Nasz serwis wykorzystuje pliki cookies. Możesz je wyłączyć w ustawieniach przeglądarki. Dalsze korzystanie z witryny bez zmiany ustawień oznacza wyrażenie zgody na korzystanie z plików cookies.

rozumiem i zgadzam się
Forum WWW.TOCZEN.PL Strona Główna WWW.TOCZEN.PL
"systemic lupus erythematosus"
 
 Lupus ChatLupus chat  FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

Zaburzenia psychiczne w toczniu
Idź do strony 1, 2  Następny
 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum WWW.TOCZEN.PL Strona Główna -> Doniesienia Medyczne
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Halka
Junior
Junior


Dołączył: 27 Lip 2006
Posty: 8

PostWysłany: Nie Lip 30, 2006 10:25 pm    Temat postu: Zaburzenia psychiczne w toczniu Odpowiedz z cytatem

czy ktoś zna publikacje medyczne na temat postępujących zaburzeń psychiki w toczniu?
Jak je rozpoznać? jakie są konsekwencje w czasie?
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
nenya
SuperMOD
SuperMOD


Dołączył: 04 Lip 2004
Posty: 6875
Skąd: Warszawa

PostWysłany: Pon Lip 31, 2006 6:57 am    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Na razie tylko to co jest u nas, jak znajdę czas to poszukam czegoś w necie, tymczasem może wyczytasz coś tu:

Układ nerwowy w toczniu - trochę o psychozie toczniowej
Glikokortykosteroidy i zaburzenia psychiczne kilka słów o toczniu
Depresja w chorobach reumatycznych
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
Robert
Moderator
Moderator


Dołączył: 02 Lut 2006
Posty: 6881
Skąd: Toruń / Warszawa

PostWysłany: Pon Lip 31, 2006 7:44 am    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Też coś dorzucę. Do poczytania w sam raz. Mam nadzieję, że cokolwiek się przyda Wink

Cytat:
DEPRESJA A CHOROBY SOMATYCZNE dr nauk med. Dariusz Wasilewski Centrum Psychoprofilaktyki i Terapii w Warszawie

Objawy somatyczne (cielesne) należą do grupy podstawowych objawów depresji. Opisy depresji już od czasów Hipokratesa uwzględniają w obrazie tej choroby zaburzenia żołądkowo-jelitowe, zaburzenia snu, bóle głowy, zmiany apetytu, męczliwość oraz przewlekłe dolegliwości bólowe. We współczesnej międzynarodowej klasyfikacji zaburzeń psychicznych istnieje pojęcie zespołu somatycznego (w innych klasyfikacjach używa się pojęcia witalny, biologiczny), który między innymi obejmuje takie objawy jak bezsenność, zahamowanie, spadek łaknienia, chudnięcie oraz zmniejszenie libido. Objawów somatycznych w depresji jest wiele, oprócz wyżej wymienionych warto przypomnieć o suchości w ustach, zaparciach, ucisku w klatce piersiowej, duszności oraz pogorszeniu pamięci.
Może się tak zdarzyć, że różnorodne skargi somatyczne na wiele lat wcześniej mogą wyprzedzać pojawienie się objawów depresyjnych. U 30% chorych na depresję objawy somatyczne występują przez ponad 5 lat, zanim zostanie ustalone prawidłowe rozpoznanie. Lekarze pierwszego kontaktu stykają się z tendencją chorych do ujawniania przede wszystkim objawów somatycznych, a nie emocjonalnych. W badaniach przeprowadzonych w 15 ośrodkach medycyny rodzinnej znajdujących się w 14 krajach na 5 kontynentach wykazano, że 69% osób z depresją zgłaszało objawy somatyczne jako główną przyczynę wizyty u lekarza.
Depresja może współwystępować ze schorzeniem somatycznym zwłaszcza o przebiegu chronicznym. Od dawna znane są związki zaburzeń depresyjnych z chorobami układu krążenia oraz przewlekłym bólem. Depresja może też być wynikiem przyjmowanych leków. Im cięższy przebieg choroby podstawowej tym większe prawdopodobieństwo pojawienia się smutku. Wielu lekarzy uznaje wystąpienie objawów depresji za uzasadnione wobec nasilonych objawów choroby ciała. Niemniej jednak nie u wszystkich pacjentów przewlekle chorych depresja występuje. Przyczyny depresji u chorych somatycznie są złożone a ustalenie powiązań między zaburzeniami nastroju a chorobą somatyczną jest niezwykle trudne. W pierwszym rzędzie należy uwzględnić wpływ samej choroby somatycznej na funkcje ośrodkowego układu nerwowego. Depresja pojawia się jako efekt zaburzeń metabolizmu mózgu. Szczególnie dotyczy to chorób układu krążenia i oddechowego, prowadzących do stanów niedotlenienia komórek nerwowych oraz chorób przemiany materii i uszkodzenia wątroby.
Choroby somatyczne, zwłaszcza te nieuleczalne, zagrażające życiu są poważnym urazem psychicznym, który może spowodować wystąpienie reakcji depresyjnej. Dodatkowym obciążeniem jest fakt, że leczenie tego typu schorzeń wiąże się często z zasadniczą zmianą w trybie życia, poddaniem się uciążliwym zabiegom diagnostycznym i terapeutycznym. Czasem postępowanie lecznicze powoduje trwałe uszkodzenie, oszpecenie czy też utratę narządu. Może się pogorszyć sytuacja socjalna chorych – utrata zdolności do pracy zarobkowej, utrata pozycji społecznej, izolacja związana z inwalidztwem. Pacjenci po przebyciu choroby somatycznej i jednocześnie chorujący na depresje często nie przestrzegają zaleceń lekarskich, nie potrafią zmodyfikować trybu życia, nie stosują się do zaleceń dietetycznych co automatycznie pogarsza szanse wyzdrowienia na przykład w cukrzycy, chorobie wieńcowej czy nadciśnieniu tętniczym.
Choroba somatyczna może się pojawić u osoby chorej na depresję bądź przejawiającej takie zaburzenia w przeszłości. Ryzyko wystąpienia niektórych schorzeń somatycznych u pacjentów z zaburzeniami depresyjnymi jest większe niż w populacji ogólnej.
Ponieważ w chorobach somatycznych chory zwykle jest leczony farmakologicznie należy pamiętać, że są leki, które mogą depresję wywołać. Początek depresji może łączyć się z rozpoczęciem leczenia lub nadużywaniem leku.
Poniżej przedstawiono somatyczne przyczyny depresji.

SOMATYCZNE PRZYCZYNY DEPRESJI
• Choroby układu krążenia (choroba niedokrwienna serca, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia rytmu serca, niewydolność krążenia mózgowego, udary mózgu)
• Choroby narządów miąższowych (niewydolność wątroby, niewydolność nerek)
Choroby układowe (reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty układowy)
• Infekcje (gruźlica, kiła, AIDS, grypa, WZW, mononukleoza)
• Niedobory witamin (B1, B12, kwas foliowy)
• Nowotwory
• Zabiegi chirurgiczne (przeszczepy narządów, zabiegi na otwartym sercu)
• Zaburzenia hormonalne i inne zaburzenia przemiany materii (nad- i niedoczynność tarczycy, nad- i niedoczynność przytarczyc, zespół Cushinga, choroba Addisona, niewydolność przedniego płata przysadki, cukrzyca, porfiria, okres przekwitania, okres okołoporodowy,
• okres przedmiesiączkowy
• Zatrucia (tal, ołów)

Wspólne występowanie depresji i choroby somatycznej może pogarszać szanse wyleczenia w obu grupach schorzeń. Depresja może mieć znaczny wpływ na przebieg chorób somatycznych, wyniki leczenia, rokowanie czy też proces rekonwalescencji. Może w znaczny sposób utrudnić czy wręcz uniemożliwić powrót do pełnej sprawności fizycznej. Depresja u chorych z oddziałów internistycznych jest bardzo często niezauważana i co za tym idzie nie rozpoznawana i nie leczona.
Powiązania miedzy tymi schorzeniami mogą doprowadzić do efektu błędnego koła. Objawy depresyjne bywają przyczyną lekceważenia dolegliwości somatycznych i odwrotnie – skargi somatyczne typowe dla depresji mogą być traktowane jako przejawy choroby somatycznej. Powoduje to opóźnienie diagnozy oraz utrudnienie leczenia

Maski depresji
Część zaburzeń depresyjnych przyjmuje postać zamaskowaną. Pojęciem depresji maskowanej określano zaburzenia, w których dominowały skargi somatyczne bez uchwytnej przyczyny. Depresja wówczas przebiega niejako „bez depresji” (przygnębienia, apatii) a na czoło wysuwają się inne objawy, zwłaszcza bezsenność i dolegliwości bólowe. Depresja często występuje wraz z przewlekłym bólem, stwierdza się ją u około 50% chorych z przewlekłymi dolegliwościami bólowymi. Prawidłowe rozpoznanie nastręcza wówczas znacznych trudności, gdyż objawy depresji są kamuflowane dolegliwościami fizycznymi. Zwrócono uwagę, że w miarę zwiększania się liczby skarg na dolegliwości fizyczne rośnie także prawdopodobieństwo występowania zaburzeń nastroju.
Skargami wykazującymi wysokie prawdopodobieństwo dla rozpoznania depresji są zaburzenia snu, męczliwość, zgłaszanie wielu (trzech lub więcej) dolegliwości, niespecyficzne bóle mięśni i kości, bóle pleców, krótki oddech oraz wszystkie skargi zgłaszane ze znaczną intensywnością. Według praktyki klinicznej oraz obserwacji wielu autorów do najczęstszych „masek” somatycznych depresji należą:
• bezsenność
• zmęczenie
• bóle głowy
• bóle kręgosłupa
• dolegliwości bólowe typu rwy kulszowej
• bóle w jamie brzusznej
• utrata apetytu, chudnięcie
• zaparcia
• świąd lub pieczenie skóry
• dolegliwości żołądkowo-jelitowe
• bóle w klatce piersiowej

Tacy pacjenci są zwykle leczeni jak chorzy somatycznie, wykonuje się u nich liczne, często bardzo kosztowne badania, które nie przynoszą efektu. Pojawiają się kolejne koncepcje diagnostyczne oraz zniecierpliwienie zarówno wśród lekarzy jak i pacjentów. Konsekwencją trudności diagnostycznych mogą być błędy w terapii. Pacjenci zwykle uzyskują pomoc tylko objawową, często podawane są środki uspokajająco-nasenne, wielu z nich uzależnia się od leków. Należy zatem podkreślić, że przy współwystępowaniu objawów depresyjnych i somatycznych konieczna jest szczególnie wnikliwa diagnostyka. W licznych szpitalach zatrudnieni są na stałe konsultanci psychiatrzy, coraz częściej też pojawiają się oddziały psychiatryczne w szpitalach ogólnych.

Postępowanie lecznicze
Przede wszystkim należy leczyć schorzenie podstawowe. W przypadku depresji maskowanych najważniejsza jest trafna diagnoza i szybkie włączenie leczenia przeciwdepresyjnego. W miarę postępu terapii będą ustępowały dolegliwości somatyczne.
Gdy depresja jest wynikiem choroby ciała, czasem podawanie środków przeciwdepresyjnych może okazać się zbędne, depresja przemija w miarę jej ustępowania. Niemniej u dużej części chorych zachodzi potrzeba takiego leczenia.
Leki przeciwdepresyjne znajdują również szerokie zastosowanie w leczenie bólu przewlekłego, gdzie podaje się je oprócz typowych środków przeciwbólowych.
O skuteczności postępowania wobec pacjentów z depresją i chorobami somatycznymi decyduje sprawna współpraca między psychiatrami a lekarzami innych specjalności. Tacy pacjenci mogą się znaleźć na każdym oddziale i w gabinecie każdego specjalisty. Od dawna twierdzi się, że depresja jest chorobą „interdyscyplinarną” i takie właśnie podejście do niej powinno być udziałem wszystkich lekarzy oraz innych służb medycznych.
Bardzo ważną funkcje w procesie leczenia spełniają psychoedukacja i psychoterapia, której celem między innymi jest nauczenie życia z chorobą, mobilizowanie do aktywnego uczestnictwa w leczeniu. Psychoterapia może się też przyczynić do zmniejszenia ryzyka pojawienia się depresji u osób z chorobami somatycznymi. Coraz częściej pomoc psychologiczna jest stałym elementem postępowania z przewlekle chorymi (oddziały onkologiczne, neurologiczne, dla chorych na AIDS).
W warunkach podstawowej opieki medycznej, która obejmuje znaczną większość chorych z depresją i towarzyszącymi objawami somatycznymi, ważna jest dobra współpraca lekarzy pierwszego kontaktu oraz psychiatrów. Takie podejście usprawni proces diagnostyczny oraz leczenie, może także pomóc w przełamywaniu negatywnych stereotypów dotyczących depresji i innych zaburzeń psychicznych.

Źródło

Inne:

Choroby autoimmunologiczne, psychika, stres

Jako ciekawostka również:

Teoria, biologia i terapia w psychoneuroimmunologii lub tutaj: Info na www.prometeusze.pl

O tym, jak człowiek tworzy swoje choroby - wzmianki nt. chorób autoimmunologicznych, raka...

---------------------------------------------------
Przewodnik Lekarza 10/2003, 6, 10, 39-46
autorzy: Aleksandra Jodko, Andrzej Kokoszka, Rafał Radzio


Krótka metoda radzenia sobie z chorobą – geneza i opis roboczej wersji metody FRAGMENT - całość na www.termedia.pl


We współczesnej medycynie narasta rozbieżność pomiędzy wiedzą na temat optymalnego postępowania terapeutycznego, a możliwościami jej praktycznego stosowania. Zjawisko to dotyczy również wykorzystania ustaleń psychologii i psychoterapii w różnych specjalnościach medycznych. Do bardzo trudnych do szerokiej realizacji zaleceń należy tworzenie zespołów terapeutycznych, składających się z odpowiednich profesjonalistów medycznych oraz lekarza występującego w roli konsultanta. W praktyce na lekarza spada obowiązek odpowiedzi na różnorodne potrzeby pacjenta. W tej sytuacji nie tylko w naszym kraju, ale również w bogatych społeczeństwach zachodnich uznaje się, że lekarz jest przeciążony obowiązkami i ma ograniczone możliwości działania [Glasgow, Eakin, 2000]. W związku z tym poszerzanie zakresu jego oddziaływań o nowe zadania wymaga bardzo dobrego przygotowania. Powszechne problemy z wypełnianiem zaleceń lekarskich związane są z przyczynami natury psychologicznej i wymagają odpowiednich interwencji psychoterapeutycznych. Z tego względu potrzebne jest stworzenie prostego narzędzia diagnostycznego, dotyczącego najważniejszych czynników psychologicznych, mających wpływ na niekorzystne reagowanie pacjenta na chorobę. W niniejszym artykule przedstawione zostaną dane z piśmiennictwa, ilustrujące problem z wypełnianiem zaleceń lekarskich oraz najistotniejsze informacje dotyczące mechanizmów radzenia sobie ze stresem wywołanym przez chorobę i wnioski z analizy dostępnych w języku polskim narzędzi do oceny tych mechanizmów. W zasadniczej części pracy zostanie przedstawiony proces konstruowania Krótkiej metody oceny radzenia sobie z chorobą, charakterystyka, jej psychometryczne właściwości. Omówione zostaną ograniczenia metody i zakres jej zastosowania.
(...)
Reakcja na chorobę jako reakcja na stres i mechanizmy radzenia sobie ze stresem w chorobie

Reakcje psychiczne na fakt choroby można opisywać za pomocą wielu koncepcji psychologicznych, które są podstawą interwencji psychologicznych. W codziennej praktyce lekarskiej najprostszą podstawę do skutecznych interwencji psychoterapeutycznych stanowi koncepcja stresu i mechanizmów radzenia sobie ze stresem, jakim jest choroba.

Stres to pojęcie wprowadzone przez Selye'go, który opisał za jego pomocą zespół typowych reakcji psychofizjologicznych występujących jako niespecyficzna reakcja organizmu na wszelkie niedomagania [1974, s. 14]. Reakcja ta w odróżnieniu od swoistych reakcji na określone stresory występuje zawsze w uniwersalny, nieswoisty sposób. Jest ona podobna bez względu na cechy stresora i jego jakość, czyli to, czy jest przyjemny, czy nieprzyjemny. Istotne znaczenie ma jedyne intensywność wyzwania, jakie napotyka jednostka i do którego musi się przystosować. Stres jest pierwotną reakcją adaptacyjną, polegającą na wzroście aktywności, poziomu mobilizacji organizmu. Na poziomie fizjologicznym wyraża się ona pobudzeniem układu nerwowego i hormonalnego, a w szczególności osi podwzgórze – przysadka – kora nadnerczy. Reakcja na stres określana jest mianem ogólnego zespołu adaptacyjnego [Selye, 1956, 1976] (General Adaptation Syndrom), w którym występują 3 stadia:

-reakcji alarmowej – ogólnej mobilizacji organizmu (wstrząsu somatycznego) – w trakcie tej fazy ma miejsce przejściowe zmniejszenie odporności [por. Selye, 1997], po którym następuje jej wzrost, charakterystyczny dla następnego stadium;

-odporności – następuje wyraźne zmniejszenie nasilenia procesów charakterystycznych dla reakcji alarmowej, dochodzi do ustalenia homeostazy w obecności stresora i zwiększenia odporności na specyficzny bodziec, który wywołał stres. Przy przedłużającym się działaniu stresora mechanizmy przystosowawcze ulegają wyczerpaniu i następuje ostatnie stadium;

-wyczerpania – dochodzi do wtórnej reakcji alarmowej, które mogą być nieodwracalne i prowadzić w skrajnych przypadkach nawet do śmierci organizmu.

Selye [1956, 1974] odróżnił stres korzystny (eustres) od niekorzystnego (distres) -. Zauważył on, że nie każdy stres jest szkodliwy, oraz że istnieje pewien optymalny poziom stresu. Umiarkowany poziom stresu poprawia ogólne samopoczucie i zwiększa sprawność działania, po przekroczeniu optymalnego poziomu stresu pojawiają się niekorzystne zjawiska psychofizjologiczne.
Koncepcje stresu sformułowane przez Selye'go, pomimo krytyki za brak precyzji [por. Everly, Rosenfeld, 1992] zostały powszechnie przyjęte i jest szeroko rozwijane, szczególnie w psychologii. Obecnie wiadomo, że siła reakcji stresowych u poszczególnych osób zależy od następujących czynników:

-w jaki sposób dane wyzwanie (stresor) oceniane jest przez jednostkę, czyli jakie ma dla niej znaczenia,

-jakie mechanizmy radzenia sobie ze stresem są przez nią stosowane,

-jakie wsparcie społeczne ma dana osoba.

Pojęcie stresu stosowane jest w psychologii w trzech znaczeniach [Czubalski, Skuza, 2002]:
– określony stan psychiczny,
– określona sytuacja,
– określona relacja.

Stres jako stan – reakcja psychofizyczna na bodźce zewnętrzne lub wewnętrzne. Ma ona aspekt:
– poznawczy – jednostka zdaje sobie sprawę z zachodzących zmian,
– wegetatywny – reakcje organizmu
– behawioralny – tendencja do określonych zachowań związanych z wywołującymi stres bodźcami.

Stres jako sytuacjaSytuacja stresowa to taka sytuacja, która zakłóca tok czynności (realizacji jakiegoś celu, przyp. A. K.), która zagraża czymś człowiekowi, lub która utrudnia bądź uniemożliwia mu zaspokojenie jego potrzeb, czy realizację zadań [Reykowski, 1966]. Sytuacje stresowe określane są również jako tzw. trudne sytuacje, a wśród nich:

-sytuacje frustracyjne – w których jednostka dążąc do celu napotyka na przeszkodę, w takich warunkach człowiek może:
– starać się pokonać przeszkodę,
– starać się ominąć przeszkodę,
– całkowicie zrezygnować z osiągnięcia celu,
– wyznaczyć sobie cel zastępczy;

-sytuacje konfliktowe – w których jedna czynność wyklucza inną lub kiedy ta sama czynność służy do realizacji dwóch przeciwstawnych celów, wyróżnia się trzy rodzaje sytuacji konfliktowych:
– pomiędzy dążeniem, a dążeniem – gdy możliwe jest zrealizowanie jedynie jednego z dwóch pożądanych celów (sytuacja jak w przysłowiu osiołkowi w żłobie dano, w jednym owies, w drugim siano);
– pomiędzy unikaniem, a unikaniem – sytuacja wyboru mniejszego zła – wyboru pomiędzy dwoma negatywnymi sytuacjami;
– pomiędzy dążeniem, a unikaniem – gdy dążenie do pozytywnego celu wymaga przejścia przez negatywne sytuacje; inaczej mówiąc – cel budzi ambiwalentne uczucia.

Stres jako relacja – z tej perspektywy stworzona została najbardziej ceniona współcześnie psychologiczna koncepcja stresu i sposobów radzenia sobie z nim. Wg poznawczej teorii stresu Lazarusa i Folkman [1984, s. 19], stres to określona relacja pomiędzy jednostką i otoczeniem, która oceniana jest przez jednostkę jako obciążająca lub przekraczająca jej zasoby i narażająca na szwank jej dobre samopoczucie. (...)




Jeśli coś jeszcze, daj znać Smile Powodzenia!

PS. Tu też są pewne akapity, ale nie czytałem jeszcze tego w całości:
Reumatyzm - mity i rzeczywistość, np.

Cytat:
Staraj się zachować spokój i odprężenie psychiczne. Możesz z tym celu nauczyć się korzystać z odpowiednich technik relaksacyjnych (np. jogi, ćwiczeń oddechowych). Myśl pozytywnie. Wiara w sukces i optymistyczne podejście do życia jest podstawowym czynnikiem warunkującym skuteczne radzenie sobie z problemem. Choroba może budzić niepokój, lęk, przygnębienie, depresję. Próbuj odnaleźć źródło złych uczuć. Nie wszyscy potrafią poradzić sobie z tymi emocjami. Dlatego, jeśli uważasz, że potrzebujesz wsparcia psychicznego - poszukaj osób, które wspomogą Cię w trudnej chwili - może to być rodzina, przyjaciele, inny chory, lekarz, psychoterapeuta lub psycholog. Znajdź kogoś, kto Cię cierpliwie wysłucha - jeśli wyrzucisz z siebie gniew i żal, choroba może stać się mniej straszna i przygnębiająca. Czasem frustracja jest tak wielka, że sama psychoterapia nie wystarcza - nie wstydź się wtedy zwrócić o pomoc do lekarza - być może potrzebujesz środków farmakologicznych pomagających zwalczyć problemy związane ze sferą psychiczną.
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
nenya
SuperMOD
SuperMOD


Dołączył: 04 Lip 2004
Posty: 6875
Skąd: Warszawa

PostWysłany: Pon Lip 31, 2006 8:01 am    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

nie wiem czy o to chodziło, bo jeśli o stany depresyjne i radzenie sobie z chorobą przewlekłą to ok, nie ma tu w zasadzie nic szczególnie specyficznego przy toczniu, ale miałam wrażenie że Halka pyta o zaburzenia psychiczne innej natury, bardziej konkretne czyli o psychozę toczniową.
Z lękami, obniżonym nastrojem czy nawet zaburzeniami procesów kognitywnych (trudności w koncentracji, problemy w nauce, dezorientacja, kłopoty z pamięcią, itp.) można próbować sobie radzić samodzielnie, natomiast stany psychotyczne muszą być leczone przez psychiatrow. A niestety oprócz psychoz posterydowych, zdarzają się psychozy w przebiegu tocznia np. przy zajętym układzie nerwym.
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
Robert
Moderator
Moderator


Dołączył: 02 Lut 2006
Posty: 6881
Skąd: Toruń / Warszawa

PostWysłany: Pon Lip 31, 2006 8:06 am    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Niby tak, ale znowu pojawia się problem niedostatecznej ilości właśnie konkretnych źródeł na naszych stronach. Wszystko jest wymieszane, albo fragmentaryczne. To, co było - umieściłem. Można jeszcze przejrzeć stronę Fundacji. Nie mam teraz zbyt wiele czasu na tłumaczenia niestety Rolling Eyes Zobaczymy, co na to sama zainteresowana.

Może to:

Systemic Lupus Erythematosus - neuropsychiatric
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
nenya
SuperMOD
SuperMOD


Dołączył: 04 Lip 2004
Posty: 6875
Skąd: Warszawa

PostWysłany: Pon Lip 31, 2006 10:20 am    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

bo takież to właśnie są wiadomości o toczniu w polskim necie, jak ktoś sie nie weźmie za poszukiwania po portalach światowych, to jest kicha...

Wracając do psychozy, ktorą rozumie się zazwyczaj jako stan umysłu, w którym doznaje się silnych zakłóceń w percepcji rzeczywistości. Osoby które doznają stanu psychozy mogą doświadczać halucynacji, paranoidalnych urojeń i obsesji, nagłych zmian osobowości, a ich sposób myślenia ulega zwykle całkowitej dezorganizacji. Bardzo często osoba w stanie psychozy nie ma jej świadomości i wydaje się jej, że funkcjonuje normalnie.
Na psychozę zapada około 10-15 % osób chorych na toczeń, prawdopodobieństwo jej wystąpienia korelowane jest z obecnocią u chorego przeciwciał przeciwko rybosomalnemu białku P (RNP, anty-rRP), chociaż mechanizm ich działania z związek z psychozami nie jest ciągle wyjasniony. Trudno mówić więc o konsekwencjach w czasie, bo z tego co rozumiem, zaburzenia psychiczne w toczniu to nie jest reguła, nie stwierdzono że postępująca choroba prowadzi do takich zaburzeń.
Ogromna większośc toczniowców nigdy nie będzie borykać się z takimi komplikacjami, tak jak nie u wszystkich zajete są nerki, czy układ nerwowy, czy stawy...
źródło
źródło
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
Robert
Moderator
Moderator


Dołączył: 02 Lut 2006
Posty: 6881
Skąd: Toruń / Warszawa

PostWysłany: Pon Lip 31, 2006 10:36 am    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Zatem niech żyje informacja dla pacjenta Rolling Eyes Widzę, że też bardzo obfite informacje znalazłaś Wink Postaram się wieczorem potłumaczyć powyższe Very Happy . Zobaczymy co z tego wyjdzie.

I jeszcze:

Mental Disorders Secondary to General Medical Conditions
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
Halka
Junior
Junior


Dołączył: 27 Lip 2006
Posty: 8

PostWysłany: Pon Lip 31, 2006 3:38 pm    Temat postu: psychika w toczniu Odpowiedz z cytatem

Bardzo dziękuję Nenya i Robert za obszerne materiały i pomoc dobrym słowem.
Będę je zgłębiać, by choć trochę zrozumieć co się dzieje.
Nasza rzeczywistość jest jednak taka, że ludzie nie "wtajemniczeni" nic nie wiedzą o toczniu i przypisują chorym brak dobrej woli.
Nie będę pewnie odosobniona.
serdecznie pozdrawiam Wszystkich, halka
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
Monika B
Moderator
Moderator


Dołączył: 14 Lis 2004
Posty: 17307

PostWysłany: Pon Lip 31, 2006 3:47 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

staraj sie zwyczanie nie reagowac na jakies docinki czy uwagi od ludzi zdrowych , to luko zwiększa stres i pogarsza twoje samopoczucie, bliscy powinni rozumieć jesli nie to na siłę ich nie przekonasz, to nic nie da, sytuacje takie są trudne, ale tłumaczenia nie pomogą nic nie zmienią , tutaj mozesz wyrzucic to co cię gnębi troche sie oczyścić , my rozumiemy bo sami często spotykamy sie z róznymi uwagami na swój temat,
nie jest to miłe ale trzeba dużo dobrej woli aby zdrowy potrafił wczuć się w psychikę chorego , nie jest to niestety łatwe.
_________________
Szczęście to jest to, czego prawdopodobnie w życiu nie osiągniemy , ale na szukanie go warto poświęcić życie . ( Marie-Henri Beyle) - Stendhal
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
Halka
Junior
Junior


Dołączył: 27 Lip 2006
Posty: 8

PostWysłany: Pon Lip 31, 2006 4:11 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Tak, dziękuję Monika.
Ale jak o tym powiedzieć 10 letniemu dziecku?
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
nenya
SuperMOD
SuperMOD


Dołączył: 04 Lip 2004
Posty: 6875
Skąd: Warszawa

PostWysłany: Pon Lip 31, 2006 4:14 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Cytat:
Nasza rzeczywistość jest jednak taka, że ludzie nie "wtajemniczeni" nic nie wiedzą o toczniu i przypisują chorym brak dobrej woli.
Nie będę pewnie odosobniona.

oj, nie będziesz, nie będziesz...
ludzie potrafią byc naprawdę bezmyślni i bez cienia empatii, ludzie zupełnie obcy, ale także bliscy, a najgorsze że i lekarze bez wobraźni się trafiają i potrafią zdołowac człowieka komentarzem, czy wręcz insynuacją (od hipochondrii zaczynając a na histerii kończąc Rolling Eyes )
masz prawo do złego samopoczucia, zmęczenia, wahania nastrojów, lęków i stanów depresyjnych, nie tylkoz racji choroby, ale swoje robią też leki, ktore zażywasz. nie jesteś wina, nie masz na to wpływu.
jedyne co możesz zrobić to szukać fachowej pomocy, bo nie ma co liczyć że samo przejdzie...
wiele osób jest na antydepresantach, chodzi na terapię do psychologa, czy psychiatry, ogromny plus dla nich, że sami zauwazyli iż inaczej nie dadzą sobie rady.

a jeśli chcesz odnaleśc kilka zdań które i tobie musiały przyjśc do głowy, słuchając wywodów na swój temat kompletnie nierozumiejących cię ludzi "zdrowych" to zapraszam, bo kiedyś załozyliśmy nawet specjalny wątek, żeby trochę odreagować frustrację Wink
Coś co chcesz powiedzieć reszcie Zdrowych
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość Wyślij email
Robert
Moderator
Moderator


Dołączył: 02 Lut 2006
Posty: 6881
Skąd: Toruń / Warszawa

PostWysłany: Pon Lip 31, 2006 6:10 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Jak obiecałem, przetłumaczyłem fragmenty artykułów anglojęzycznych dot. problemów psychiki w toczniu. Hmmm, sumienie by mnie gryzło gdybym nie przetłumaczył Wink
Zbyt wiele też nie ma, ale zawsze to coś.

[Mental Disorders Secondary to General Medical Conditions
Autor: Linda Chuang, MD, Clinical Instructor, Department of Psychiatry, Division of Consultation-Liaison, Bellevue Hospital, New York University
13.04.2006 / 31.07.2006
Mental Disorders Secondary to General Medical Conditions

Systemic Lupus Erythematosus (SLE) - toczeń - choroba autoimmunologiczna zajmująca wiele organów i obejmująca udział w procesie chorobowym autoprzeciwciał. Około 90% przypadków tocznia występuje u kobiet w wieku rozrodczym (...). Jak już niejednokrotnie była mowa - aby zdiagnozować SLE należy spełnić przynajmniej 4 z 11 kryteriów określonych przez The American Rheumatism Association.
Należy pamiętać, iż diagnoza nie może zostać postawiona przy pierwszym badaniu. Mnóstwo symptomów i zaburzeń serologicznych występuje bardzo często, dlatego postawienie diagnozy wymaga obserwacji całokształtu historii przebiegu choroby, wyników... Zajęcie organów błony maziowej oraz skóry zwykle kieruje pacjenta do reumatologa lub dermatologa. Jakkolwiek, objawy neuropsychiatryczne przy toczniu mogą występować na każdym etapie choroby. Najczęściej pojawiają się w pierwszych kilku latach lub przed zdiagnozowaniem choroby. W taki sposób pacjenci z wciąż nie zdiagnozowaną jednostką chorobową mogą zostać poddani terapii u psychiatry, psychologa lub neurologa.
Objawy neuropsychiatryczne u pacjentów z toczniem występują w 75-90% przypadkach (Ainniala, 2001). Poważniejsze zaburzenia psychiczne obejmują takie jednostki, jak: depresja, chwiejność emocjonalna, delirium i psychoza.
Leczenie wysokimi dawkami sterydów może przyspieszyć lub pobudzić symptomy psychiczne. Jednakże, wiele przykładów psychozy u pacjentów z toczniem, których leczy się sterydami, ulega zdecydowanej poprawie wraz ze zwiększeniem dawki leku. Kiedy pacjenci są poddawani terapii sterydowej, pamiętając aby wykluczyć infekcje oraz potencjalne dysfunkcje mózgu gdyż sterydy mogą zamaskować gorączkę, mogą się pojawić nietypowe objawy infekcji.
Z uwagi na zajęcie przez SLE wielu organów i złożoność choroby, wypada się zastanowić nad konsultacją u reumatologa, neurologa, psychiatry [i dermatologa].
------------------------------------

Systemic Lupus Erythematosus
Autor: Christie M Bartels, MD, Fellow in Rheumatology, Department of Medicine, University of Wisconsin Hospital and Clinics
24.07.2006 / 31.07.2006
Systemic Lupus Erythematosus - neuropsychiatric

Neuropsychiatria

Bóle głowy są najczęściej występującym symptomem neurologicznym, mający także cechy migreny i kompleksu migreny, aczkolwiek dokładny związek z SLE nie został potwierdzony.

Zaburzenia nastroju takie, jak: niepokój czy depresja - są zgłaszane bardzo często.

Zaburzenia procesów poznawczych mogą również występować u chorych na toczeń. Statystyki wskazują na 21-67% przypadków. Nie jest jednak jasne, czy są to objawy prawdziwej encefalopatii, uszkodzen neurologicznych, efektu ubocznego działania leków lub depresji.

Psychoza związana z SLE może objawiać się jako paranoja lub halucynacje.

Delirium - reprezentuje spektrum zaburzeń świadomości charakterystycznych dla SLE. Może być spowodowane przez CNS (centralny układ nerwowy), vasculitis, encefalopatię, oraz objawy zwane syndromem organicznym mózgu (zespół behawioralnych lub psychologicznych oznak: problemów z koncentracją, zaburzeń pamięci, zakłopotanie, niepokój depresja, spowodowane przez krótkotrwałe lub trwałe dysfunkcje mózgu).

Napady związane z SLE mogą generalnie lub częściowo przybierać objawy epileptyczne.

Ataki niedokrwistości (TIA) -krótkotrwałe - mogą być wiązane z zespołem antyfosfolipidowym lub vasculitis (zapalenie naczyń)

Zaburzenia ruchu - np. pląsawica lub parkinsonizm; zapalenie rdzenia poprzeczne z kurczowym niedowładem kończyn dolnych, niedowładem poprzecznym - są rzadkim, ale bardzo poważnym zaburzeniem związanym z SLE;

Mielopatia - choroba rdzenia, choroba szpiku, neuropatia optyczna, lub inne zaburzenia demielinizacyjne mogą również wystąpić.

Zapalenie pojedynczych nerwów - może również wystapić w formie ogniskowej, podobnie jak zaburzenia czucia i polineuropatia.

Aseptyczne zapalenie opon mózgowych (...)




Tak w skrócie można przedstawić pewne problemy pojawiające się w związku z toczniem (SLE). Mam nadzieję, że wniosą cokolwiek do całej układanki. Wink
Oba fragmenty pochodzą z artykułów zamieszczonych w serwisie www.emedicine.com
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
Halka
Junior
Junior


Dołączył: 27 Lip 2006
Posty: 8

PostWysłany: Wto Sie 01, 2006 5:08 pm    Temat postu: psychika Odpowiedz z cytatem

Wielkie dzięki Robert.
dobrze, że chociaż w świecie coś wiedzą.
Warto śledzić.
Mnie zastanowiło, dlaczego zły wpływ na chorych ma światło słoneczne?
przypomina to problem krętek - mikrob żyjących wewnątrz komórek układu odpornościowego, a vit.D jest "paliwem' dla zapalenia.
czytałam o tym na
http://wrotek.250free.com/badania.htm
http://www.wrotek.neostrada.pl/WywiadPL.htm
byc może nadzieją jest THE MARSHALL PROTOCOL, chociaż w Polsce
lekarze są sceptyczni.
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
Robert
Moderator
Moderator


Dołączył: 02 Lut 2006
Posty: 6881
Skąd: Toruń / Warszawa

PostWysłany: Wto Sie 01, 2006 5:13 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Witaj,
Cieszę się, że udało się choć trochę naświetlić problem. O Protokole Marshala to my już tutaj toczyliśmy bardzo BURZLIWĄ dyskusję Arrow http://toczen.pl/forum/viewtopic.php?t=1601. Trudno powiedzieć na ile jest to "skuteczna" metoda, ale natenczas nie jest powszechnie akceptowana przez środowiska medyczne. Określa się ją, jako nadzwyczaj skuteczną metodę leczenia. Skoro niby ma być aż tak skuteczna, to dlaczego powszechnie się jej nie zaleca? Zatem lepiej uważać i poddać się klasycznej terapii już sprawdzonej i efektywnej na tyle, na ile pozwala dziś stan badań nad grupą naszych chorób. A chorobę prawidłowo rozpoznaną i tak samo prowadzoną można opanować.
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
Halka
Junior
Junior


Dołączył: 27 Lip 2006
Posty: 8

PostWysłany: Wto Sie 01, 2006 5:29 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Z tego co wiem lekarze boją się szoku Jarisha-Herxheimera, brak jest tez w Polsce leków.
Czy znany jest w Polsce przypadek wyleczenia tą metodą?
Powrót do góry
Zobacz profil autora Wyślij prywatną wiadomość
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum WWW.TOCZEN.PL Strona Główna -> Doniesienia Medyczne Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Idź do strony 1, 2  Następny
Strona 1 z 2

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach


Powered by PhPBB © 2001, 2002 phpBB Group