practices: second line drugs and prednisone. J Rheumatol 1992; 19: 1885-1894. 3. Schiff M, Keystone E, Cush J, et al. Discontinuation of DMARD therapy in patients with rheumatoid arthritis enrolled in RADIUS 1-rates, reason, and predictors of early drug withdrawal. RA-Treatment II. Program and abstracts of the American College of Rheumatology 67th Annual Scientific Meeting; October 23-28, Orlando, Florida. Abstract S1708. 4. Genovese MC, Bathon JM, Martin RW, et al. Etanercept versus methotrexate in patients with early rheumatoid arthritis: twoyear radiographic and clinical outcomes. Arthritis Rheum 2002; 46: 1443-1450. 5. Bingham SJ, Buch MH, Lindsay S, et al. Parenteral methotrexate should be given before biological therapy. Rheumatology (Oxford) 2003; 42: 1009-1010. 6. Creinin MD, Krohn MA. Methotrexate pharmacokinetics and effects in women receiving methotrexate 50 mg and 60 mg per square meter for early abortion. Am J Obstet Gynecol 1997; 177: 1444-1449. 7. Jundt JW, Browne BA, Fiocco GP, et al. A comparison of low dose methotrexate bioavailability: oral solution, oral tablet, subcutaneous and intramuscular dosing. J Rheumatol 1993; 20: 1845-1849. 8. Kabisch S, Weigand T, Plischke H, Menninger H. Bioavailability of methotrexate (MTX) following different routes of application. Akt Rheumatol 2004; 29:197-200. 9. Hoekstra M, Haagsma C, Neef C, et al. Bioavailability of higher dose methotrexate comparing oral and subcutaneous administration in patients with rheumatoid arthritis. J Rheumatol 2004; 31: 645-648. 10. Ramanan AV, Whitworth P, Baildam EM. Use of methotrexate in juvenile idiopathic arthritis. Arch Dis Child 2003; 88: 197-200. 11. Braun J, Kaestner P, Flaxenberg P, et al. The clinical efficacy and safety of subcutaneous (s.c.) versus oral application of methotrexate (MTX) in patients with active rheumatoid arthritis (RA) – Results of a randomized, controlled, double-blind, multi-center study. Ann Rheum Dis 2006; 65 (supl II): 87. 12. Brandt A. Results of an observational study with parenteral MTX. Medac GmbH, Germany 2004. 13. Linde L, Hetland ML, Ostergaard M. Drug survival and reasons for discontinuation of intramuscular methotrexate: a study of 212 consecutive patients switching from oral methotrexate. Scand J Rheumatol 2006; 35: 102-106. 14. Hoekstra M, van Ede AE, Haagsma CJ, et al. Factors associated with toxicity, final dose, and efficacy of methotrexate in patients with rheumatoid arthritis. Ann Rheum Dis 2003; 62: 423-426. 15. Kremer JM. Toward a better understanding of methotrexate. Arthritis Rheum 2004; 50: 1370-1382. 16. Alsufyani K, Ortiz-Alvarez O, Cabral DA, et al. The role subcutaneous administration of methotrexate in children with juvenile idiopathic arthritis who failed oral methotrexate. J Rheumatol 2004; 31: 179-182.

Źródło: Termedia
_________________
Jestem spokojnym, skromnym i dobrym człowiekiem.
Po prostu nie każdy zasługuje na to, by mnie takiego oglądać.
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
Iwonkahaha
Master butterfly
Master butterfly


Dołączył: 20 Sie 2009
Posty: 1162
Skąd: Białystok :)

PostWysłany: Pią Sty 15, 2010 5:18 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Wytyczne stosowania metotreksatu w chorobach reumatycznych ze szczególnym uwzględnieniem reumatoidalnego zapalenia stawów
_________________
Kogo Pan Bóg kocha,temu krzyżyk daje,kto w nieszczęściu wytrzyma,ten szczęśliwym zostaje

Ogólnopolskie Forum Twardziny
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Odwiedź stronę autora
Margaret74
Moderator
Moderator


Dołączył: 02 Paź 2008
Posty: 5531
Skąd: Puszcza Notecka

PostWysłany: Pon Mar 01, 2010 3:59 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Ciekawy,obejmujący całość postaci RZSu :

REUMATOIDALNE ZAPALENIE STAWÓW

Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) to przewlekłe zapalenie błony maziowej stawów, kaletek i pochewek ścięgien, determinowana w sposób wieloczynnikowy. Jest to choroba wielostawowa. Stanowi najczęstszą spośród chorób zapalnych stawów, bo dotykającą 1% populacji ludzkiej. Kobiety chorują dwukrotnie częściej niż mężczyźni, a zapadalność na tę chorobę osiąga szczyt w 4 i 5 dekadzie życia.

OBJAWY REUMATOIDALNEGO ZAPALENIA STAWÓW

Podstawowe symptomy reumatoidalnego zapalenia stawów to zajmowanie małych obwodowych stawów, takich jak m.in. stawy nadgarstkowe, stawy śródręcza, śródręcznopaliczkowe, międzypaliczkowe bliższe, stawy stępu, śródstopia. Czasem zajęte bywają również duże stawy, jak choćby kolanowy i barkowy albo biodrowy, ale przypadki, w których choroba zaczyna się od zajęcia tych właśnie stawów należy do rzadkości.

Zajmowanie stawów przez proces zapalny odbywa się w sposób symetryczny. Rozwojowi stanu zapalnego w stawach towarzyszy ich ból i tkliwość, a także obrzęk i sztywność poranna trwająca co najmniej godzinę, a także mrowienie rąk, nóg. Największe nasilenie dolegliwości pojawia się nad ranem, po długim czasie unieruchomienia stawów - co odróżnia bóle pochodzenia reumatycznego od bólów z przyczyn ortopedycznych, powstających zazwyczaj po wysiłku.

W miarę, jak proces zapalny postępuje w stawach, na zdjęciach RTG widoczne stają się nadżerki, destrukcja chrząstki stawowej i kości. W wyniku choroby dochodzi do znacznego zmniejszenia ruchomości stawów.

Charakterystycznym objawem jest także występowanie guzków podskórnych, niebolesnych, występujących w miejscach zwiększonego ucisku, jak na przykład wyrostek łokciowy kości ramiennej.

Znamienny dla RZS jest także podniesiony poziom białek ostrej fazy (CRP), a także zwiększony opad czerwonych krwinek (OB.). We krwi w 80% przypadków występuje czynnik reumatyczny (RF) czyli przeciwciało skierowane przeciwko immunoglobulinom klasy IgG.

RZS prowadzi także do powstawania bardzo ciężkich powikłań jak zespół Felty i zwłóknienie płuc i zapalenie naczyń, oraz neuropatie i inne.

FAZY REUMATOIDALNEGO ZAPALENIA STAWÓW

Wyróżnić możemy 3 fazy reumatoidalnego zapalenia stawów:

FAZA WCZESNA
*zapalenie dotyczy wielu stawów i jest symetryczne (obejmuje nadgarstki, stopy, ręce, stawy palucha) - towarzyszyć temu może ból stawów trwający kilka tygodni;
* pojawiają się trudności w najprostszych czynnościach domowych, ubieraniu się; pojawia się redukcja siły uścisku ręki
*sztywność poranna utrzymująca się ponad 1 godzinę
*guzki podskórne (tophi) w okolicach kości krzyżowej, potylicy, ścięgna Achillesa,
*łagodna niedokrwistość mikrocytarna i niedobarwliwa
*obecny czynnik RF (80% chorych), podniesione CRP i OB
jeśli są, to minimalne zmiany destrukcyjne kości i chrząstki stawowej
FAZA PÓŹNA
*destrukcja wielu stawów i tkanki okołostawowej,
*ulnaryzacja palców, podwichnięcia w stawach międzypaliczkowych bliższych, palce o kształcie łabędziej szyjki itd.,
*brak stabilności odcinka szyjnego kręgosłupa z występującymi z tego powodu objawami uciskowymi na struktury nerwowe,
*ociężałość ramion i nóg,ból promieniujący w kierunku głowy
*osłabienie,zaburzenia czucia wibracji,mrowienie i cierpnięcie kończyn, *dodatni objaw Babińskiego,
*problemy z oddawaniem moczu,
*deformacje przedniej części stopy i palców,pęknięcia ścięgien - najczęściej są to ścięgna prostowników; leczone mogą być chirurgicznie, w grę wchodzi tenosynowektomia, synowektomia grzbietowej części nadgarstka i resekcja głowy kości łokciowej,
*palce butonierkowate (powstają w wyniku przykurczu w stawach międzypaliczkowych bliższych palców i przeprostu w stawach dalszych - łabędzia szyjka (zgięcie w stawie międzypaliczkowym dalszym i przeprost w bliższym),
*paluch koślawy - charakterystyczną zmianą jest podwichnięcie palucha; obrzęknięte lub owrzodziałe mogą być kaletki maziowe

FAZA UKŁADOWA
*zespół Felty - splenomegalia, owrzodzenia skóry, leukopenia, infekcje bakteryjne
*zapalenie naczyń, któremu może towarzyszyć neuropatia w obrębie obwodowego układu nerwowego
*zmiany guzkowe w płucach, a także ich włóknienie
*zapalenie osierdzia, a prócz tego może też dojść do niedomykalności zastawek serca, lub zaburzenia pracy samego mięśnia sercowego
*zapalenie błon surowiczych oka
*guzkowate zapalenie nadtwardówkowe
*zapalenie przedniego odcinka twardówki
*martwicze zapalenie twardówki-widać błonę naczyniową prześwitującą przez uszkodzoną twardówkę, a także obecna jest martwica z rozpływem brzegu rogówki
*obrzęk większości stawów;

PRZEBIEG REUMATOIDALNEGO ZAPALENIA STAWÓW

Przebieg reumatoidalnego zapalenia stawów może być różny. Od nagłego i ostrego, poprzez przewlekły i podstępny. Lepiej rokuje początek ostry. Oprócz cech zajęcia stawów, objawami mogącymi wskazywać na RZS, a nawet wyprzedzać jego wystąpienie o wiele miesięcy, są to: osłabienie, utrata łaknienia, chudnięcie, gorączka, bóle o charakterze rozlanym, które trudno powiązać z jakąś konkretną przyczyną.

Chory na RZS zazwyczaj nie jest w stanie dokładnie określić, kiedy pojawiły się pierwsze symptomy bólowe. Często, mimo, iż może się wydawać, że zajęty jest jeden staw, w istocie zajętych może być ich już znacznie więcej, a choroba może postępować.

Bez względu na początek choroby, jej dalszy rozwój może się ułożyć według 3 schematów:

*typ I - monocykliczny - u 20% chorych. Występuje rzut choroby a potem remisja trwająca ponad rok.
*typ II - policykliczny - najliczniejszy , 70% chorych. Może trwać bez przerwy.
*typ III - postępujący - 10 %, najczęściej dotyczy złośliwych i układowych postaci RZS. Stawy są coraz liczniej zajmowane.

Rokowanie w RZS zależy od szybkości destrukcji stawów, braku kontroli choroby, uszkodzenia stawu, unieruchomienia, obecności zmian pozastawowych, miejscowych lub układowych, obecności czynnika reumatoidalnego we krwi obwodowej, obecności kompleksów immunologicznych we krwi, obecności jednego z genów - DR B1 * 0401, 0404, 0405, należących do układu antygenów zgodności tkankowej HLA - DR4.

POWIKŁANIA REUMATOIDALNEGO ZAPALENIA STAWÓW

*zespół cieśni nadgarstka
*białaczka - u chorych z zespołem Felty
*owrzodzenia w miejscach zwiększonego ucisku
*pęknięcia błony maziowej torebki stawowej (jako przykład pęknięcie znajdującej się pod kolanem torbieli Bakera, objawem czego jest obrzęk i ból łydki, mogący mylnie nasuwać podejrzenie zakrzepowego zapalenia żył głębokich podudzia)
* suchość oczu (zespół Sjögrena może współistnieć z reumatoidalnym zapaleniem stawów)
*wspomniane wyżej zapalenie twardówki
*zapalenie septyczne stawu (charakterystyczne jest nawracanie zapalenia w jednym tylko stawie - co jest bardzo mało specyficzne dla RZS)
*neurologiczne - uszkodzenie rdzenia kręgowego, drażnienie korzeni nerwowych
*pęknięcie ścięgien w wyniku zapalenia maziówki, tarcia o zniszczone powierzchnie stawowe.

DIAGNOSTYKA REUMATOIDALNEGO ZAPALENIA STAWÓW

Celem diagnostyki RZS wykonuje się badania:

*morfologia
*OB i CRP, RF
*RTG - nadżerki mogą występować dopiero po pewnym czasie trwania choroby, osteoporoza w okolicach nasad kości, wcześniej widoczny na zdjęciach obrzęk tkanek miękkich. RTG jest pomocne też przy wykluczaniu powikłań takich jak: złamania ze zmęczenia, pęknięcie torbieli Bakera.
*MRI - wykluczenie lub potwierdzenie zaburzeń neurologicznych.

W różnicowaniu należy wziąć pod uwagę:

*zakażenia
*toczeń
*reaktywne zapalenie stawów
*spondyloartropatia z zajęciem stawów obwodowych
*układowe choroby tkanki łącznej (charakterystyczne dla niej są nawroty lub ustąpienie objawów i okresy kiedy pacjent czuje się bardzo dobrze)
*reumatyzm palindromiczny
*dna moczanowa, chondrokalcynoza
*artropatia endokrynna (za jej rozpoznaniem przemawia brak *występowania nadżerek po 1 – 2 latach trwania choroby na RTG)

LECZENIE REUMATOIDALNEGO ZAPALENIA STAWÓW

Głównym celem leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów jest zapewnienie ruchomości w stawach i walka z bólem u pacjentów, a także hamowanie postępu zapalenia i destrukcji stawów. Do spełnienia tych celów konieczna jest współpraca lekarzy i edukacja pacjentów. Pacjent powinien być świadomy odnośnie przebiegu i leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów i konsekwencji niestosowania się do zaleceń lekarza albo przyjmowania leków na własną rękę.

Jednym z elementów leczenia są zabiegi fizjoterapeutyczne, które w początkowym okresie choroby zawierają, ćwiczenia izometryczne, utrzymanie prawidłowej postawy ciała, ćwiczenia ruchowe, odpoczynek. W późniejszym okresie stosuje się hydroterapię i szyny spoczynkowe, wkładki podtrzymujące śródstopie w butach; przystosowanie domu do potrzeb chorego (uchwyty, podwyższony poziom sedesu w ubikacji itp.) i ułatwienie poruszania się w domu.

Poza tym w celu walki z bólem i przeciwdziałaniu progresji choroby stosuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne i leki modyfiujace przebieg choroby, takie jak suflasalazyna, mototrexat, azatiopryna, penicylamina, środki przeciwmalaryczne (chinidyna), a także steroidy doustnie.

Steroidy stosuje się doustnie, a także dostawowo w przypadku ostrego zapalenia pojedynczego stawu. Jeśli leczenie jest nieskuteczne, wtedy stosuje się synowektomię chirurgiczną.

Od niedawna do lecznictwa zaczyna wprowadzać się nową generację leków, tzw. leki biologiczne. Są to leki o silniejszym niż leki modyfikujące przebieg choroby wpływie na zahamowanie procesu chorobowego. Są to m.in. abatacept, etanercept, mabthera, anakinra, rureximab.

Znany jest też dobroczynny wpływ witaminy E na stawy.

Podsumowując należy podkreślić, że reumatoidalne zapalenie stawów jest chorobą znacznie zmniejszającą sprawność chorego, a w konsekwencji prowadzącą do kalectwa a nawet skrócenia czasu życia - związane może być to ze zwiększonym u chorych poziomem białek ostrej fazy. Istnieją doniesienia o wpływie podwyższonego poziomu CRP a zwiększonym ryzykiem występowania ostrych zespołów wieńcowych.

Tadeusz Markowski

Źródło, literatura uzupełniająca: "Reumatologia", John H. Klippel, Paul A. Dieppe, Fred F. Ferri, redakcja naukowa wydania polskiego - Leszek Szczepański.
http://www.reumatologia24.pl/reumatoidalne_zapalenie_stawow.htm
_________________
"Pieniądze szczęścia nie dają. Dopiero zakupy."Marlin Monroe

Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email Odwiedź stronę autora
emisia8
Junior
Junior


Dołączył: 04 Paź 2012
Posty: 8
Skąd: Inowrocław

PostWysłany: Nie Paź 21, 2012 7:44 am    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Podaję link z filmem i ankietą do samodzielnego sprawdzenia aktywności choroby http://www.das28.pl/
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum WWW.TOCZEN.PL Strona Główna -> Doniesienia Medyczne Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Idź do strony Poprzedni  1, 2, 3
Strona 3 z 3

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach


Powered by PhPBB © 2001, 2002 phpBB Group